Κύριε Διευθυντά, χαίρετε!
Το Σαββατοκύριακο της εορτής των αποστόλων Πέτρου και Παύλου, βρέθηκα οικογενειακώς στη Σκόπελο, όπου Πολιούχος είναι ο μάρτυρας Ρηγίνος, ο «της νήσου Σκοπέλου ο πρόμαχος και της πόλεως άγρυπνος φρουρός».
Και τι σύμπτωση! Μόλις έφτασα, ανακάλυψα ότι το δωμάτιο του ξενοδοχείου που είχα κλείσει τηλεφωνικά (και το είχα βρει στον κατάλογο του προγράμματος του «κοινωνικού τουρισμού»), ήταν κατάλληλο μόνο για… μαρτύριο και αγρυπνία. Απείχε μόλις δυο μέτρα από τον υπαίθριο «κήπο» - μπαρ, που η «ντίσκο» μουσική του, μεταδιδόταν σε όλο το γύρω χώρο, στο μέγιστο της εντάσεως, μέχρι τις επτά το πρωί!
Πολύ πρωί: Η ώρα πια της (στρατευομένης) Εκκλησίας. Έτσι νομίζετε;
Εκεί, στον Άγιο Νικόλαο, στο λιμάνι, είχε ήδη φτάσει ο ψάλτης. «Πώς αλλιώς θα διασκεδάσει η νεολαία;», ήταν η απάντηση του στο ερώτημα μου αν υπάρχει νόμος και τάξη στο νησί.
Ώρα οκτώ το πρωί: Ο ιερέας του ναού, έχει αρχίσει να ψέλνει, με φωνή που έμοιαζε να βγαίνει από τον τάφο! Ένας άγιος επίτροπος, πάει να χτυπήσει την καμπάνα, και κάποιος νεαρός ρασοφόρος σπεύδει, να τον σταματήσει…
[Είναι η μέρα που στον Άρειο Πάγο κάνει φιέστα ο Χριστόδουλος! Είχε αναγκαστεί να βγάλει απαγορευτική για τις καμπάνες εντολή, μετά το επεισόδιο με τον Γιωργάκη Παπανδρέου (υπουργό εξωτερικών του Σημίτη, τότε) που τσακώθηκε με τον παπά της ενορίας στο εξοχικό του διότι χτύπησε την καμπάνα για εσπερινό και ενοχλήθηκαν οι ξένοι επισκέπτες που ήταν στην αυλή του!]
«Όπου και αν πάω», η Ελλάδα και η Εκκλησία «με πληγώνουν»!..
Μετά τιμής, ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
(Δημοσιεύτηκε στο "Μετρόραμα" - Μετρό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου