Το άγιο φως, βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τη φωτιά που βγάζει ο δράκος του Αϊ Γιώργη από το στόμα του. Η φωτιά από το άγιο φως, είναι πιο ιερή. Προέρχεται από τον ελληνορθόδοξο πατριάρχη Ιεροσολύμων… Βγαίνει δε, με επίπονη διαδικασία με κατάλληλη προετοιμασία...

Μια λαογραφική εκπομπή με τίτλο «12 μήνες», προβάλει την ώρα αυτή η Δημόσια Τηλεόραση. Την πέτυχα (είναι προς το τέλος της τώρα) πάνω στην αναφορά της για τον άγιο Γεώργιο.
Άκουσα λοιπόν και το παραδοσιακό «τραγούδι της δρακοκτονίας» του αγίου, είδα και τα σχετικά πανηγυρικά δρώμενα, με κατοίκους κάποιας περιοχής να παίζουν θέατρο, με έναν χωρικό πάνω σε άλογο να κρατεί ένα κοντάρι και να καρφώνει με μανία έναν ψεύτικο δράκο.
Ο δε σεβάσμιος λόγιος που εξιστορούσε τα γεγονότα, λαογράφος προφανώς, μας πληροφόρησε ότι ο άγιος Γεώργιος μοιάζει περισσότερο με ημίθεο -με ηρώα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, πάρα με άγιο του χριστιανισμού, διότι -πρόσθεσε, ο βίος του αγίου (σχετικά με το δράκο), είναι μια αντιγραφή της ιστορίας του μυθικού Περσέα που σώζει την Ανδρομέδα…
Μετά, ακολούθησε και άλλο δρώμενο, σε πανηγύρι άλλης περιοχής της ελληνικής υπαίθρου όπου ο άγιος σώζει τη βασιλοπούλα (μια κοπέλα ντυμένη νύφη) που την είχε αλυσοδέσει ο δράκος, και έτσι μαζί με τη βασιλοπούλα ελευθερώνεται και η πηγή των υδάτων που ήταν στη κατοχή του κακού του δράκου!
Πάνω σε αυτό, έκλεισα αμέσως την τηλεόραση (δεν είδα τη συνέχεια) και ήρθα εδώ –στο μπλογκ, για να σας τα μεταφέρω γρήγορα αυτά, να προλάβω μη τα ξεχάσω.
Έτσι λοιπόν –λέω τώρα εγώ- εξηγείται, ερμηνεύεται, σταθεροποιείται δογματικά, και η άλλη μεγάλη αλήθεια της Ορθοδοξίας (εφάμιλλη του δράκου του αγίου), η αλήθεια για το άγιο φως που υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους στο αεροδρόμιο της Αθήνας αρχικά, και επίσης με τιμές αρχηγού κράτους σε κάθε αεροδρόμιο της Ελλάδας όπου πάει μετά, το φως αυτό, …διακτινιζόμενο σε όλη τη χώρα! Χα!
Και να σκεφτεί κάνεις, ότι προχθές κιόλας ο μητροπολίτης Αμβρόσιος (που μοιάζει περισσότερο μασκαρεμένος αρχαιοέλληνας της χρυσής αυγής, παρά μασκαρεμένος ποιμένας της ορθόδοξης εκκλησίας) …καταράστηκε – Μ. Παρασκευή, ο αθεόφοβος- τον σεβαστό συγγραφέα κ. Νίκο Δήμου διότι τον άκουσε να χαρακτηρίζει ειδωλολατρική αυτή τη νεοφανή φιέστα με την υποδοχή του αγίου φωτός.
Το οποίο άγιο φως, βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τη φωτιά που βγάζει ο δράκος του Αϊ Γιώργη από το στόμα του. Η φωτιά από το άγιο φως, είναι πιο ιερή. Προέρχεται από τον ελληνορθόδοξο πατριάρχη Ιεροσολύμων… Βγαίνει δε, με επίπονη διαδικασία με κατάλληλη προετοιμασία. Ο πατριάρχης δηλαδή, έχει φάει φασόλια την προηγούμενη ημέρα, και μετά –το Μ. Σάββατο το μεσημέρι- αγκομαχά και σφίγγεται μέσα στον τάφο, στο Ναό της Αναστάσεως… μέχρι να καταφέρει να του βγει το ποθούμενο… Μέχρι δηλαδή να κλάσει το φως! Γι αυτό και ο ανταποκριτής χθες της αφής του φωτός από τα Ιεροσόλυμα, ο πρωτοσύγκελος της μητρόπολης Φλώρινας, που περιέγραφε τη σκηνή (τον ακούσαμε σε βίντεο της τηλεόρασης 4Ε, που είχε συνδεθεί δορυφορικά με τον τόπο) τον ακούσαμε να λέει ότι φέτος καθυστερούσε να βγει το άγιο φως (άραγε δεν ανταποκρινόταν άμεσα η φασολάδα, ή πλακωνόταν ο δικός μας-με την καλή έννοια- μέσα στον τάφο με τον Αρμένιο Πατριάρχη;), κάτι λέει που έχει ξανασυμβεί, να καθυστερεί δηλαδή!
«Ε, ρε γλέντια», που λέει και ο Καραγκιόζης του Σπαθάρη, στο υπέροχο έργο «ο Μ. Αλέξανδρος σκοτώνει το καταραμένο φίδι και σώζει την γκουζέλ χανούμ την βεζυροπούλα»! Χα!