ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η μεγάλη απάτη Σαμαρά με την ΑΟΖ.
Με ένα πολύ προσεκτικό Κοινό Ανακοινωθέν, Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος ανακοίνωσαν…τη σύσφιγξη της συνεργασίας τους στον τομέα των υδρογονανθράκων, καλώντας όλες τις χώρες της περιοχής να συμπράξουν σε αυτήν, στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας.
Το Κοινό Ανακοινωθέν αναφέρει συγκεκριμένα μεταξύ άλλων ότι οι τρεις χώρες αποφάσισαν «…να προχωρήσουν το ταχύτερο τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, όπου αυτό δεν έχει γίνει ακόμα…».
Ο αναγνώστης μπορεί να παρατηρήσει ότι στο επίσημο κείμενο δεν γίνεται καμία αναφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), αλλά αντιθέτως, υιοθετείται μία απολύτως αόριστη φράση «θαλάσσιες ζώνες» (Maritime zones), η οποία δεν απαντάται ως όρος πουθενά, ούτε στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά ούτε και στα κείμενα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ).
Επιπροσθέτως, ούτε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, στην επίσημη συνέντευξή του στο Κάιρο, έκανε αναφορά σε οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στις τρεις χώρες…!
Και όμως, στο εσωτερικό της Ελλάδας από χθες δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε το μεγάλο βήμα και προχωρά σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, στέλνοντας «αυστηρό μήνυμα» στην Τουρκία…!
Στην πραγματικότητα, τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί. Σύμφωνα με τα Δίκαιο της Θάλασσας, για να γίνει οριοθέτηση της ΑΟΖ απαιτείται η συμμετοχή των παράκτιων και απέναντι κρατών και η συμφωνία όλων στη συγκεκριμένη οριοθέτηση.
Εν προκειμένω, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ν. Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, απαιτείται η συμμετοχή και –συμφωνία- της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Με δεδομένη τη θέση της Τουρκίας για το Καστελλόριζο (που ξεκινά από την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της νήσου και φθάνει μέχρι «την απόφαση» ότι το νησί, λόγω απόστασης από την ελληνική ξηρά, στερείται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) είναι μάλλον αδύνατον να υπάρξει το επόμενο διάστημα συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ των χωρών αυτών.
Αλλά ακόμα και αν η Αθήνα αποφασίσει να «καθορίσει» μόνη της την ΑΟΖ «της» και καταθέσει τις συντεταγμένες της στον ΟΗΕ, τότε αυτομάτως η Τουρκία θα καταθέσει τις συντεταγμένες της για την ΑΟΖ «της» που φθάνουν… μέχρι τον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Ο ΟΗΕ τότε είναι υποχρεωμένος να καλέσει τις δύο αυτές χώρες σε διμερή διαπραγμάτευση…
Επιπροσθέτως, η Αίγυπτος εμφανίζεται διστακτική να μπλέξει σε «ξένο αχυρώνα» και να υποστηρίξει την «ελληνική ΑΟΖ» έναντι της υποτιθέμενης «τουρκικής» ΑΟΖ.
Το προηγούμενο καθεστώς των «Αδελφών Μουσουλμάνων» εντατικοποίησε τις συνομιλίες με την Άγκυρα και «έριξε» την Αθήνα.
Το καθεστώς Σίσσι συνομιλεί περισσότερο με τη Αθήνα, αφού χρειάζεται την υποστήριξή της στον πολιτικό και ενεργειακό τομέα.
Αλλά μέχρις εκεί.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση Σαμαρά στο Κάιρο επισημοποίησε στον ενεργειακό τομέα την σύσφιγξη της συνεργασίας με την Αίγυπτο και την Κύπρο και πιθανότατα το επόμενο διάστημα και με το Ισραήλ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα συμπαγές ενεργειακό μέτωπο απέναντι στην επιθετική Τουρκία.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται στο εσωτερικό της χώρας σε «καθορισμό ελληνικής ΑΟΖ».
Ούτε σε προεκλογικά παραμύθια…
Πηγή εφημ. «Ελευθεροτυπία»
Η μεγάλη απάτη Σαμαρά με την ΑΟΖ.
ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση
Γράφει η Κύρα ΑδάμΜε ένα πολύ προσεκτικό Κοινό Ανακοινωθέν, Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος ανακοίνωσαν…τη σύσφιγξη της συνεργασίας τους στον τομέα των υδρογονανθράκων, καλώντας όλες τις χώρες της περιοχής να συμπράξουν σε αυτήν, στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας.
Το Κοινό Ανακοινωθέν αναφέρει συγκεκριμένα μεταξύ άλλων ότι οι τρεις χώρες αποφάσισαν «…να προχωρήσουν το ταχύτερο τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, όπου αυτό δεν έχει γίνει ακόμα…».
Ο αναγνώστης μπορεί να παρατηρήσει ότι στο επίσημο κείμενο δεν γίνεται καμία αναφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), αλλά αντιθέτως, υιοθετείται μία απολύτως αόριστη φράση «θαλάσσιες ζώνες» (Maritime zones), η οποία δεν απαντάται ως όρος πουθενά, ούτε στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά ούτε και στα κείμενα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ).
Επιπροσθέτως, ούτε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, στην επίσημη συνέντευξή του στο Κάιρο, έκανε αναφορά σε οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στις τρεις χώρες…!
Και όμως, στο εσωτερικό της Ελλάδας από χθες δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε το μεγάλο βήμα και προχωρά σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, στέλνοντας «αυστηρό μήνυμα» στην Τουρκία…!
Στην πραγματικότητα, τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί. Σύμφωνα με τα Δίκαιο της Θάλασσας, για να γίνει οριοθέτηση της ΑΟΖ απαιτείται η συμμετοχή των παράκτιων και απέναντι κρατών και η συμφωνία όλων στη συγκεκριμένη οριοθέτηση.
Εν προκειμένω, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ν. Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, απαιτείται η συμμετοχή και –συμφωνία- της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Με δεδομένη τη θέση της Τουρκίας για το Καστελλόριζο (που ξεκινά από την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της νήσου και φθάνει μέχρι «την απόφαση» ότι το νησί, λόγω απόστασης από την ελληνική ξηρά, στερείται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) είναι μάλλον αδύνατον να υπάρξει το επόμενο διάστημα συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ των χωρών αυτών.
Αλλά ακόμα και αν η Αθήνα αποφασίσει να «καθορίσει» μόνη της την ΑΟΖ «της» και καταθέσει τις συντεταγμένες της στον ΟΗΕ, τότε αυτομάτως η Τουρκία θα καταθέσει τις συντεταγμένες της για την ΑΟΖ «της» που φθάνουν… μέχρι τον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Ο ΟΗΕ τότε είναι υποχρεωμένος να καλέσει τις δύο αυτές χώρες σε διμερή διαπραγμάτευση…
Επιπροσθέτως, η Αίγυπτος εμφανίζεται διστακτική να μπλέξει σε «ξένο αχυρώνα» και να υποστηρίξει την «ελληνική ΑΟΖ» έναντι της υποτιθέμενης «τουρκικής» ΑΟΖ.
Το προηγούμενο καθεστώς των «Αδελφών Μουσουλμάνων» εντατικοποίησε τις συνομιλίες με την Άγκυρα και «έριξε» την Αθήνα.
Το καθεστώς Σίσσι συνομιλεί περισσότερο με τη Αθήνα, αφού χρειάζεται την υποστήριξή της στον πολιτικό και ενεργειακό τομέα.
Αλλά μέχρις εκεί.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση Σαμαρά στο Κάιρο επισημοποίησε στον ενεργειακό τομέα την σύσφιγξη της συνεργασίας με την Αίγυπτο και την Κύπρο και πιθανότατα το επόμενο διάστημα και με το Ισραήλ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα συμπαγές ενεργειακό μέτωπο απέναντι στην επιθετική Τουρκία.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται στο εσωτερικό της χώρας σε «καθορισμό ελληνικής ΑΟΖ».
Ούτε σε προεκλογικά παραμύθια…
Πηγή εφημ. «Ελευθεροτυπία»
ΔΙΑΒΑΖΩ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε η ώρα της ελληνικής ΑΟΖ
Όλα τα γεγονότα που γίνονται λόγω της κυπριακής ΑΟΖ, δημιουργούν ένα πολύ καλό και δυναμικό timing.
Όλες οι αντιδράσεις και οι στάσεις των ξένων χωρών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αμερική, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ισραήλ κατά των κινήσεων της Τουρκίας, δείχνουν χειροπιαστά και πρακτικά τη δύναμη του Δίκαιου της Θάλασσας.
Έτσι όταν μια χώρα επιλέγει να ανακηρύξει την ΑΟΖ της και να οριοθετήσει τα όριά της μέσω της μέσης γραμμής, μπορεί στη συνέχεια να βρεθούν σύμμαχοι οι οποίοι λόγω κρατικών συμφερόντων αλλά και των εταιρειών τους, που θα υποστηρίξουν τις θέσεις της σε γεωοικονομικό επίπεδο για ν’ ακολουθήσει μετά και η γεωπολιτική διάσταση.
Η ΑΟΖ λειτουργεί σε αυτές τις περιπτώσεις ως καταλυτικό στοιχείο, αφού επιτρέπει σε άλλες χώρες και ειδικά σε ευρωπαϊκές να κρατήσουν μια θέση σταθερή λόγω του υπόβαθρου.
Η τριμερής επαφή που έγινε στο Κάιρο ενισχύει ουσιαστικά το όλο πλαίσιο και δίνει μάλιστα παράδειγμα και για μια άλλη τριμερή επαφή, η οποία θα γίνει στο Τελ Αβίβ.
Η σκακιέρα έχει αλλάξει στην Ανατολική Μεσόγειο και όλοι βλέπουν ότι πρόκειται πια για ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος, όπου μπορεί να επιτευχθεί μια ισορροπία Pareto κι όχι μόνο μια ισορροπία Nash.
Έτσι τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κάθε συμφέρον να γίνουν εξορύξεις σε ΑΟΖ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει ολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση την ενεργειακή της εξάρτηση από ξένους παράγοντες.
Η Αμερική και η Ρωσία θέλουν να παίξουν στην περιοχή και με τις πετρελαϊκές τους εταιρείες, όπως είναι η Noble, η Gazprombank και Novatec αφού διαχειρίζονται ήδη το οικόπεδο 12 και είναι υποψήφιες στα οικόπεδα 5, 6, 7 και 8.
Η Γαλλία μέσω της Total διαχειρίζεται τα οικόπεδα 10 και 11 και είναι υποψήφια συνολικά σε 7 από τα 9 θαλάσσια οικόπεδα που είχαν υποψηφιότητες. Η Γερμανία έχει ανάγκη από πράσινη ενέργεια για να σταματήσει εξ ολοκλήρου το πυρηνικό της πρόγραμμα και η πιο ισχυρή λύση είναι βέβαια το φυσικό αέριο.
Και αυτό της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί το μέλλον.
Όσον αφορά στην Ιταλία μέσω της ENI βρίσκεται στα θαλάσσια οικόπεδα 2,3 και 9.
Κατά συνέπεια αν συνυπολογίσουμε όλα αυτά τα δεδομένα με το ενδιαφέρον που υπάρχει για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ήρθε η ώρα της υλοποίησης σε πρακτικό επίπεδο με τα στίγματα, τους υπολογισμούς μέσω διαγραμμάτων Voronoi, τον καθορισμό της μέσης γραμμής με την Αίγυπτο και με την Κύπρο αλλά βέβαια και με την Ιταλία, αφού τώρα όλοι οι παίκτες της περιοχής ακολουθούν ένα στρατηγικό μείγμα, διότι οι θεσμικές τους στρατηγικές συγκλίνουν προς τον ίδιο σκοπό, δηλαδή τη στρατηγική αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου με την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
http://lygeros.org