ΣΧΕΤΙΚΟ:
Μ. Τρίτη, 26 Απριλίου 2016
Σας είχα αναφέρει πρόσφατα, για την επανεμφάνιση της κυρίας Ελένης, μετά από πέντε χρόνια που με εγκατέλειψε (13/11/2010)…
Πρώτη εμφάνιση της, πέρσι στην αρχή του καλοκαιριού, και η δεύτερη φέτος τον Ιανουάριο. Εμφάνιση, για να μου μιλήσει –φιλικά όλως παραδόξως τη φορά αυτή…
Εμφάνιση από την είσοδο του διπλανού σπιτιού, που είμαστε συνέχεια τα σπίτια, στην οδό Ξανθού στον αριθμό 66, στο Άνω Ελληνικό, με τους ιδιοκτήτες του οποίου είμαστε 40 χρόνια γείτονες. Εγώ βέβαια, από το 1974 που εγκαταστάθηκα εδώ, δεν έχω πάει ποτέ επίσκεψη μέσα, αλλά η κυρία Ελένη που μπήκε στο σπίτι μου μετά το γάμο, μας, μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού, το 1987, είχε πολύ στενές σχέσεις μαζί τους (στο διώροφο τους πια απο 1998), και εκεί μπαινόβγαινε αμέτρητες φορές, όσο ήταν νοικοκυρά στο σπίτι μου…
Οι φίλοι της λοιπον από δίπλα, είχαν έναν πολύ μικρό βόθρο στην άλλη είσοδο τους, στην οδό Σοφοκλέους, και ο μακαρίτης ο πατέρας του Δημήτρη του Σκαμπαρδώνη ο κ. Φώτης, παραπονιόταν ότι άδειαζε κάθε μήνα το βόθρο του (και ήταν και μόνος τότε, αφού ο γιός του παντρεύτηκε και έμενε αλλού, και επέστρεψε με την οικογένεια του πριν 10 χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα του, αφού πρώτα έκανε και έναν δεύτερο όροφο...)
Τότε λοιπόν ο πατέρας του Δημήτρη, αντί να κάνει κανονική και νόμιμη σύνδεση με τον υπόνομο της ΕΥΔΑΠ, όπως έχω κάνει κι εγώ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να σκάψει στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους και να συνδέσει με αποχετευτικό αγωγό τον βόθρο του, με τον κήπο στην Ξανθου, στη δική μου πρόσοψη, ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ !!!.. Με τον δικό μου κήπο να είναι ακριβώς δίπλα…
σαν συγκοινωνούντα δοχεία…
Με τον δικό μου κήπο μάλιστα, να είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτόν του διπλανού! Γεμίζουν έτσι τα θεμέλια μου, τα φυτά μου, τα λουλούδια μου με την κοπριά του βόθρου του γείτονα, που ρέει και κατασταλάζει στην δική μου πλευρά!
Σαράντα χρόνια τώρα, και δεν έχω μιλήσει!
Σαράντα χρόνια τώρα, και συνεχώς, και το καλοκαίρι πιο έντονα (και το μεσημέρι κυρίως), έχω στη μύτη μου, στην κύρια είσοδο μου, ένα βόθρο να ζέχνει! Μια μπόχα που μπαίνει και στο σπίτι -σε όλα τα δωμάτια, αν ανοίξω παράθυρο... Μια μπόχα που με κτυπάει στο πρόσωπο αν ανοίξω την πόρτα της εισόδου μου, για να βγω στην αυλή μου στον κήπο μου, που τον καλλωπίζω καθημερινά αυτά τα πέντε χρόνια της «διάστασης» με την κυρία!
Είδα λοιπον την κύρια Ελένη, δίπλα, εκεί στα σκαλιά του Δημήτρη, στον κήπο με την υπερχείλιση του πίσω βόθρου, την είδα στις εμφανίσεις της αυτές, και δεν μπορούσα πάρα να κάνω αυτήν την σύγκριση…
Η Αφροδίτη αναδύθηκε από τη θάλασσα…
Και η πρώην σύζυγος μου εμφανίστηκε τώρα, στο νέφος του βόθρου των κολλητών της φίλων! Στην κατάσταση αυτή, που έχει επιβαρυνθεί όλο αυτό διάστημα, χρόνο με τον χρόνο, από τα ρευστά βοθρολήμματα – ούρα και κόπρανα της οικογένειας Σκαμπαρδώνη, βοθρολήμματα που περισσεύουν από τον μικρό τους βόθρο (ο οποίος πια θα έχει κορεσθεί και αχρηστευτεί), και τα οποία κατηφορίζοντας –λόγω κλίσεως του δρόμου της Σοφοκλέους,
...έρχονται και ποτίζουν το χώμα του κήπου, δίπλα μου, και απλώνονται σε μια μικρή έκταση 40 τετραγωνικών ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ… και εξαερώνονται στη μύτη μας και στα πνευμόνια μας!
Αμάν!
Σχολιαστής, είπε...
Τον ξέρω Παναγιώτη, τον γείτονα σου τον Δημήτρη Σκαμπαρδώνη. Η μπροστινή του αυλή, έχει χώμα, ενώ η πίσω έχει τσιμέντο. Πίσω είναι ο βόθρος που ξεχειλίζει, αλλά εκεί είναι σκεπασμένος και δεν μυρίζει...
Και είναι αδιανόητο να σου στέλνει τα απόβλητα του τόσα χρόνια τώρα, μπροστά σε εσένα, να τρέχουν με την ιδιοκατασκευή του πολυμήχανου μακαρίτη πατέρα του, του κ. Φώτη, στο πεζοδρόμιο του γωνιακού του σπιτιού, και να «ποτίζουν» σε μικρή απόσταση κάτω από την επιφάνεια του εδάφους την αυλή, αυτήν με τις λεμονιές του.
Τον ξέρω σου λέω.
Ποτέ του άλλωστε δεν κόβει λεμόνια από τα δικά του, κι ας έχει πίσω ψησταριά και ψήνει, και του χρειάζονται πολλά λεμόνια για τις μπριζόλες του, διότι προφανώς τα σιχαίνεται αφού οι ρίζες των δέντρων του είναι μέσα στα τσίσια και τα σκατά. Είναι γνωστό το φαινόμενο να τα αφήνει να πέφτουν στο δρόμο και να τα σκουπίζει η καθαρίστρια του Δήμου, ή να είναι κάτω -στρώμα, πεσμένα στο χώμα της αυλής.
Κρίμα στο λεμονο-δάσος του, με τις τρεις λεμονιές και τις δυο μανταρινιές! Κρίμα που και οι τρεις ακόμα λεμονιές στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους, εκεί που τρέχει ο αγωγός υπερχείλισης, σαπίζουν!
Κρίμα που όταν ο Δημήτρης επέστρεψε παντρεμένος πια στο σπίτι πριν από 15 με 20 χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα του δηλαδή, και το ανακαίνισε ολόκληρο και έστησε και έναν ακόμα όροφο από πάνω… Κρίμα που δεν έκανε τότε την σωστή και νόμιμη σύνδεση με τον αγωγό αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ. Γιατί; Για οικονομία μάλλον, αφού είχε εκεί μια ολόκληρη εταιρεία που του έφτιαχνε το σπίτι… Παράνομο κι αυτό βέβαια, χωρίς κανονική άδεια (γνωρίζω τους τεχνικούς του), με μεγάλο οικονομικό κέρδος από αυτήν την παρατυπία, αφού άλλοι μόνο για την άδεια στην πολεοδομία, πληρώνουν όσο πλήρωσε αυτός για να κατασκευάσει όλο αυτό το αυθαίρετο του!
Κρίμα, που δεν είναι και κανένας φτωχός.
Ολόκληρη εταιρία έχει, και στήνει μηχανήματα και όλο τον εξοπλισμό για στούντιο για τηλεοπτικές εκπομπές και άλλες εκδηλώσεις. Κρίμα!
Αλλά θα πει κανείς, μα καλά και αυτός δεν αναπνέει τα αέρια αυτά; Πιθανόν όχι! Διότι και στην πίσω του αυλή κάθεται, της Αριστοτέλους, και στον πάνω του όροφο μπορεί να πάει όταν μυρίζει έντονα, αλλά ίσως να έχει και κάποιο δείκτη υπερχείλισης και κάποια αντλία για να στέλνει σε εσένα -που έχετε μεσοτοιχία, μπροστά στην Ξάνθου, τα βοθρολήμματα του, τα μεσημέρια που όπως λες τότε το πράγμα είναι πιο έντονο, και η βρώμα αφόρητη… Οπότε αυτός, ξέρει, και μπορεί εκείνη την ώρα να απουσιάζει, ή να κλείσει έγκαιρα τα παράθυρα του!
Κρίμα!
Μ. Τρίτη, 26 Απριλίου 2016
Φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα
Πρώτη εμφάνιση της, πέρσι στην αρχή του καλοκαιριού, και η δεύτερη φέτος τον Ιανουάριο. Εμφάνιση, για να μου μιλήσει –φιλικά όλως παραδόξως τη φορά αυτή…
Εμφάνιση από την είσοδο του διπλανού σπιτιού, που είμαστε συνέχεια τα σπίτια, στην οδό Ξανθού στον αριθμό 66, στο Άνω Ελληνικό, με τους ιδιοκτήτες του οποίου είμαστε 40 χρόνια γείτονες. Εγώ βέβαια, από το 1974 που εγκαταστάθηκα εδώ, δεν έχω πάει ποτέ επίσκεψη μέσα, αλλά η κυρία Ελένη που μπήκε στο σπίτι μου μετά το γάμο, μας, μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού, το 1987, είχε πολύ στενές σχέσεις μαζί τους (στο διώροφο τους πια απο 1998), και εκεί μπαινόβγαινε αμέτρητες φορές, όσο ήταν νοικοκυρά στο σπίτι μου…
Οι φίλοι της λοιπον από δίπλα, είχαν έναν πολύ μικρό βόθρο στην άλλη είσοδο τους, στην οδό Σοφοκλέους, και ο μακαρίτης ο πατέρας του Δημήτρη του Σκαμπαρδώνη ο κ. Φώτης, παραπονιόταν ότι άδειαζε κάθε μήνα το βόθρο του (και ήταν και μόνος τότε, αφού ο γιός του παντρεύτηκε και έμενε αλλού, και επέστρεψε με την οικογένεια του πριν 10 χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα του, αφού πρώτα έκανε και έναν δεύτερο όροφο...)
Τότε λοιπόν ο πατέρας του Δημήτρη, αντί να κάνει κανονική και νόμιμη σύνδεση με τον υπόνομο της ΕΥΔΑΠ, όπως έχω κάνει κι εγώ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να σκάψει στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους και να συνδέσει με αποχετευτικό αγωγό τον βόθρο του, με τον κήπο στην Ξανθου, στη δική μου πρόσοψη, ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ !!!.. Με τον δικό μου κήπο να είναι ακριβώς δίπλα…
σαν συγκοινωνούντα δοχεία…
Με τον δικό μου κήπο μάλιστα, να είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτόν του διπλανού! Γεμίζουν έτσι τα θεμέλια μου, τα φυτά μου, τα λουλούδια μου με την κοπριά του βόθρου του γείτονα, που ρέει και κατασταλάζει στην δική μου πλευρά!
Σαράντα χρόνια τώρα, και δεν έχω μιλήσει!
Σαράντα χρόνια τώρα, και συνεχώς, και το καλοκαίρι πιο έντονα (και το μεσημέρι κυρίως), έχω στη μύτη μου, στην κύρια είσοδο μου, ένα βόθρο να ζέχνει! Μια μπόχα που μπαίνει και στο σπίτι -σε όλα τα δωμάτια, αν ανοίξω παράθυρο... Μια μπόχα που με κτυπάει στο πρόσωπο αν ανοίξω την πόρτα της εισόδου μου, για να βγω στην αυλή μου στον κήπο μου, που τον καλλωπίζω καθημερινά αυτά τα πέντε χρόνια της «διάστασης» με την κυρία!
