Γράφει ο π. Αυγουστίνος… (διαβάζω και σχολιάζω):

Γράφει ο π. Αυγουστίνος… 
(διαβάζω και σχολιάζω):

Όταν, αγαπητοί μου, όταν ο άνθρωπος βρισκόταν στον παράδεισο, ο πρώτος εκείνος άνθρωπος δεν είχε ανάγκη από ενδυμασία, από ρούχα. 
Ήταν γυμνός. (χειμώνα – καλοκαίρι, ρε;)

Αλλ’ όπως τα μικρά παιδιά, ενώ είναι γυμνά, δεν πονηρεύονται καθόλου αλλά παίζουν αθώα κι’ ευτυχισμένα στην αυλή των σπιτιών τους (στα χωριά, κάθονται και στην κοπριά ξεβράκωτα)  έτσι και ο άνθρωπος, προτού αμαρτήσει, ήταν αθώος, και η γυμνότητα δεν τον σκανδάλιζε. 

Ρούχο του ήταν η αθωότητα (ούτε σέξι εσώρουχα, ούτε στριγκάκια, ούτε μίνι και μπέμπη ντολ. Τίποτα από όλα αυτά).

Αλλ’ όταν ο Αδάμ αμάρτησε (με το σύκο;), τότε έφυγε η αθωότητα και ήρθε η πονηριά (και η ευκοιλιότητα;).

 

Ο Αδάμ άρχισε να αισθάνεται ντροπή για τη γυμνότητά του (πονήρευε και την Εύα, όταν πια του φαινόταν έντονα όταν ήταν σεξουαλικά αναστατωμένος, …με το φίδι), κι’ έτρεξε να σκεπάσει το σώμα του με τα πλατιά φύλλα του δέντρου της συκιάς (τότε που άρχισαν και τα 7 χρόνια συκο-φαγούρας).

Αργότερα ο άνθρωπος σκέπαζε τη γυμνότητά του με δέρματα ζώων που σκότωνε (ελεύθερα πια έξω από τον παράδεισο που ήταν εξορισμένος – λόγω συκιάς – διότι  μέσα στον παράδεισο τα ζώα ήταν προστατευμένα). 

Και όταν προόδεψε και ανακάλυψε τη ρόκα (πού την ανακάλυψε, ρε;) και τον αργαλειό, άρχισε να κατασκευάζει υφάσματα από μαλλί ή από βαμβάκι, και αργότερα από λινό και μετάξι. 
Έτσι αναπτύχθηκε η βιομηχανία και το εμπόριο των ενδυμάτων (όπως αυτό σήμερα, με τα χρυσά δεσποτικά άμφια - μη χέσω - ρε!).

Από το βιβλίο  «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ» +Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου  σελ.168 -172

Πηγή

ΣΧΕΤΙΚΟ:

 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Αδάμ και Εύα (Adam-and-Eve)