ΤΟ ΝΤΟΥΟ ΚΛΑΠΑΤΣΑ
ΔΙΑΒΑΖΩ:Ο χρήστης Μιχαήλ Αρχαγγέλου Φίλοι, έγραψε...
5 Μαρτίου στις 6:22 μ.μ.
"Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας.
Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή...
Με την προσευχή θα τους μιλήση ο Θεός."
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός
ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos
Τι έκανε για να λέγεται... "διορατικός και θαυματουργός";
Aggeliki Koskolou
Διορατικός ήταν γιατί έβλεπε μέσα στην ψυχή τους και μπορούσε να τους κατευθυνη.
Panagiotis Michalopoulos
ΠΩΣ ΤΑ ΞΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Aggeliki Koskolou
Έχω δικά μου πρόσωπα που είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν σε δύσκολες στιγμές τους,όταν ζούσε.
Εγώ δεν τον γνώρισα και λυπάμαι γι αυτό.
Όπως και τον άγιο γέροντα Πλαίσιο, για τον οποίο έχουμε τόσες μαρτυρίες.
Άνοιξε την ψυχή σου, αν θες να νοιωσεις... Πραγματα
Panagiotis Michalopoulos
Εγώ Αγγελική μου, τον γνώρισα προσωπικά (στα 40 μου), πριν 30 χρόνια τον πατέρα Πορφύριο. Επίσης, έχω προσωπικές μαρτυρίες και για τον γέροντα Παΐσιο αφού πολύ κολλητός του ήταν ενας μαθητής μου από το κατηχητικό εδώ της αγίας Βαρβάρας Αργυρουπόλεως, ένα από τα παιδιά του παπα-Δημήτρη Χρονόπουλου, που τον είχαμε τότε (το 1977), εφημέριο εδώ στην ενορία μου.
Τα συμπεράσματα μου και για τους δυο, είναι έγινε βιαστικά η αγιοποίηση τους. Ήταν και οι δυο τους, ταλαίπωροι γέροντες που έλεγαν ανοησίες, αλλά που όμως είχαν και οι δυο οπαδούς -παρατρεχάμενους, κάποια άθλια υποκείμενα παραθρησκευτικών οργανώσεων, κάποιους διαπλεκόμενους με το φαύλο εκκλησιαστικό κατεστημένο, κάποια φασισταριά, που τους διαφήμιζαν που διέδιδαν διάφορα γι αυτούς, που τους εμπορεύονταν, και έτσι φτάσαμε και στη βίαιη αυτή αγιοποίηση τους, που αποτελεί μια ακόμα τεράστια ξευτίλα της επίσημης εκκλησίας! Δυστυχώς!
Aggeliki Koskolou
Τι να σου πω; Δεν έχω προσωπική πείρα. Τυχαία διάβασα ένα βιβλίο για τον γέροντα Παισιο το1997 και μού έκανε εντύπωση.. Έκτοτε οσάκις τον επικαλουμαι, έχω βοήθεια. Σίγουρα υπάρχουν και οι παρατρεχαμενοι, που λες, αλλά ας ξεχωρίσουμε ο,τι καλό υπάρχει σε αυτήν την ιστορία.
Ή δική σου προσωπική εμπειρία, ποιά ήταν; Σε απογοήτευσε;
Panagiotis Michalopoulos
Αυτό το βιβλίο που λες αγαπητή Αγγελική –αν μιλάμε για το ίδιο, αυτό με τον βίο του, είναι και το πιο σοβαρό –αυθεντικό, που γράφτηκε για τον γέροντα Παΐσιο. Ήταν ένα χοντρό, δερματόδετο, και μου το χάρισε ο πάτερ Θεόδωρος εδώ, ο προϊστάμενος της ενορίας μας, αυτός που φαίνεται και στην φωτογραφία του προφίλ μου. Το πήρε από το ράφι του βιβλιοπωλείου της εκκλησίας, και που το έδωσε σαν δώρο της αγίας Βαρβάρας σε μένα, όπως είπε. Εγώ τον ευχαρίστησα, το πήρα και άρχισα να το διαβάζω.
Γρήγορα δε, έγραψα και την σχετική κριτική μου, σε όσα πρόλαβα να διαβάσω. Έγραψα…
Panagiotis Michalopoulos
Και επειδή στον Χριστιανισμό λέμε ότι «τιμή και μνήμη αγίου είναι η μίμηση του αγίου», ας δούμε τι μας καλούνε να μιμηθούμε και να θαυμάσουμε στον υπό κατασκευή αυτόν «άγιο» τον καλόγερο Παΐσιο.
Διαβάζω, λοιπόν, για να «διαφωτιστώ» σχετικά, ένα βιβλίο που το έχουν σαν «Βίβλο» οι θρησκόληπτοι, να πω; Ένα βιβλίο που και από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη εγκωμιάζεται (όπως από τον μητροπολίτη Ναυπάκτου), ένα βιβλίο 717 σελίδων (έκδοση από το Άγιον Όρος), και έχει τίτλο: «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ».
