Να επιτρέπει δηλαδή ο Θεός κάποια λάθη μας. Λάθη από ανθρώπινη αδυναμία, ή ακόμα και από αστοχία, λάθη από καλή πρόθεση δηλαδή, όταν κάποτε δεν επιτυγχάνουμε απόλυτα στο στόχο μας, σε αυτό που με τόση μεγάλη προσδοκία επιδιώκαμε.
Να τα επιτρέπει αυτά ο Θεός, ώστε να ταπεινωνόμαστε λίγο, μετά από όλες τις δυσμενείς συνέπειες που σχετίζονται με τα λάθη μας αυτά. Και έτσι, να στρέφουμε με περισσότερη πίστη και ελπίδα το βλέμμα μας ψηλά, σε Εκείνον. Για βοήθεια, λύτρωση, παρηγοριά. Και μαζί με το μεγάλο αυτό συναίσθημα, έρχεται και η κάθαρση της συνείδησης που λες.
Δεν είμαστε θεοί! Δεν γράφουμε εμείς την ιστορία του κόσμου! Ούτε ένα πουλάκι δεν πέφτει χωρίς να το επιτρέψει ο Θεός. Εμείς, αδύναμοι, πολύ αδύναμοι - μόνοι μας, γινόμαστε δυνατοί, πολύ δυνατοί, στη σκέψη αυτή του Ουράνιου Πατέρα που ποτέ δεν μας ξεχνά, και που πάντα μας αγαπά, είτε επιτυγχάνουμε σε κάτι, είτε αποτυγχάνουμε.
Ας είμαστε λοιπόν (έτσι ή αλλιώς), με τη σκέψη σε Εκείνον. Σε Εκείνον, που θέλει να είμαστε πάντα χαρούμενοι, γαλήνιοι και δυνατοί. Ας είμαστε σίγουροι, ότι είναι ο Θεός μαζί μας. Είτε περπατάμε σε μια έρημο δυσκολιών, είτε μέσα σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον ξενοιασιάς στη ζωή μας αυτή.
[...] Βέβαια, τα όποια λάθη μας, είναι μαθήματα για το μέλλον, αλλά μέχρι εκεί. Διότι, «τι είναι αυτή η ζωή μας»; «Είναι ένας μικρός ατμός», λέει το Ευαγγέλιο. Ατμός, που την μια στιγμή τον βλέπουμε και την άλλη στιγμή γίνεται άφαντος.
Δεν χανόμαστε όμως! Αυτή, δεν είναι η πίστη μας και η ελπίδα μας; Από αυτήν την ψεύτικη και σύντομη ζωή, μεταβαίνουμε στην αληθινή και αιωνία. [...]
Χαίρε! : D
Σχετικό:
ΑπάντησηΔιαγραφή[…] Ζω λοιπόν μια απέραντη μοναξιά, σαν εξόριστος… στον τόπο μου! Αλλά την «γλεντάω» τη μοναξιά αυτή!
Κυρίως, στις βραδινές μου βόλτες… Όταν βλέπω κόσμο να περιπατάει στο δρόμο ή να κάθεται παρέες – παρέες στα τραπεζάκια. Εκεί, τόσο στο στέκι που συχνάζω (έχει και Ίντερνετ) όσο και στα ταβερνάκια στα οποία περνώ πια απ’ έξω - για ένα «χαίρετε» - αφού κάνω πια μια όσο το δυνατόν περισσότερο υγιεινή διατροφή (ό,τι φτιάξω μόνος μου), δηλαδή λιτή και προσεγμένη σε ποιότητα - όσον αφορά κυρίως στη μέθοδο του μαγειρέματος και στα σχετικά βοηθητικά υλικά παρασκευής του φαγητού!
Περπατώ που λες (στις εξόδους μου) δίπλα στον κόσμο αυτό (άγνωστος μεταξύ αγνώστων), ή κάθομαι παραδίπλα τους…
Τι συντροφιά!
Δεν έχω όμως και μεγάλο παράπονο! Αφού στις βόλτες μου αυτές, χαίρομαι ακόμα και τη φύση, στο εξοχικό προάστιο που μένω!
Και έρχονται μετά κάτι «συμβουλές»…
Δυο για την ακρίβεια. Πριν λίγες μέρες. Μια, σε ένα σχόλιο ανώνυμου αναγνώστη σε σχετική ανάρτηση του «χαίρετε». Και μια άλλη, στη γνωστή ιστοσελίδα που πάω και κάνω διάλογο καθημερινά…
Μια σχετική συμβουλή (σε άσχετο θέμα) από άλλο ανώνυμο σχολιαστή, εκεί, που είχε μπει λέει στο μπλογκ μου και είχε διαβάσει τα σχετικά με το πρόβλημα μου. Η συμβουλή – παρατήρηση τους είναι ότι περνάει επικίνδυνα πια για μένα ο καιρός… Και ότι έτσι που μένω μαγκούφης (ή σκέτος… Γκούφης;) θα ψοφήσω, λέει, κάποια μέρα αβοήθητος.. Και κανείς, λέει, δεν θα το πάρει χαμπάρι!
Τέτοιες… πλάκες! : D