Είδα λοιπον την κύρια Ελένη, δίπλα, εκεί στα σκαλιά του Δημήτρη, στον κήπο με την υπερχείλιση του πίσω βόθρου, την είδα στις εμφανίσεις της αυτές, και δεν μπορούσα πάρα να κάνω αυτήν την σύγκριση…
Η Αφροδίτη αναδύθηκε από τη θάλασσα…
Και η πρώην σύζυγος μου εμφανίστηκε τώρα, στο νέφος του βόθρου των κολλητών της φίλων! Στην κατάσταση αυτή, που έχει επιβαρυνθεί όλο αυτό διάστημα, χρόνο με τον χρόνο, από τα ρευστά βοθρολήμματα – ούρα και κόπρανα της οικογένειας Σκαμπαρδώνη, βοθρολήμματα που περισσεύουν από τον μικρό τους βόθρο (ο οποίος πια θα έχει κορεσθεί και αχρηστευτεί), και τα οποία κατηφορίζοντας –λόγω κλίσεως του δρόμου της Σοφοκλέους,
...έρχονται και ποτίζουν το χώμα του κήπου, δίπλα μου, και απλώνονται σε μια μικρή έκταση 40 τετραγωνικών ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ - ΧΥΜΑ… και εξαερώνονται στη μύτη μας και στα πνευμόνια μας!
Αμάν!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΟ:Σχολιαστής, είπε...
Τον ξέρω Παναγιώτη, τον γείτονα σου τον Δημήτρη Σκαμπαρδώνη. Η μπροστινή του αυλή, έχει χώμα, ενώ η πίσω έχει τσιμέντο. Πίσω είναι ο βόθρος που ξεχειλίζει, αλλά εκεί είναι σκεπασμένος και δεν μυρίζει...
Και είναι αδιανόητο να σου στέλνει τα απόβλητα του τόσα χρόνια τώρα, μπροστά σε εσένα, να τρέχουν με την ιδιοκατασκευή του πολυμήχανου μακαρίτη πατέρα του, του κ. Φώτη, στο πεζοδρόμιο του γωνιακού του σπιτιού, και να «ποτίζουν» σε μικρή απόσταση κάτω από την επιφάνεια του εδάφους την αυλή, αυτήν με τις λεμονιές του.
Τον ξέρω σου λέω.
Ποτέ του άλλωστε δεν κόβει λεμόνια από τα δικά του, κι ας έχει πίσω ψησταριά και ψήνει, και του χρειάζονται πολλά λεμόνια για τις μπριζόλες του, διότι προφανώς τα σιχαίνεται αφού οι ρίζες των δέντρων του είναι μέσα στα τσίσια και τα σκατά. Είναι γνωστό το φαινόμενο να τα αφήνει να πέφτουν στο δρόμο και να τα σκουπίζει η καθαρίστρια του Δήμου, ή να είναι κάτω -στρώμα, πεσμένα στο χώμα της αυλής.
Κρίμα στο λεμονο-δάσος του, με τις τρεις λεμονιές και τις δυο μανταρινιές! Κρίμα που και οι τρεις ακόμα λεμονιές στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους, εκεί που τρέχει ο αγωγός υπερχείλισης, σαπίζουν!
Κρίμα που όταν ο Δημήτρης επέστρεψε παντρεμένος πια στο σπίτι πριν από 15 με 20 χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα του δηλαδή, και το ανακαίνισε ολόκληρο και έστησε και έναν ακόμα όροφο από πάνω… Κρίμα που δεν έκανε τότε την σωστή και νόμιμη σύνδεση με τον αγωγό αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ. Γιατί; Για οικονομία μάλλον, αφού είχε εκεί μια ολόκληρη εταιρεία που του έφτιαχνε το σπίτι… Παράνομο κι αυτό βέβαια, χωρίς κανονική άδεια (γνωρίζω τους τεχνικούς του), με μεγάλο οικονομικό κέρδος από αυτήν την παρατυπία, αφού άλλοι μόνο για την άδεια στην πολεοδομία, πληρώνουν όσο πλήρωσε αυτός για να κατασκευάσει όλο αυτό το αυθαίρετο του!
Κρίμα, που δεν είναι και κανένας φτωχός.
Ολόκληρη εταιρία έχει, και στήνει μηχανήματα και όλο τον εξοπλισμό για στούντιο για τηλεοπτικές εκπομπές και άλλες εκδηλώσεις. Κρίμα!
Αλλά θα πει κανείς, μα καλά και αυτός δεν αναπνέει τα αέρια αυτά; Πιθανόν όχι! Διότι και στην πίσω του αυλή κάθεται, της Αριστοτέλους, και στον πάνω του όροφο μπορεί να πάει όταν μυρίζει έντονα, αλλά ίσως να έχει και κάποιο δείκτη υπερχείλισης και κάποια αντλία για να στέλνει σε εσένα -που έχετε μεσοτοιχία, μπροστά στην Ξάνθου, τα βοθρολήμματα του, τα μεσημέρια που όπως λες τότε το πράγμα είναι πιο έντονο, και η βρώμα αφόρητη… Οπότε αυτός, ξέρει, και μπορεί εκείνη την ώρα να απουσιάζει, ή να κλείσει έγκαιρα τα παράθυρα του!
Κρίμα!
Τον ξέρω Παναγιώτη, τον γείτονα σου τον Δημήτρη Σκαμπαρδώνη. Η μπροστινή του αυλή, έχει χώμα, ενώ η πίσω έχει τσιμέντο. Πίσω είναι ο βόθρος που ξεχειλίζει, αλλά εκεί είναι σκεπασμένος και δεν μυρίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι αδιανόητο να σου στέλνει τα απόβλητα του τόσα χρόνια τώρα, μπροστά σε εσένα, να τρέχουν με την ιδιοκατασκευή του πολυμήχανου μακαρίτη πάτερα του, του κ. Φώτη, στο πεζοδρόμιο του γωνιακού του σπιτιού, και να «ποτίζουν» σε μικρή απόσταση κάτω από την επιφάνεια του εδάφους την αυλή, αυτήν με τις λεμονιές του.
Τον ξέρω σου λέω.
Ποτέ του άλλωστε δεν κόβει λεμόνια από τα δικά του, κι ας έχει πίσω ψησταριά και ψήνει, και του χρειάζονται πολλά λεμόνια για τις μπριζόλες του, διότι προφανώς τα σιχαίνεται αφού οι ρίζες των δέντρων του είναι μέσα στα τσίσια και τα σκατά. Είναι γνωστό το φαινόμενο να τα αφήνει να πέφτουν στο δρόμο και να τα σκουπίζει η καθαρίστρια του Δήμου, ή να είναι κάτω -στρώμα, πεσμένα στο χώμα της αυλής.
Κρίμα στο λεμονο-δάσος του, με τις τρεις λεμονιές και τις δυο μανταρινιές! Κρίμα που και οι τρεις ακόμα λεμονιές στο πεζοδρόμιο της Σοφοκλέους, εκεί που τρέχει ο αγωγός υπερχείλισης, σαπίζουν!
Κρίμα που όταν ο Δημήτρης επέστρεψε παντρεμένος πια στο σπίτι πριν από 15 με 20 χρόνια, μετά το θάνατο του πατέρα του δηλαδή, και το ανακαίνισε ολόκληρο και έστησε και έναν ακόμα όροφο από πάνω… Κρίμα που δεν έκανε τότε την σωστή και νόμιμη σύνδεση με τον αγωγό αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ. Γιατί; Για οικονομία μάλλον, αφού είχε εκεί μια ολόκληρη εταιρεία που του έφτιαχνε το σπίτι… Παράνομο κι αυτό βέβαια, χωρίς αδεία (γνωρίζω τους τεχνικούς του), με μεγάλο οικονομικό κέρδος από αυτήν την παρατυπία, αφού άλλοι μόνο για την άδεια στην πολεοδομία, πληρώνουν όσο πλήρωσε αυτός για να κατασκευάσει ήλο αυτό το αυθαίρετο του!
Κρίμα, που δεν είναι και κανένας φτωχός. Ολόκληρη εταιρία έχει, και στήνει μηχανήματα και όλο τον εξοπλισμό για στούντιο για τηλεοπτικές εκπομπές και άλλες εκδηλώσεις. Κρίμα!
Άλλα θα πει κανείς, μα καλά και αυτός δεν αναπνέει τα αέρια αυτά; Πιθανόν όχι! Διότι και στην πίσω του αυλή κάθεται, της Αριστοτέλους, και στον πάνω του όροφο μπορεί να πάει όταν μυρίζει έντονα, αλλά ίσως να έχει και κάποιο δείκτη υπερχείλισης και κάποια αντλία για να στέλνει σε εσένα -που έχετε μεσοτοιχία, μπροστά στην Ξάνθου, τα βοθρολήμματα του, τα μεσημέρια που όπως λες που το πράγμα είναι πιο έντονο, η βρώμα αφόρητη… Οπότε αυτός, ξέρει, και μπορεί εκείνη την ώρα να απουσιάζει, ή να κλείσει έγκαιρα τα παράθυρα του!
Κρίμα!