Ένα όνειρο είδα πάλι...

Ένα όνειρο είδα πάλι...

Είχα λέει επισκεφτεί ξανά το κατηχητικό του φίλου μου του Θρασύβουλου Πάστου στο Μπραχάμι, κάτι που έκανα τακτικά εκεί γύρω στο 2000...

Και ένα παλιό κατηχητόπουλο του, νεαρός πια, μας έκανε λέει μια επίδειξη των θεατρικών του ικανοτήτων. Είχε φορέσει μια χλαμύδα και παρίστανε τον στρατιώτη - φρουρό στη φυλακή του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή...

Μας κάλεσε κιόλας να πάμε να τον δούμε να παίζει στο έργο - με αυτήν την ιστορία - στο θέατρο «Μπροντγουαίη». Και πήγαμε λέει να τον δούμε, κάπου εκεί κοντά στο Πολυτεχνείο. 

Και μετά, …ξύπνησα! 

Και αναρτιόμουνα – σκαλίζοντας την μνήμη μου – ποια από αυτά είχαν γίνει πραγματικά και ποια τα έπλασε το κοιμισμένο υποσυνείδητο!..

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ:

Είδα στον ύπνο μου, τι νομίζετε;

Ότι επισκέφτηκα ένα γυναικείο μοναστήρι που πανηγύριζε, και ότι έπιασα - λέει -κουβέντα με την υπεύθυνη για τα τάματα μοναχή εκεί…
Και η οποία που είπε: «Αυτά όλα που βλέπετε πάνω στην εικόνα (δαχτυλίδια και άλλα πολύτιμα τάματα) δεν τα αφήνουμε εδώ στο ναό τη νύχτα, αλλά τα παίρνουμε μαζί μας στο κελί μας, οι μοναχές, και τα θάβουμε - κυριολεκτικά - σε κρυπτή στο πάτωμα: Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα φυλάμε κιόλας - με βάρδιες - με το όπλο στο χέρι!».

Άκου φίλε μου τι βλέπει κανείς στον ύπνο του!..