Η «διάλυση» της ΔΗΜΑΡ και άλλα διηγήματα!

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η «διάλυση» της ΔΗΜΑΡ και άλλα διηγήματα!

Ποιος δεν θέλει τη ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό παιχνίδι; Ποιος θέλει να εξαφανίσει τον Φώτη Κουβέλη από την επόμενη Βουλή, διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις; Ποιον εξυπηρετεί η διάλυση ενός κόμματος, επειδή διεκδικεί το δικαίωμα στην αυτονομία των επιλογών του; Γιατί είναι «έγκλημα καθοσιώσεως» να αποφασίζει ένας πολιτικός αρχηγός πρωτίστως με κριτήριο την ανταπόκριση στη βούληση των ψηφοφόρων που εκπροσωπεί;

Τα ερωτήματα περιγράφουν την πίεση που δέχεται -όχι πάντα με θεμιτά μέσα- αυτές τις ημέρες ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, για την απόφασή του να αποσύρει τις δυνάμεις του από την τρικομματική κυβέρνηση - χωρίς, εκ των πραγμάτων, να οδηγεί σε πτώση την κυβέρνηση και σε εκλογές. Ακόμη και από σοβαρούς ανθρώπους που ανησυχούν πράγματι για τη χώρα, τίθενται απορίες για την κίνησή του. Μήπως δεν έπρεπε;

Υπάρχει όμως μια απλή ερώτηση: μπορούσε να κάνει κάτι άλλο; Είχε περιθώρια -σαν επικεφαλής ενός κόμματος που δημιούργησε ο ίδιος, ακριβώς επειδή ήθελε να πολιτεύεται με τις αρχές του- να κάνει κάτι διαφορετικό εκεί που οδήγησε τα πράγματα ο Σαμαράς; Γιατί βλάπτει σώνει και καλά τη χώρα ότι η ΔΗΜΑΡ δεν θα εκπροσωπείται στο υπουργικό συμβούλιο, ούτε θα μετέχει εφεξής ο Κουβέλης στην -εξωθεσμική- τρόικα των πολιτικών αρχηγών, αλλά θα διατυπώνει τη θέση του στη Βουλή; Θα ήταν προτιμότερο να συμπεριφέρεται σαν «Κουταλιανός της πολιτικής» ή σαν «αρχηγός της φακής», αντί θα τοποθετείται ευθέως και καθαρά, ακόμη και αν έχει πολιτικό κόστος;

Όπως και αν αποτιμά κανείς τον Κουβέλη ως πολιτικό μέγεθος, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί με την πολιτική του γενικά, υπάρχει κάτι ανέντιμο ή ανήθικο στην απόφασή του; Θα ήταν προτιμότερο να προσχωρήσει στο δόγμα "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω;". Θα εξέφραζε καλύτερα τους πολίτες που τον ψήφισαν -γιατί αυτό είναι το υπέρτατο χρέος ενός κόμματος ή ενός πολιτικού- αν έβρισκε ότι «δεν χάλασε και ο κόσμος, βρε αδελφέ» με όσα έκανε ο Σαμαράς στην ΕΡΤ; Και πρέπει να διαλυθεί η ΔΗΜΑΡ ως κόμμα για να «τιμωρηθεί» μια πολιτική επιλογής της, καθ' όλα συμβατή με όσα όχι μόνο ο Κουβέλης, αλλά και ο Βενιζέλος έλεγαν για τις εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από την πλευρά της ΝΔ;

Αν πρέπει να τεθεί ένα ερώτημα για τις προτεραιότητες που πρέπει να βάζει αυτή την ώρα ένας πολιτικός αρχηγός, δεν πρέπει να τεθεί πριν από όλους στον Πρωθυπουργό; Και αν μετρήσουμε ποιος έβλαψε τη χώρα είναι λογικός ο ισχυρισμός ότι την έβλαψε η ΔΗΜΑΡ που δεν υπέκυψε σε έναν εκβιασμό και όχι το «σύστημα Σαμαρά» που την κρέμασε στα μανταλάκια ανά την Ευρώπη; Ο Κουβέλης παραβίασε τη συμφωνία βάσει της οποίας έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση Σαμαρά; Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ πήρε την απόφαση να κλείσει την ΕΡΤ με μονομερή απόφαση - διαφωνούντων των εταίρων του; Ο Κουβέλης πάει να καθιερώσει σύστημα παραγωγής νομοθετικού έργου εκτός Κοινοβουλίου;

Κάποιοι προβάλουν το επιχείρημα ότι αυτά δεν έχουν σημασία. Πρέπει να γίνονται υποχωρήσεις για το καλό της χώρας. Σωστό. Αλλά αυτό μπορεί να συνιστά νομιμοποίηση τετελεσμένων; Τηρουμένων των αναλογιών η κίνηση Σαμαρά με την ΕΡΤ θυμίζει τους Τούρκους που πρώτα διαμέλισαν την Κυπριακή Δημοκρατία και στη συνέχεια θέλουν συζητήσεις για το μέλλον της. Πρώτα διαλύθηκε βιαίως και αυθαίρετα η δημόσια ραδιοτηλεόραση και μετά άρχισε η κουβέντα για τη μεταρρύθμισή της. Πρώτα ο Πρωθυπουργός παρέκαμψε -με κυνισμό του τύπου "αν τολμάτε ρίξτε με"- τη δεδηλωμένη αντίθεση των εταίρων του στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και μετά τον πήρε ο πόνος για τις προτάσεις τους. Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω να γιάνει...

Τι θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει ο επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ σε μια κυβέρνηση με εταίρο κάποιον που προσπαθεί να επιβάλει την ατζέντα του, με κόλπα που υπερβαίνουν όχι μόνο το όρια της καλής συνεργασίας, αλλά και τους δημοκρατικούς κανόνες ή τη συνταγματική νομιμότητα; Επειδή στήριζε την κυβέρνηση -για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση, όχι για να εδραιώσει τον Σαμαρά στην πρωθυπουργία και τους Καλαματιανούς στον κρατικό μηχανισμό- σημαίνει ότι έπρεπε να αποδέχεται τις ίντριγκες του συστήματος Σαμαρά, ακόμη και όταν στο φόντο είχαν το φλερτ με τους Χρυσαυγίτες, όπως συνέβη στην περίπτωση του αντιρατσιστικού νόμου;

Σημαίνει ότι οι υπουργοί που πρότεινε η ΔΗΜΑΡ, ήταν υποχρεωμένοι να δέχονται ότι ο... γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου αποφασίζει και για τις διαδικασίες και για την ουσία των νομοθετικών πρωτοβουλιών τους; Σημαίνει ότι επειδή αποδέχθηκε το ιμπέριουμ της Τρόικας και το Μνημόνιο -ως αναγκαία προϋπόθεση εξασφάλισης της δανειακής επιβίωσης της χώρας- οφείλει να ψηφίζει κάθε φορολογική επιβάρυνση που επιβάλλεται εκ των υστέρων; Ότι επειδή τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων, υιοθετεί στα τυφλά τις ιδεολογικές εμμονές της Δεξιάς στην οικονομία; Ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά έδωσε η ΔΗΜΑΡ, όχι λευκή επιταγή στον ίδιο τον Σαμαρά ή στον Στουρνάρα.

Σε ό,τι αφορά τις αρχές που πρέπει να διέπουν τη σχέση ενός πολιτικού αρχηγού με τους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν στις εκλογές, ο Κουβέλης λειτούργησε υποδειγματικά. Το ίδιο λειτούργησε, από αυτή την άποψη, και στο διάστημα που μετείχε το κόμμα του στην κυβέρνηση. Δεν έβλαψε με την παρουσία του. Έφυγε από αυτή την κυβέρνηση γιατί ήταν αδύνατο να μείνει. Οι χειρισμοί του στο εξής για τη γενική πορεία της χώρας θα κριθούν... στο εξής. Και όλα μαζί θα αξιολογηθούν στην επόμενη κάλπη - μαζί με τους άλλους. Έτσι λειτουργεί η πολιτική - τουλάχιστον στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Οι θεωρίες διάλυσης της ΔΗΜΑΡ ενδεχομένως υποκρύπτουν σχέδια διάλυσης της ΔΗΜΑΡ και διαμοιρασμού των ιματίων της. Αλλά η ΔΗΜΑΡ στην πραγματικότητα είναι το ύφος της δημόσιας παρουσίας του ίδιου του Κουβέλη, που συνιστά ευπρεπή διέξοδο για όσους πολίτες της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης δεν εκπροσωπούνται από το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν διαλύεται και θα κριθεί από τη συνολική πορεία του και πριν και μετά την ΕΡΤ. Προς το παρόν, υπερασπίζεται το δικαίωμά του να θέτει ο ίδιος και το κόμμα του τα όρια της πολιτικής του. Διαφορετικά, σήμερα, θα ήταν μια ακόμη συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=25511