Και του το έλεγαν... Να προσέχει σε ποιόν ανοίγει την πόρτα του… Στο σπίτι άλλωστε υπήρχε θησαυρός από τα αρχιερατικά αντικείμενα (και όχι μόνο) του μακαρίτη πια…
Σε ποιον άραγε την άνοιξε την πόρτα, και γιατί; Γιατί δεν ήθελε να φιλοξενηθεί σε ίδρυμα όπως τον συμβούλευαν;
Σε ποιον άραγε την άνοιξε την πόρτα, και γιατί; Γιατί δεν ήθελε να φιλοξενηθεί σε ίδρυμα όπως τον συμβούλευαν;
Πάντως την πρωτοχρονιά την πέρασε με φίλους και γνωστούς στο σπίτι του… Έκοψε και τη Βασιλόπιττα… Μετά, στολίστηκε για να λειτουργηθεί στη Ζωοδόχο Πηγή στην οδό Ακαδημίας, όπου κοινώνησε, κήρυξε, ευλόγησε τη Βασιλόπιττα του Ναού, ...
...και μετά το’ σκασε και πήγε μόνος σου στο Μοναστηράκι…
Μανιώδης συλλέκτης… Κάτι καλό βρήκε και μακάριζε γι αυτό, για την «τύχη» του, τον εαυτό του!..
Μετά, ετοιμάστηκε (έβαλε στο βαλιτσάκι όλα τα αξεσουάρ του) για να πάει στην τελετή του Αγιασμού των Θεοφανείων...
Γευμάτισε από βραδύς με φίλους… Ήταν μαζί τους εκεί, μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα…
Την άλλη μέρα, απουσίαζαν από το βαλιτσάκι, τόσο ο Σταυρός του, όσο και το Εγκόλπιό του… Άδειο το πορτοφόλι του… Ο ίδιος, δεμένος, φιμωμένος, νεκρός…
8ee mou ti telos ki auto
ΑπάντησηΔιαγραφήFusika 8a fantazotan kaneis sthn dush tou viou tou k ws ierarxhs na eixe aposur8ei pou8ena 'H estw k sto spiti tou, tapeina k omorfa n asxoloutan me kati poio pneumatiko 'H na htan anamesa se aplous an8rwpous me patrikh agaph k sumparastash (asfalws eperne k sunta3h). Etsi den einai?
Ti na pei kaneis? 8eos sxwreston?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Σταυρούλα, είπε (για το θάνατο του γερο-Επισκόπου, Ελευθέριου): «Θεέ μου! Τι τέλος κι αυτό!»
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://xairete.blogspot.com/2012/01/blog-post_5516.html
Από το Μοναστηράκι με τις αντίκες, στας «αιωνίους μονάς»!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκκλησιαστικά, είχε τον τίτλο του πρώην… θεωρείτο «σχολάζων» δηλαδή…
Ιερατικά όμως, είχε το βαθμό αυτόν που του επέτρεπε να «ασχολείται»… Να ντύνεται δηλαδή με τα χρυσά του, τα δεσποτικά του (είχε πρόχειρο το σχετικό βαλιτσάκι με τα άμφια με σταυρούς , με πατερίτσες, και τη μίτρα) και να συμμετέχει σε διάφορα…
…να συμμετέχει σε εκδηλώσεις χωρίς αυτά τα λαμπρά άμφια, όπως εκεί στη συναυλία πριν ένα χρόνο (φωτο με την κυρία δίπλα, αυτή με τα όμορφα πόδια…), …
…να συμμετέχει σε πανηγυρικές λειτουργίες («στολισμένος», όπως λέει σήμερα ο κολλητός του), όπως τις προάλλες στη εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής για την πρωτοχρονιά…
…να συμμετέχει, και, σε τελετές όπως αυτή που ετοιμαζόταν να πάει (αλλά δεν πρόλαβε) για τον αγιασμό των υδάτων στην εορτή των Θεοφανείων!!!..
Πώς να το ερμηνεύσουμε αυτό;
Πνευματική ανάγκη, τάχα;
Ή μήπως ανάγκη για περισσότερα χρήματα;
Να έχει δηλαδή και «τυχερά» (πέρα από την σύνταξη του) ώστε να καλύψει κάποιες χρηματοβόρες αδυναμίες του;
Και αναφέρομαι φυσικά σε αυτήν τη γνωστή «αδυναμία», αυτήν που αποκάλυψε σήμερα ένας από τους πιο κολλητούς της παρέας του, ιερωμένος κι αυτός, αυτή δηλαδή του «μανιώδη συλλέκτη»…
Αδυναμία, που τον έκανε να θεώρει «τυχερό» τον εαυτό του, …αν ετύχαινε κάποιο σπάνιο κομμάτι ψάχνοντας στο Μοναστηράκι…
Όπως προχθές που πήγε πάλι εκεί, τρεχάτος – «φευγάτος» (όπως περιγράφει ο κολλητός του), αμέσως μετά την «παράσταση» του στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής!..