1956 – μετακόμιση στη Σαλαμίνα…
Για παραθερισμό αρχικά...
...και μόνιμη διαμονή μετά.
(λόγω της εγράφης μου στην Τεχνική Σχολή εκεί)
Εδώ, μένουμε σε ένα σπίτι με κήπο…
Δίπλα στην εκκλησία του αγίου Λαυρεντίου.
(στο δρόμο, από Παλούκια προς Κούλουρη)
Ο σπιτονοικοκύρης, ήταν χιλιαστής...
και προσπαθούσε να με προσηλυτίσει!
Έπαιρνε όμως τις απαντήσεις που έπρεπε…
(της τετράχρονης παραμονής μου για τις σπουδές, στο νησί)
είχα αδιάκοπη αλληλογραφία με τον κατηχητή μου -από την Αθήνα, τον Αεράκη!
Εδώ, στο φωτογραφείο, για την πρώτη μου ταυτότητα…
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, σπουδές στη Σαλαμίνα...
και εργασία.
Πήγαινα με καραβάκι, στα Ναυπηγεία του Νιάρχου στον Σκαραμαγκά.
και εργασία.
Πήγαινα με καραβάκι, στα Ναυπηγεία του Νιάρχου στον Σκαραμαγκά.
Στη σχολή, πήγαινα με ποδήλατο…
(Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα τότε στο νησί)
Σημείωση:
Λίγο πριν αναχωρήσω από εκεί, βγήκε σε κυκλοφορία το πρώτο λεωφόρο (Παλούκια – Κούλουρη) ιδιόκτητο βέβαια…
Συμπτωματικά, ανήκε στον φίλο και συμμαθητή μου και γείτονα, Νίκο Καραντή (αν θυμάμαι καλά το όνομα του).
Συμπτωματικά, η οικογένεια του (εκεί κοντά στον Άγιο Λαυρέντιο) είχε μια «θαυματουργή» εικόνα της Παναγίας στο σπίτι, και εκεί έκανε καθημερινές παρακλήσεις όπου μαζεύονταν γυναίκες κυρίως…
Και εκεί απέναντι από το σπίτι -κοντά στη λεωφόρο- υπήρχαν και κάτι χαλάσματα, -μια μάντρα που είχαν ξεκινήσει τάχα για ναό, και που είχε καταντήσει άσυλο για ζευγαράκια…
Κάποιοι ομογενείς από την Αμερική, έστελναν χρήματα στην οικογένεια του φίλου μου, για να… στεγαστεί σε ναό η εικόνα!..
ΣΧΕΤΙΚΟ:
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου