Μήπως γνωρίζετε τα υπολοιπα λόγια αυτού του τραγουδιού; Μου το τραγουδουσε ο πατέρας μου μικρή και ψαχνω να το βρω για να το λεω κι εγω στον γιο μου...
Θα θυμάστε τον σκοπό… Είναι σαν εμβατήριο… Το λέγαμε στις κατασκηνώσεις, σε πεζοπορία, σε αναβάσεις…
Τα ελάτια μας χαρίζουν την ψηλή κορμοστασιά και τα χιόνια της, ξεπλένουν από της πόλης τη βρωμιά
Κι ανεβαίνοντας ξανά πάνω στα ψηλά βουνά η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα κι η καρδιά μας λαχταρά ν’ ανέβουμε πιο ψηλά πάνω στα Ελληνικά βουνά.
Βουνά ψηλά, βουνά αιώνια παιδιά γιγάντια της γης για στολίδια σας τα χιόνια, χαμογέλιο η λάμψη της αυγής.
Κι ανεβαίνοντας ξανά, πάνω στα ψηλά βουνά… η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα… κι η καρδιά μας λαχταρά, ν’ ανέβουμε πιο ψηλά… σ’ όλα τα ελληνικά τα βουνά!..
Μήπως γνωρίζετε τα υπολοιπα λόγια αυτού του τραγουδιού; Μου το τραγουδουσε ο πατέρας μου μικρή και ψαχνω να το βρω για να το λεω κι εγω στον γιο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα θυμάστε τον σκοπό… Είναι σαν εμβατήριο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λέγαμε στις κατασκηνώσεις, σε πεζοπορία, σε αναβάσεις…
Τα ελάτια μας χαρίζουν
την ψηλή κορμοστασιά
και τα χιόνια της, ξεπλένουν
από της πόλης τη βρωμιά
Κι ανεβαίνοντας ξανά
πάνω στα ψηλά βουνά
η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα
κι η καρδιά μας λαχταρά
ν’ ανέβουμε πιο ψηλά
πάνω στα Ελληνικά βουνά.
Βουνά ψηλά, βουνά αιώνια
παιδιά γιγάντια της γης
για στολίδια σας τα χιόνια,
χαμογέλιο η λάμψη της αυγής.
Κι ανεβαίνοντας ξανά,
πάνω στα ψηλά βουνά…
η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα…
κι η καρδιά μας λαχταρά,
ν’ ανέβουμε πιο ψηλά…
σ’ όλα τα ελληνικά τα βουνά!..
Την Πάρνηθα έχουμε μητέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τον Όλυμπο παππού
τον Ταΰγετο πατέρα
φίλη την Τύμφη τη ναζού
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/Gyly0wvguQo
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγουδά η Λίλυ Ιακωβίδου-Αλευρά της 3ης Ναυτοπροσκόπων
Τα ελάτια μας χαρίζουν
την ψηλή κορμοστασιά
και τα χιόνια μας ξεπλένουν
απο της πόλης την βρωμιά.
Κι ανεβαίνοντας ξανά, πάνω στα ψηλά βουνά
η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα
κι η καρδιά μας λαχταρά ν' ανεβούμε πιο ψηλά
πάνω στα ελληνικά τα βουνά.
Βουνά ψηλά, βουνά αιώνια
παιδιά γιγάντια της Γής
για στολίδι έχετε χιόνια,
χαμογελό σας η λάμψη της αυγής.
Την Πάρνηθα έχετε μητέρα,
και τον ΄Ολυμπο παππού
τον Ταύγετο πατέρα
φίλη την Οίτη τη ναζού.
Η Πεντέλη είν’ αδελφή σας
κι ο τρελλός ο Υμηττός
κι οι μπαρμπάδες οι δικοί σας
ο Τυμφρηστός κι ο Παρνασσός.
Στον βουνίσιο τον αέρα,
υποκρισίες δεν χωρούν
όλοι αδέλφια, πέρα ως πέρα,
όλοι εμπρός με καρδιά προχωρούν.
Καλημέρα σας κ. Στέφανε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο!
Πέρασε αν θες, και, από το «χαίρετε».
Έχετε προφίλ στο facebook, να τα λέμε και εκεί;