Σήμερα την θυμήθηκα πάλι την Αιμιλία Υψηλάντη. Την θυμάμαι τακτικά από τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αυτές που βλέπω συχνά στο σπίτι. Από τη μεγάλη συλλογή που έχω μαζεύοντας (επιλεκτικά) ένθετα δισκάκια εφημερίδων και περιοδικών. Την θυμάμαι βλέποντας την σε πολλές από αυτές τις ταινίες, από αυτές δηλαδή στις οποίες και πρωταγωνιστεί η καλή αυτή ηθοποιός.
Σήμερα δε, είδα μια ακόμα ταινία της, που την απόκτησα αγοράζοντας σήμερα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό. Και όχι μόνο την θυμήθηκα πάλι, αλλά έκανα και μια ανακάλυψη, αφού η ταινία αυτή, το έργο «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (Παραγωγής 1972) ήταν έγχρωμη.
Έτσι, έμαθα ότι είναι καστανόξανθη (ή ήταν, αν έχει πια ασπρίσει το κεφαλάκι της) καστανόξανθη λοιπόν, με καστανά μάτια… Το ίδιο δε γοητευτική και ασύγκριτη στο παίξιμο της, όπως και στις προηγούμενες ταινίες της, τις ασπρόμαυρες, που είχα δει μέχρι τώρα.
Εύχομαι να είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται!
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΓΕ ΠΛΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου