Στα "χαρακώματα" ο Μεσογαίας Νικόλαος με την Ιερά Μονή Μυρελαίου Υμηττού

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Στα "χαρακώματα" ο Μεσογαίας Νικόλαος με την Ιερά Μονή Μυρελαίου Υμηττού

"Η Μονή Μυρελαίου με τους ρασοφόρους της είναι πραγματικός λύκος με ένδυμα προβάτου", τονίζει σε εγκύκλιό του ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και η Μονή στην οποία αναφέρεται βρίσκεται στα όρια Παιανίας και Κορωπίου και δεν ανήκει στην Μητρόπολη Μεσογαίας. Ηγούμενός της είναι ο πατήρ Ποιμένας. 

Στον μητροπολίτη απάντησαν με σκληρή γλώσσα οι "Φίλοι της Μονής" οι οποίοι στη μακροσκελή απάντησή τους, αναφέρουν μεταξύ άλλων: 
"κατέφυγες στο οπλοστάσιο της χυδαιότητας και όρμησες να περιλούσεις τον φιλήσυχο και ανάπηρο κληρικό (ηγούμενο Ποιμένα) που δεν δείχνει δήθεν πρόθυμος να υποτάξει την ελευθερία του στο ωμοφόριό σου". 

του Κώστα Ζαφειρίου

Στη συνέχεια παραθέτουμε την Εγκύκλιο και την απάντηση:  

ΘΕΜΑ· «Περί της Μονής Μυρελαίου Υμηττού»

Εδώ και μερικά χρόνια έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή μας, στα όρια Παιανίας και Κορωπίου, στις υπώρειες του Υμηττού, κάποιοι μοναχοί, οι οποίοι μάλιστα έχουν ιδρύσει και μονή με το όνομα Μονή Μυρελαίου...
http://xairete.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8298.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ των Φίλων της Ιεράς Μονής Μυρελαίου

"Μας έχουν συνηθίσει τώρα τελευταία μερικοί επίσκοποι να περιδιαβαίνουν σε µονοπάτια εκτροπής και αντί να υπηρετούν την αγιότητα, να κηρύττουν την αγάπη, την δικαιοσύνη και όλες τις άλλες πανανθρώπινες αξίες της χριστιανικής πίστης μας, καταπιάνονται με ασύλληπτης ευτέλειας θέματα, εξεγείροντας χωρίς λόγο και μάλιστα σε μια περίοδο δεινής για τον τόπο μας οικονομικής κρίσης, τον πιστό λαό, σε έχθρα και διχοστασία. 

Αφορμή για το σημερινό σχόλιό μας, η υπ’ αριθ. 80/14-11-2012 εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου, πού φαίνεται να αγνοεί ότι ο οξυγράφος κάλαμος των δικαίων, των σοφών και των αγίων διδάσκει ακατάπαυστα και γαληνεύει την ψυχή, ενώ η πένα των φαρισαίων και υποκριτών, των εγωϊστών και μεγαλαύχων κουράζει, διχάζει και ευτελίζει πνευματικά. 

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στο κείμενο της εγκυκλίου του -κατά δήλωσή του απόφοιτου του “Harvard”- Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου, που αποτελεί μνημείο εμπάθειας του συντάκτη της. Την ξύλινη γλώσσα; Την πτωχεία των επιχειρημάτων; Τα ασύστολα ψεύδη; Τις αναλήθειες; Τους πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς, ή τις καινοφανείς «Σιμωνοπετρίτικες» ύβρεις; 
Ζυγίστε το ύφος και το περιεχόμενο του λόγου του. Μετρείστε την οργίλη επίθεσή του σε έναν ανάπηρο κληρικό, στον π. Ποιμένα, επειδή τόλμησε με χίλιες δυο στερήσεις και πολλά βάσανα, να ανεγείρει ιερά μονή προς τιμήν της Παναγίας μας, πριν ακόμη ο κ. Νικόλαος εγκατασταθεί στην Μητρόπολη Μεσογαίας. 

Φορτισμένος με ηγεμονική αυτοπεποίθηση, ακράτητη οργή και ανοίκειο λόγο, ασυμβίβαστο με το επισκοπικό αξίωμα, καταφέρεται εναντίον του π. Ποιμένα που έζησε, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε στο Άγιον Όρος από μικρό παιδί, όταν ο κ. Νικόλαος παρίστανε τον ταπεινό καλόγερο και τον εκφραστή της αγιορείτικης ησυχίας από το Σιμωνοπετρίτικο μετόχι του Βύρωνα. 
Εκφέρεται με την εγκύκλιό του, δημοσίως, δίχως να σταθμίζει τις συνέπειες του επιθετικού, συκοφαντικού και υβριστικού λόγου του. 
Η σοβαρή αξιοπρεπής έκθεση γεγονότων και επιχειρημάτων υποχώρησε στη διαλεκτική της ευτέλειας και του χυδαίου. 

Ο κ. Νικόλαος, ζήλωσε, προφανώς, την «δόξα» του Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού, ο οποίος για παρόμοιες δηλώσεις του το 1997, σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό του Πύργου, σε βάρος παλαιοημερολογίτη κληρικού που δραστηριοποιούταν στην επαρχία του, παραπέμφθηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πατρών στο Τριμελές Εφετείο Πατρών, ως υπαίτιος συκοφαντικής δυσφήμισης, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου μετά την αποτυχία της αναίρεσής του στον Άρειο Πάγο και είδε και έπαθε ο άμοιρος μέχρι να πέσει στα μαλακά... 

Σεβασμιώτατε. 
Αλήθεια, για ποιον ειδικότερο λόγο αποτελεί «κίνδυνο» για τους πιστούς της επαρχίας σας η παρουσία του π. Ποιμένα ο οποίος με ειλικρίνεια και πιστότητα πορεύτηκε μέχρι σήμερα στις δυσκολίες της ζωής με τον απλό ολότελα δικό του χαρισματικό και ανεπιτήδευτο τρόπο και παρά την έκδηλη αναπηρία του έχει γράψει ιστορία γεμάτη φως και ζωντάνια; 
Δεν αποτελεί κίνδυνο η δική σας παρουσία, όταν εσείς ο ίδιος προσωπικά και ανερυθρίαστα με τις δηλώσεις σας προσβάλλεται το περί δικαίου αίσθημα και κάθε εχέφρονα άνθρωπο ισχυριζόμενος ότι η πολύκροτη υπόθεση του Ηγούμενου της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ, «ένωσε την Εκκλησία»; Λησμονείτε την πρόσφατη πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Γ. Μαντζούνη ο οποίος παρότι αρχικά διαφώνησε με την Εφέτη Ειδική Ανακρίτρια Ε. Καλού, ως προς την προσωρινή κράτηση του Ηγούμενου Εφραίμ, εισηγήθηκε, εν τέλει, στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, την παραπομπή αυτού και της παρέας του, για πλειάδα κακουργηματικών πράξεων σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, αναφορικά με τις σκανδαλώδεις «ιερές ανταλλαγές»;

Σε άλλο σημείο οι Φίλοι της Μονής τονίζουν: 

Σεβασμιώτατε, 
Στόχος σου έπρεπε να είναι όχι ασφαλώς οι ανούσιοι λεκτικοί αφορισμοί, οι ύβρεις και τα ψεύδη, αλλά η συνάντηση και η συναδέλφωση με τον π. Ποιμένα, ο οποίος με θάρρος και τόλμη δεν δίστασε να ξεφύγει από τα κακοτράχαλα μονοπάτια των ασύδοτων παλαιοημερολογιτικών φατριών και να ενταχθεί στην κανονική Εκκλησία από την οποία και έλαβε το μυστήριο της ιερωσύνης. 
Η φιλική προσέγγιση και η ειλικρινής διάθεση για ερευνητικό και καλόπιστο διάλογο μας ελευθερώνουν από φανατικά σύνδρομα και από εξοντωτικές αντιπαραθέσεις και κατατείνει στην κοινή μετοχή της Θείας Ευχαριστίας η οποία δεν μπορεί να είναι ερμητικά κλειστή, απρόσιτη και απροσπέλαστη για κανέναν. 

Μάθε να απευθύνεσαι, λοιπόν, στο ποίμνιό σου όχι απειλητικά και πιεστικά, αλλά πειστικά, ώστε την διδαχή σου να την αποδέχονται εκούσια και εγκάρδια. Στερημένος από επιχειρήματα ικανά να φωτίσουν τον λόγο σου και να τον κάνουν πειστικό, κατέφυγες στο οπλοστάσιο της χυδαιότητας και όρμησες να περιλούσεις τον φιλήσυχο και ανάπηρο κληρικό που δεν δείχνει δήθεν πρόθυμος να υποτάξει την ελευθερία του στο ωμοφόριό σου. 

Η παρουσία σου, πλέον, δεν ενσαρκώνει ούτε το κύρος ούτε την δόξα της Εκκλησίας. Το μοτίβο σου σταθερό και μονότονο δεν έχει ενδιαφέρον για τον πολύ κόσμο. Ξεθώριασε… 
[...]
 Άγιε Μεσογαίας, Η εγκύκλιός σου αυτή αποτελεί αυτογκόλ και αυτορεζίλεμα. 

ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