Το άγιο φως, ως γνωστόν, έκατσε και μας το έβγαλε το μεσημέρι, εκεί στα Ιεροσύλημα, ο Πατριάρχης…
Μας έρχεται δε επειγόντως -αεροπορικώς στην Αθήνα, για να το υποδεθούμε με τιμές Αρχηγού Κράτους, για να μπορέσουμε να κάνουμε κι εμείς εδώ Ανάσταση!
Ωστόσο εμείς, νηστεύουμε ακόμα, πενθούμε, διότι ο Αρχηγός της Πίστεως μας, ο Χριστός, είναι ακόμα στον τάφο… μέχρι τα μεσάνυχτα!
Το φως του όμως, τι τιμές και τι μεγαλεία!
Το φως της Ανάστασης, υποτίθεται! Του Χριστού, που παραμένει για 12 ακόμα ώρες στον τάφο!
Και εγένετο φώς!
Μέρα μεσημέρι… Εκεί κάτω, στα Ιεροσόλυμα!
Εμείς εδώ πάνω, θα το πάρουμε γύρω στα μαύρα μεσάνυχτα!
Σε ό,τι αφορά στο “θαύμα”, αυτό καθαυτό, έχω τις εξής δύο (μεταξύ πολλών) απορίες. Γιατί χρειάζεται να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο η τελετή; Το Άγιο Φως μιας χρονιάς δεν κάνει και για την επόμενη και για τη μεθεπόμενη; Δεν αντέχει στον χρόνο; Έχει, δηλαδή, περιορισμένη διάρκεια ζωής με ημερομηνία λήξης (στην ετικέτα);
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ορθόδοξοι χριστιανοί που ζουν π.χ. στην Αυστραλία και που η ώρα τους είναι εφτά ώρες μπροστά από εμάς, δεν έχουν καμία πιθανότητα να παραλάβουν έγκαιρα το Άγιο Φως για να κάνουν Ανάσταση. Αυτούς δεν τους σκεφτόμαστε, δεν τους λυπόμαστε, έτσι καταδικασμένοι που είναι;
Θα μπορούσα να συνεχίσω και άλλο, αλλά νομίζω πως είπα αρκετά. Θέλω να κλείσω με δυο λόγια για τον ρόλο του ελληνικού κράτους σε όλα αυτά.
Είναι ντροπή το επίσημο κράτος να συντηρεί τον σκοταδισμό. Είναι ντροπή το ελληνικό κράτος να μεταχειρίζεται τους πολίτες ως πρόβατα.