Άρχισα να το διαβάζω, και πολύ προβληματίστηκα σαν Ορθόδοξος Χριστιανός. Αναρωτήθηκα ποιος κοροϊδεύει τελικά ποιον, και πόσο «βλήματα» τελικά μας θεωρούν κάποιοι πώς να τους πω; Κατασκευαστές «αγίων» να τους πω; [Δεδομένου ότι στο «τσάκ» τον έχουμε (ως Ορθόδοξοι) για αγιοποίηση τον «Γέροντα» αυτόν, ο οποίος πέθανε πριν από δέκα χρόνια]. Καταγράφω λοιπόν από όσες σελίδες (λίγες σχετικά) άντεξα να διαβάσω, μερικά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση, με τη σειρά που αυτά είναι γραμμένα στο βιβλίο. Μιλάμε για τον Παΐσιο, ή Αρσένιο, ή και Αβέρκιο (αλήθεια γιατί τόσα ονόματα;).
Διαβάζω λοιπόν, ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos
1. Ο π. «Παΐσιος» μικρός, (όταν ήταν νηστεία) δεν έτρωγε το νηστίσιμο φαΐ της μαμάς του όταν αυτή το είχε μαγειρέψει σε κατσαρόλα που ΑΛΛΟΤΕ είχε μαγειρέψει η μαμά του εκεί και κρέας!
2. Ο π. «Παΐσιος», (μικρός ήταν ακόμα όταν) εξασκείτο λέει, στο να διώξει το φόβο του, μπαίνοντας κρυφά τη νύχτα σε άδειο τάφο και κυκλοφορώντας ανάμεσα στα μνήματα!!!
3. Μετά, ο π. «Παΐσιος» ως ξυλουργός δεν έπαιρνε χρήματα λέει, για φέρετρα, από συμπόνια [και αυτό είναι πράγματι διδακτικό για όσους στην εκκλησία παίρνουν χρήματα είτε από μόνοι τους μεταβάλλοντας τους ναούς σε καφενεία μνημοσύνων, είτε από άλλες τέτοιες «ψυχοσωτήριες» δραστηριότητες σε συνεργασία και με τα γραφεία «τελετών»].
4. Τον π. Παΐσιο λοιπόν, τον σέβονταν λέει, σαν άνθρωπο του Θεού από μικρό και σε τέτοιο βαθμό, που μια Τουρκάλα εκεί στον τόπο του, τον έπαιρνε μαζί της κάθε πρώτη του μηνός, στο σπίτι της, για... να της πάει καλά ο μήνας! Η ιδια μάλιστα Τουρκάλα, μόλις ο «Παΐσιος» έγινε μοναχός, έπαιρνε λένε, σκόνη από τα παπούτσια του για να αλείψει (με πίστη, όπως λέει το βιβλίο) το παράλυτο χέρι της!
5. Ο π. «Παΐσιος» μικρός, (μας λέει ακόμα το βιβλίο), ασκείτο με χαρά στον πόνο, τρέχοντας ξυπόλυτος σε χωράφι με κομμένο τριφύλλι το οποίο σαν καρφιά τον τρυπούσε και τον μάτωνε!!! Εδώ, οι άγιοι πατέρες (συγγραφέας και επιμελητές) του βιβλίου, δεν μας εντυπωσίασαν, διότι τι να πουν και οι Φιλιππινέζοι που σταυρώνονται, ή οι Μωαμεθανοί που αυτομαστιγώνονται με αλυσίδες; Ότι είναι πιο «άγιοι»;
Panagiotis Michalopoulos
6. Και για να μη σας κουράζω:
Ο π. «Παΐσιος», ως στρατιώτης στον «ανταρτοπόλεμο», σώθηκε λέει, χωρίς την παραμικρή γρατσουνιά στο κεφάλι, όταν του πέρασε ξυστά (στο κεφάλι) ένα βλήμα, το οποίο το μόνο που του έκανε ήταν να του ξυρίσει τα μαλλιά (ΕΔΩ, Ο ΚΑΛΟΣ ΚΟΥΡΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ!), και να είναι μετά το κεφάλι του λέει, χωρίς μαλλιά σε μια ζώνη με φάρδος έξι πόντους!!! Τόσο ήταν φαίνεται το φάρδος από το βλήμα, και τέτοιου διαμετρήματος (ή και μεγαλύτερου) «βλήματα» μοιάζει να θεωρούμαστε (ότι έχουμε στο μυαλό) και εμείς οι αναγνώστες!
Έχω ήδη φτάσει στην σελίδα 89 του βιβλίου (από τις 717), και λέω να μη συνεχίσω. Εσείς θα αντέχατε πιο πολύ; «Αν είστε χριστιανοί», πείτε μου: θα αντέχατε;
Panagiotis Michalopoulos
Να απαντήσω τώρα και στην ερώτηση σου Αγγελική.
Λες «Ή δική σου προσωπική εμπειρία, ποιά ήταν; Σε απογοήτευσε;».
ΕΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟ 2007…
Περί Παϊσίου ο λόγος:
Πέθανε πριν λίγα χρόνια ένας κωλόγερος, μια σκατόφατσα, ένα φασιστόμουτρο, και από την επομένη κιόλας μέρα, ένας απίστευτος μηχανισμός χριστιανο-φασιστών και παρακρατικής εκκλησίας, ξεκίνησε έναν λυσσαλέο αγώνα για την αγιοποίηση του! Και τούτο διότι στο αμπαλάζ αυτό, στο κωλόχαρτο γέροντας Παΐσιος, όλη η λέρα του παπαδικού και λαϊκού υπόκοσμου, τύλιξε για να μας την πασάρει… σαν παντεσπάνι, όλη την πατριδοκαπηλική και παραθρησκευτική κοπριά! Αυτά!
Aggeliki Koskolou
Ο πατέρας Παισιος έχει αγιοποιηθεί, ήδη.
Όσο για τις ταλαιπωρίες του σώματος, τι να σου πω; Είναι ίσως υπερβολές.
Αν πιστεύουμε στον θεό, θα βρούμε απαντήσεις αργά ή γρήγορα. Μην κουραζεσαι.
Βλέπω έχεις σχέσεις με την εκκλησία όμως. Λίγο με μπερδεύει.
Aggeliki Koskolou
:-)
Panagiotis Michalopoulos
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΔΕ, ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΟΤΙ...
Έχω κάθε δικαίωμα στην θρησκευτική σάτιρα, στο να αναδεικνύω το γελοίο το οποίο το δέχεται σαν άγιο και πανάγιο ο κάθε ευλαβής βλαμμένος θρησκόληπτος, και που σκύβει και το προσκυνάει -στα τέσσερα, η κάθε «ευλογημένη» ψευτο-θεούσα.
Έχω άποψη, έχω βαθειά γνώση των θεμάτων αυτών, και με ντοκουμέντα και με επιχειρήματα ασκώ τον έλεγχο στα θρησκευτικά πράγματα, με κύρος, σαν τιμημένο μέλος της Εκκλησίας.
Διότι δεν είμαι κανένας τυχαίος στον χώρο αυτό.
Είμαι παλαίμαχος κατηχητής, πτυχιούχος της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Είμαι και Αναγνώστης (βαθμός ιεροσύνης) χειροθετημένος από τον Επίσκοπο Αυγουστίνο, σε λαμπρή τελετή στον μητροπολιτικό ναό της Φλώρινας…
Έχω δε τιμηθεί -για ένα βιβλίο μου, ακόμα και από τον ίδιο τον οικουμενικό πατριάρχη, τον προηγούμενο!
Aggeliki Koskolou
Χαίρομαι, λοιπόν, που δεν μιλώ με κάποιον τυχαίο!
Κάθε άποψη από ανθρώπους πού γνωρίζουν όπως εσύ, με ενδιαφέρει.
Aggeliki Koskolou
Τι βιβλίο έχεις γράψει;
Panagiotis Michalopoulos
Ήταν το βιβλίο «Γράμματα Διαμαρτυρίας». Μια συλλογή σχετικών επιστολών μου, που είχαν προβληθεί δεόντως από τον ημερήσιο τύπο. Στον οποίον Τύπο -σαν μοναδική διέξοδο, απευθυνόμουν τότε –ως απλός επιστολογράφος, για να εκφράσω τις απόψεις μου. Να καταθέσω και να δημοσιοποιήσω έτσι τη γνώμη μου και την κριτική μου, σχολιάζοντας θέματα επικαιρότητας που είχαν σχέση με την κοινωνία, την ηθική, την εκκλησία, και κυρίως με την τότε τηλεόραση.
Το βιβλίο, κυκλοφόρησε τότε σε τρεις εκδόσεις, και γρήγορα εξαντλήθηκε.
Aggeliki Koskolou
Κατάλαβα,ευχαριστώ που τα ειπαμε
Καλό είναι να ακούς διάφορες απόψεις.
Panagiotis Michalopoulos
ΣΥΜΦΩΝΩ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΙ ΕΓΩ!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=175880596126313&set=a.102786843435689.1073741828.100011131201904&type=3&theater
Ισάξιοι, ισαπόστολοι εφάμιλλοι των συγχρόνων αγίων καρτούν...
όπως ο Παΐσιος και ο Πορφύριος, εικονίζονται στην αγιογραφία αυτή!
Δίνουν την μαρτυρία τους -με τα χαρίσματα τους, με το ταλέντο τους, με την κοινή τους δράση…
Αναμένουν δε, την άμεση αγιοποίηση τους, την ομαδική -αν γίνεται…
Να αναγνωριστούν πάραυτα, ως νέοι Άγιοι Φανέντες!
Ίδωμεν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου