Αρχειακό: Όταν ήταν να βαφτίσω την κόρη μου τη Ζωή…

9-7-1991

Αρχειακό:
(Τρίτη, 9 Ιουνίου 2009)
Όταν ήταν να βαφτίσω την κόρη μου τη Ζωή, μικρή τότε και φοιτήτρια τώρα, επισκέφτηκα τον πατέρα Θεόδωρο στην ενορία μου την αγία Βαρβάρα Αργυρουπόλεως Αττικής, για να μου ορίσει ημερομηνία. 
Με ρώτησε ποιος είναι ο ανάδοχος και του απάντησα ότι δεν έχω τέτοιον, και τον ρώτησα τι χρειάζεται, και γιατί να είναι απαραίτητος, αφού θα μπορούσα εγώ να εγγυηθώ (αυτό που κάνει ο «νουνός») την κατήχηση του παιδιού, δεδομένου ότι είχα διατελέσει και κατηχητής στην ενορία αυτή! 
Βέβαια, δεν του άρεσε αυτό του παπά, διότι έχουν βρει τους κουμπάρους «αγελάδες» για να αρμέγουν οικονομικά, και από μένα δεν την έβλεπε μια τέτοια δυνατότητα… Μου είπε ότι θα ρωτήσει σχετικά τον μητροπολίτη (Ν. Σμύρνης), και μετά από λίγες μέρες μου είπε ότι έχει την συγκατάθεση του. 
Τότε, του πρότεινα να γίνει η βάφτιση κατά τη θ. λειτουργία, ένα Σαββάτο, διότι δεν είχα σκοπό να κάνω κοσμική βάφτιση, δεν είχα σκοπό να δώσω προσκλήσεις… Είμαστε χριστιανοί πάτερ μου, του είπα, και οι αδελφοί μας οι εκκλησιαζόμενοι, αυτοί, είναι και οι ευπρόσδεκτοι στο μυστήριο! Άλλωστε, του είπα ακόμα, αυτό αποτελεί και παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας… 
Δαγκώθηκε πάλι ο παπάς (δεν λέω «τσίνησε») και αρνήθηκε, με την πρόφαση ότι θα δημιουργηθεί αναστάτωση, στο ναό! Του απάντησα ότι αναστατώσεις προκαλούν τα μνημόσυνα που γίνονται στη θ. λειτουργία και μάλιστα ημέρα Κυριακή (που απαγορεύεται) και μάλιστα περισσότερα από ένα στην ίδια θ. λειτουργία… Μνημόσυνα, που δεν γίνονται καν ομαδικά αλλά το ένα πίσω από το άλλο, με τους εκκλησιαζόμενους ομήρους αφού ούτε τους έχουν κοινωνήσει, ούτε το «δι ευχών» έχουν εκφωνήσει… 
Τίποτε ο παπάς! Ανένδοτος! 
Μας όρισε να πάμε ένα βράδυ (9-7-1991) και πήγαμε. 

Εγώ, η κόρη μου, ο γιος μου ο Παύλος, η σύζυγος, και δυο τρεις στενοί συγγενείς με τα κεράκια μας… Με τα κεράκια μας που ήταν και το μοναδικό φως στο υπόγειο του ναού που θα γινόταν η βάφτιση… 
Η όλη υποδοχή ήταν… «ούτε που να μας φτύσουν»! 
Μια βαριεστημένη νεωκόρος έριξε λίγο νερό (έτσι για το καλό) στην κολυμπήθρα, και έφυγε! Δεν άναψαν όχι μόνο φώτα, αλλά ούτε ένα καντήλι… Ούτε ψάλτης, βέβαια υπήρχε!..
Στο τέλος του μυστήριου, ο παπά Θόδωρος, μου το πέταξε το καρφί: «Είπαμε να κάνουμε φτηνή βάφτιση, ε, αδελφέ;»! 
«Φτηνή» ήταν, ή φτύσιμο; Εγώ του είχα προτείνει χριστιανική και όχι κοσμική, και αυτός το «όχι κοσμική», έτσι το ερμήνευσε!!!..
Πέρασε λίγος καιρός από τότε, και τον συνάντησα μια μέρα τον ιερέα αυτόν (είναι και προϊστάμενος του ναού), τον χαιρέτησα και τότε εκείνος με πληροφόρησε περιχαρής ότι βάφτισε ένα παιδί του… «Ξέρεις αδελφέ», μου είπε «το μυστήριο το κάναμε Κυριακή στη θ. λειτουργία, όπως γινόταν παλιά»! …Είχε ξεχάσει ότι εγώ του είχα ανοίξει τα μάτια! Και πρόσθεσε: «Βέβαια, δικηγόρος ο ανάδοχος, και είχαμε και κινηματογράφηση του γεγονότος»!!!..
Ο ίδιος δε πάπας, βάφτισε πρόσφατα ένα κορίτσι του, τη Βαρβάρα... Στη θ. λειτουργία της Κυριακής, πάλι... Και με τον Δεσπότη καλεσμένο (ακολούθησε και δεξίωση στο χώρο)... Και με τον ναό να έχει μετατραπεί σε χολιγουντιανό στούντιο (προβολείς, κάμερες που θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλα κανάλια, προβολείς και κάμερες με φωτοκύτταρα κλπ)... Για τις ανάγκες της νέας, πιο εξελιγμένης τη φορά αυτή, κινηματογράφησης σε βάφτιση παιδιού του!!!..
http://xairete.blogspot.gr/2009/06/blog-post_9733.html