Αποκλειστικό: Μετά τον γέροντα Παΐσιο, επίκειται οσονούπω και η αγιοποίηση του παπα Γιώργου Θαλάσση, -παρατσούκλι: «Μικρός Ήρως»!

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η Xrysa Oikonomou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
5 ώρες πριν

Ο Παπα – Δημήτρης Γκαγκαστάθης [29.1. 1975]
Ο βίος του, όπως τον εξομολογήθηκε ο ίδιος, έχει πολλά κοινά με τον βίο του Παΐσιου και τα ανδραγαθήματα (εξομολογήσεις του ιδίου) στον ανταρτοπόλεμο επίσης!
(του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα)
1. Ο παπά – Δημήτρης γεννήθηκε το 1902 στον Πλάτανο Τρικάλων.
Περιγράφει ο ίδιος:
«Νεαρός, επήγαινα στις πιο βαθιές χαράδρες και προσευχόμουν. Πολλά βράδια έρχονταν δαίμονες (...) για να με εξοντώσουν αλλά οι Αρχάγγελοι δεν τους επέτρεπαν και έφευγαν άπρακτοι.»
2. Σε ηλικία 19 ετών κατατάχθηκε στην Χωροφυλακή.
Γράφει:
«Γυρίζοντας από το στρατιωτικό εγράφηκα στο Δημοτικό Σχολείο και πήρα απολυτήριον έκτης Δημοτικού, για να γίνω Ιερεύς.»
3. Η πνευματικότητα, η πίστη του και η γενναιότητά του, φάνηκαν στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από τον Πλάτανο ελεγχόταν από τον ΕΛΑΣ. Ο παπα- Δημήτρης, μόνος παπάς σε όλη την περιοχή, αρνιόταν να συνοδοιπορήσει με τους κομμουνιστές. Κατήγγειλε τα άθεα πιστεύω τους.
Κυνηγήθηκε αλύπητα και κινδύνευσε πολλές φορές. Πολλοί, ακόμα και οι οικείοι του, του έλεγαν να σωπάσει, αλλά αυτός αρνιόταν.
Γράφει ο ίδιος:
«Όταν στις 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωί, κτύπησα την καμπάνα, μας περιεκύκλωσεν αντάρτικος στρατός. 
Το χωριό μας ήταν με ομάδα εθνική και γι΄ αυτό ήθελαν να μας εξοντώσουν.
Άρχισαν να ρίχνουν πυρά τους φοβερισμό. 
Εγώ μόλις είχα μπει στην Εκκλησία, έκαμα τον σταυρό μου, παρεκάλεσα τον Άγιο Νικόλαο και φεύγω. 
Εκείνοι από το φυλάκιο ρίξανε άφθονες σφαίρες με το πυροβόλο, καμία τους δεν με εκτύπησε. 
Ακολούθησα ένα ρέμα, τα Αμπέλια και έχασαν τα ίχνη μου. 
Επήγαινα προς το χωριό Βασιλική που είχε εθνικό στρατό και ομάδα, για να φυλαχθώ.
Κοντά στα σύνορα των δύο χωριών, Ριζώματος-Βασιλικής με έφτασαν. 
Είχαν διατάξει 10 ιππείς και με τον αρχηγό να με πιάσουν. 
Με κυνηγούσαν, έβριζαν και έριχναν με τα Στεν, χωρίς να μπορούν να με φονεύσουν. 
Οι σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα. 
Με πλησίασαν και με περιεκύκλωσαν στα 50 μέτρα γύρω-γύρω, φωνάζοντας: κερατά τράγο, πού θα πας; (με έβριζαν ελεεινά). 
Εγώ ευρισκόμενος εν μέσω κινδύνου, εσήκωσα τα χέρια προς τον ουρανό και εφώναξα από το βάθος της ψυχής: Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, σώσε με, κινδυνεύω. 
Ω του θαύματος! Σαν αστραπή παρουσιάσθη ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εις τον αρχηγό. 
Είδα ένα νέο με σπαθί, που έκοψε τα σχοινιά από την σέλα του αλόγου, τον έριξε κάτω και τον έσπασε την σπονδυλική στήλη.»
http://aktines.blogspot.gr/2014/01/291-1975.html