Η άποψή μας (και ό,τι μας κάνει εντύπωση), να λέγεται και να καταγράφεται
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012
Πειραιάς - τελετή αγιασμού των υδάτων...
Πειραιάς - τελετή αγιασμού των υδάτων:
«Χρόνια πολλά σε όλους, να είμαστε μονιασμένοι, να αντέξουμε στα δύσκολα και με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε», δήλωσε ο κ. Σαμαράς μετά την ολοκλήρωση της τελετής.
Είδα και τα παιδιά του ναυτικού και του λιμενικού – παρατεταγμένα, και τα λυπήθηκα…
Η εικόνα αυτή, που μου θύμισε την θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό 1967 – 1969 (27 μήνες) κατά την οποία έκανα δυο φορές Πάσχα στο δρόμο, έξω από τη μητρόπολη της Αθήνας με το τιμητικό άγημα… Τιμητικό για τους χουντικούς, ατιμωτικό – αγγαρεία – ποινή για εμάς… Μας έστελναν εκεί, όσους από εμάς δεν είχαμε μέσο για να λουφάρουμε, κυρίως δε όσους ήμασταν σε μαύρη λίστα…
[παρένθεση: Εγώ ήμουν σε διωγμό διαρκείας, διότι διαμαρτυρόμουν για τις βλασφημίες των θείων… Διωγμό σε όλα, μέχρι και βιαιοπραγία σε βάρος μου, μέχρι και επιβουλή κατά της ίδιας μου της ζωής… ]
…Γυρίσαμε μετά (από τη Μητρόπολη), πίσω στο Nαύσταθμο Σαλαμίνας, και μας είχαν χεσμένους… Τα είχαν φάει όλα… δεν βρήκαμε ψίχουλο…
Άλλη όμως (πολύ καλύτερη) ήταν η εικόνα με τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στα δυο (ναρκαλιευτικά) πλοιάρια… Άλλοι, ήταν στην πόρτα στη γέφυρα, προφυλαγμένοι από το κρύο, και άλλοι εμφανίστηκαν στα καταστρώματα την στιγμή της «κατάδυσης» (πέστο σωστά: πέταγμα) του σταυρού στη θάλασσα...
Τα ναυτάκια όμως, που ήταν παρατεταγμένα στη λεωφόρο, ξεροστάλιαζαν εκεί στο ψοφόκρυο, για αρκετή ώρα… Εκεί, από πριν ακόμα έρθουν παπάδες και επίσημοι, εκεί, σε όλη τη διάρκεια της τελετής, εκεί, και μετά που όλοι αυτοί αποχωρούσαν!!!..
Νωρίτερα, και ενώ οι ιερείς και οι επίσημοι ήταν ακόμα στην εξέδρα, ακούστηκαν φωνές από το πλήθος: «Κλέφτες – κλέφτες!»
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα και τα παιδιά του ναυτικού και του λιμενικού – παρατεταγμένα, και τα λυπήθηκα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα αυτή, που μου θύμισε την θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό 1967 – 1969 (27 μήνες) κατά την οποία έκανα δυο φορές Πάσχα στο δρόμο, έξω από τη μητρόπολη της Αθήνας με το τιμητικό άγημα…
Τιμητικό για τους χουντικούς, ατιμωτικό – αγγαρεία – ποινή για εμάς…
Μας έστελναν εκεί, όσους από εμάς δεν είχαμε μέσο για να λουφάρουμε, κυρίως δε όσους ήμασταν σε μαύρη λίστα…
[παρένθεση: Εγώ ήμουν σε διωγμό διαρκείας, διότι διαμαρτυρόμουν για τις βλασφημίες των θείων… Διωγμό σε όλα, μέχρι και βιαιοπραγία σε βάρος μου, μέχρι και επιβουλή κατά της ίδιας μου της ζωής… ]
…Γυρίσαμε μετά (από τη Μητρόπολη), πίσω στο Nαύσταθμο Σαλαμίνας, και μας είχαν χεσμένους… Τα είχαν φάει όλα… δεν βρήκαμε ψίχουλο…
Άλλη όμως (πολύ καλύτερη) ήταν η εικόνα με τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στα δυο (ναρκαλιευτικά) πλοιάρια…
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλοι, ήταν στην πόρτα στη γέφυρα, προφυλαγμένοι από το κρύο, και άλλοι εμφανίστηκαν στα καταστρώματα την στιγμή της «κατάδυσης» (πέστο σωστά: πέταγμα) του σταυρού στη θάλασσα...
Τα ναυτάκια όμως, που ήταν παρατεταγμένα στη λεωφόρο, ξεροστάλιαζαν εκεί στο ψοφόκρυο, για αρκετή ώρα…
Εκεί, από πριν ακόμα έρθουν παπάδες και επίσημοι, εκεί, σε όλη τη διάρκεια της τελετής, εκεί, και μετά που όλοι αυτοί αποχωρούσαν!!!..