Σωστή είναι η επισήμανση του π. Ν. Μανώλη.
Έτσι: Με την κοίμηση του ανθρώπου τελείται η μερική κρίση, οπότε η ψυχή ανάλογα με τον βίο της μεταβαίνει είτε στον Παράδεισο, είτε στον Άδη.
Μετά την τελική κρίση, η ψυχή με το σώμα της οδεύει είτε στην Βασιλεία των Ουρανών, είτε στην Κόλαση. Ο διαχωρισμός δεν είναι ως προς τον τόπο, αλλά ως προς τον τρόπο. Δηλαδή, άπαντες ευρίσκονται στον αυτό τόπο, όλοι μαζί, αλλά οι μέν βλέπουν την δόξα του Θεού, ως Φως, οι δε δεν βλέπουν τίποτε, αισθάνονται δε την δόξα του Θεού ως πυρ.
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος:
Αυτό ήξερα κι εγώ, και πάνω σε αυτό δεν είχα καμιά έκπληξη από την σχετική «επισήμανση του π. Ν. Μανώλη», τη σωστή όπως λέτε κι εσείς.
Και δεν διαφώνησα σε αυτό, διότι ήταν κάτι που το περίμενα να μου το επιβιβάσει και ένας θεολόγος, ένας φημισμένος ιεροκήρυκας, όπως ο συγκεκριμένος πατέρας.
Ιωάννης Καρδάσης:
Για τον "τελωνισμό" των ψυχών ουδέν αναφέρεται, είτε στην Γραφή, είτε και στους Κανόνες. Η μερική κρίση γίνεται "εν ακαρεί" (ακαριαίως) και δεν περιμένει το τεσσαρακοπενθήμερο (το σωστό είναι τεσσαρακονθήμερο).
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος:
Σε αυτό, μας τα χάλασε ο «πάτερ», στον διάλογο μας, στη σελίδα του, και γι αυτό έκανα μετά και τη σχετική ανάρτηση διαμαρτυρίας στο ιστολόγιο μου.
Έγραψα για τίτλο:
"Ο χρήστης π. Νικόλαος Μανώλης, είναι φίλος μου στο facebook. Σήμερα λοιπόν, πριν από λίγο, έδωσε την ευχή του σε όσους του είπαν «χρόνια πολλά» για τη γιορτή του… Και τους υποσχέθηκε, ότι θα προσευχηθεί στον άγιο Νικόλαο, για να μπουν όλοι μαζί (αυτός και οι διαδικτυακοί φίλοι του), στον… Παράδεισο! (Δεύτερα και Τέταρτη, λαϊκή -απογευματινή παράσταση, και με εισιτήρια της Εργατικής Εστίας!)"
Ιωάννης Καρδάσης:
Ο Χριστός συγκεντρώνει στο πρόσωπό τους και τις τρεις καταστάσεις: Είναι Βασιλεύς (του σύμπαντος κόσμου, ορατών τε και αοράτων), είναι Ιερεύς (απόλυτος Αρχιερεύς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ) και Προφήτης (και κυριολεκτικά, ως προφητεύων, αλλά και μεταφορικά, ως διερμηνεύων τα της Σοφίας του Θεού). Αλλά και κάθε πιστός (και όχι μόνον ο Ιερεύς) είναι Βασιλεύς (του εαυτού του), Ιερεύς (με την γενική ιερωσύνη για τους λαϊκούς και την ειδική για τους κληρικούς) και Προφήτης (έχοντας την δυνατότητα της διερμηνείας των λόγων του Λόγου του Θεού, με την συνέργεια της Χάρης του Θεού).
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος:
Χα! Ο π. Ν. Μανώλης όμως, θεωρεί ότι λόγω ιεροσύνης, έχει ΑΥΤΟΣ (!) κληρονομήσει την Βασiλεία του Χριστού (την πνευματική) επί της γης (την χιλιετή άραγε;) και δέχεται με αυταρέσκεια την προσκύνηση των οπαδών του προς το πρόσωπο του, και την δήλωση υποταγής τους σε αυτόν, με το… «να χαίρεστε την Βασιλεία σας, πάτερ»… Και αυτό, σπεύδει αμέσως να το κατοχυρώσει -να το δικαιολογήσει με «πατερικό» τάχα τρόπο. Μωραίνει Κύριος… ΣΧΕΤΙΚΟ:
π. Νικόλαος Μανώλης: όπως εξήγησα πιο πάνω με την κατάθεση της πατερικής θέσης και ερμηνείας: Πηγάζει η ευχή, "να χαίρεστε τη Βασιλεία σας" από τη διαδοχή που έχει ο ιερεύς και εκ του βασιλικού αξιώματος του μεγάλου αρχιερέως Ιησού Χριστού (πνευματική Βασιλεία την οποία παρεξήγησαν ο Ηρώδης, οι Ιουδαίου και ο Πιλάτος).
ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΤΙΚΕΤΑ:
Panagiotis MichalopoulosΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΜΕΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ;
π. Νικόλαος Μανώλης
στον τελωνισμό των ψυχών, έως το τεσσαρακοπενθήμερο μνημόσυνο.
Panagiotis Michalopoulos
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Ο Χριστός συνομιλεί με τον ληστή, που βρίσκεται σταυρωμένος δίπλα Του:
Χριστός: «Σε διαβεβαιώνω με όλη την αλήθεια, και σου λέω ότι σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».
Ληστής: «Δεν θα μπορέσω τώρα, Κύριε! Δεν έχουμε ακόμα ορθόδοξους παπάδες, δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί και τα τεσσαρακοπενθήμερα μνημόσυνα, για να… εκτελωνιστώ!
Θα είμαι όμως απέναντι!
Να με περιμένεις λοιπόν, για... 2.000 χρόνια, και βλέπουμε!»
Θα στενοχωρήσω τον π. Ν. Μανώλη, γιατί θα του επισημάνω ένα τεράστιο δογματικό λάθος, που έκανε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπε, ότι η μερική κρίση με τον τελωνισμό γίνεται την 40η ημέρα και εγώ έγραψα, ότι γίνεται "εν ακαρεί". Κάνει το λάθος να βάζει τον φθαρτό χρόνο με τον άφθαρτο και να μετράει μέρες σε ψυχές που είναι εκτός χώρου και χρόνου. Οι 40 ημέρες είναι για μας τους ζώντες, για να φροντίσουμε για την ψυχή του κεκοιμημένου. Δεν ισχύουν για τους κοιμηθέντες. Και η φροντίδα μας, δια της Εκκλησίας, είναι αυτή η ψυχή να ανέβει ένα σκαλοπάτι ακόμη, στην "κλίμακα του Ιακώβ", ώστε στο τέλος να δει Θεού (δηλ. Χριστού) πρόσωπο.
Στην πραγματικότητα, ούτε τότε γίνεται η μερική κρίση. Απλώς μπαίνουν σφραγίδες και υπογραφές, στα έγγραφα που φέρνει κανείς μαζί του (σχήμα λόγου) και γίνεται ο αρραβώνας με τον Νυμφίο. Με την τελική κρίση θα γίνει και ο γάμος.
Η διατύπωση του π. Μανώλη, θα μου επιτρέψει να του πω, ότι είναι παπικής αντίληψης. "Κάνε τώρα τα καλά έργα, για να πας ΤΟΤΕ στον παράδεισο".
Στην Ορθοδοξία όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Εν ζωή βρίσκεσαι στον Παράδεισο ή στον Άδη. Εν ζωή προγεύεσαι της Βασιλείας των Ουρανών ή ζεις στην Κόλαση. Και όπως λέει και ο Παύλος, εν ζωή μπορεί να δεις (αν και αμαρτωλός) τον Χριστό σαν σε θαμπό καθρέπτη ("δι' εσόπτρου εν αινίγματι"), ΤΟΤΕ δε θα τον δεις "πρόσωπον προς πρόσωπον".
Επομένως, αν εν ζωή ζεις στον παράδεισο, θα εξακολουθείς να ζεις και μετά θάνατον και η ψυχή σου, χωρίς το σώμα σου θα προγεύεται της Βασιλείας των Ουρανών, μέχρι ότου η ψυχή με το σώμα της μετάσχει του γεύματος της Βασιλείας, βλέποντας την δόξαν του θεού, δια του Ιησού Χριστού και εις τον αιώνα τον άπαντα.
ΙΚ
«Δογματικό λαθος», «παπική αντίληψη»…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, ο καυγάς είναι για το πάπλωμα… Για τα συγχωροχάρτια εκείνοι –οι παπικοί, για τα μνημόσυνα εμείς, -οι ας πούμε ορθόδοξοι! Και… είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!
Άλλωστε η σημερινή εκκλησία, το σημερινό παπαδαριό και η ηγεσία του, κάθε άλλο δόγμα παρά το ορθόδοξο πρεσβεύει πια… Σε άλλη τριάδα όχι αγία αλλά σατανική, φαίνεται να πιστεύει στις μέρες μας:
1. Στο θρησκεμπόριο (Στον μαμωνά και την Σιμωνία με τα νέα 30 αργύρια, με τα τυχερά)…
2. Στις αγκαλιές και φιλιά με τον παπά των παπικών (σκέτη προδοσία της πίστεως, μαζί με τις συμ προσευχές)... και
3. Στο απόρρητο της ομοφυλοφιλίας (παθητικής ή ενεργητικής) των Δεσποτάδων της!
Εκείνοι τα συγχωροχάρτια, εμείς τα ψυχοχάρτια (κατά τον π. Γ. Μεταλληνό), όπου αν δεν ακουστεί ο ήχος των ΕΥΡΩ, Παράδεισο δεν βλέπεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά την εκκοσμικευμένη Εκκλησία μας, καμία σχέση δεν έχει με την Εκκλησία του Χριστού και μάλιστα κάνει τα αντίθετα από όσα λέει Εκείνος στα κηρύγματά του, στηρίζεται δε στο ψέμα, την απάτη και τη σιμωνία.
Είναι ένας οργανισμός, που έχει συσταθεί για την θεραπεία των μεταφυσικών ανησυχιών των οπαδών - μελών του, θεολογεί δε μέσα από κλιματιστικά, πισίνες και λιμουζίνες, εκμεταλλευόμενη ακόμη και τον σταυρό του Χριστού. Έχει αφαιρέσει το είδωλο του Βάαλ και στη θέση του έχει τοποθετήσει το είδωλο του Χριστού και προσποιείται, ότι εφαρμόζει τις εντολές του. Στην πραγματικότητα είναι μια νεοειδωλολατρία, που συναγωνίζεται με επιτυχία τον Παγανισμό. Δυστυχώς.
ΙΚ
«Όσον αφορά την εκκοσμικευμένη Εκκλησία μας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα είναι μια νεοειδωλολατρία, που συναγωνίζεται με επιτυχία τον Παγανισμό.
Δυστυχώς.»
Θα μπορουσα σας παρακαλώ να έχω κάποια βιβλιογραφία για την "εν ακάρει μερικη κρίση" και το τρόπο διαχωρισμού (ότι όλες οι ψυχές βρίσκονται στον ίδιο "τόπο" αλλά διαφέρουν αισθητηριακά, την αισθητηριακή διαφορά την ήξερα, για το εντοπισμένο του πράγματος εντυπωσιαστηκα). Πολύ ενδιαφέροντα και πού δεν τα γνωρίζω (είμαι πιο εξοικιωμένος με τα τελώνια κτλ κτλ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωτήστε τον κ. Ιωάννη Καρδάση! Ζει ακόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή