Του γυάλισε η Μαρία, του ονειρικού (αμφί;) αγίου Εφραίμ (κόκαλα – γυναικεία; – Νέα Μάκρη, μεριά), κι όλο και της "την έπεφτε", ρε γαμώτο!

«Λόλα»

- Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!

Η Μαρία – Πειραιάς, γράφει: 
5 ώρες πριν 

Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα (τι ώρα περίπου;), και βλέπω στον ύπνο μου, ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό (τάματα, κλπ), και γεμάτη φώτα… (ωραίο εφέ για θαύμα, ε;)  

Εκεί, υπήρχε μία όρθια λάρνακα από γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενειάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια και περιδέραια που φοράνε οι μητροπολίτες (άμα ο άγιος μοιάζει με μητροπολίτη, έχει άλλη χάρη!). 
Φόραγε ένα μαύρο καπέλο αρχιερατικό (???) με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται (όρθιος!)...
Στο τζάμι, είδα ένα μικρό χαρτάκι (τη φίρμα του) κολλημένο το οποίο έλεγε «ΕΦΡΑΙΜ». (και πάσης Νέας Μάκρης, άμα λάχει να πούμε!)

Το άλλο πρωί (όχι το ίδιο;) ξύπνησα απορημένη, και αναρωτιόμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, και που δεν είχα ξανακούσει το όνομα του…
Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ήταν πολύ θρήσκα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια. Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου…(κόκαλα – γυναικεία; – Νέα Μάκρη, μεριά)

Μετά από 2 μήνες, μια Κυριακή πάλι (ημέρα θαυμάτων) παίρνω ένα ταξί, και με το που μπαίνω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής. Το πρόσωπο, μου ήταν γνωστό.. Ήταν ο Άγιος Εφραίμ!

Μετά από 1 μήνα (είχε ημερολόγιο θαυμάτων, η Μαρία) περπατώντας, βλέπω στο δρόμο μου μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή… Μπήκα να ανάψω ένα κεράκι.. Μαντέψτε ποιανού την εικόνα είχαν μπροστά μπροστά και είδα!.. (ποιου ρε Μαρία; Του Εφραίμ;) Είχαν τον Άγιο Εφραίμ!
 
Ε.. αυτό ήταν  (αφού τρίτωσε το πράγμα – κάτι σαν καμάκι, ε;), και μετά από λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι.. 
Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη… η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή... (είναι αυτό που λένε: εγκεφαλικό τσίου – τσίου, ψυχικό τραλαλά, και καρδιακό τακα-τάκα)
Με το που μπήκα στο προαύλιο, μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου. (η αύρα, παιδί μου!)

Από τότε, τον έχω επισκεφτεί πολλές φορές, και προσεύχομαι σε αυτόν. (όχι στο θεό)

Δεν θα ξεχάσω ποτέ και το παρακάτω: 
Ένα πρωί παίρνω ένα ταξί (πάλι) και μέσα είχε την εικόνα του Αγίου Εφραίμ (πάλι). 
Στο δρόμο,  ξαφνικά, αλλάζει η φωνή του ταξιτζή, και αρχίζει να μου δίνει συμβουλές για κάποιο πρόβλημα που είχα.
"Βαλτός είσαι", του λέω; "Εσύ τα λες, ή Ο Άγιος;".
Και μου απαντάει: «Ο Άγιος!».
Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζής όπου ο τόνος της φωνής του ξανάγινε όπως ήταν στην αρχή...

Πηγή:
Αγριορείτικο Βλήμα