Ας είναι καλά ο κ. Μουστάκης για την καλή του την παρέα! Το πρωί, μου έδωσε κουράγιο να κάνω τόσες χρυσές δουλειές… Το μεσημέρι, με έκανε να φάω με περισσότερη όρεξη τους υπέροχους γίγαντες που μαγειρεύει η κ. Ευγενία! :-)
Πρωί – πρωί, με τον πρώτο καφέ, είχα τηλεφώνημα στο κινητό μου από τον κ. Μουστάκη, και την καλημέρα του φυσικά… Με ρώτησε αν έχω φαξ για να μου στείλει ένα μήνυμα του προς δημοσίευση στο «χαίρετε»… Του απάντησα ότι δεν έχω σταθερό τηλέφωνο (για να μπορώ να έχω και συσκευή φαξ) και ότι το Ίντερνετ το παίρνω ασύρματα από το «διπλανό σπίτι»…
Μετά, σκοτώθηκα στην κούραση με την γενική ανακαίνιση που έκανα στο δωμάτιο μου επωφελούμενος από τον καλό καιρό… Έβαλα στην αποθήκη κάποια πράγματα, έκανα αλλαγές στην διαρρύθμιση με αλλαγή θέσεων σε διάφορα πράγματα, μάζεψα την μπουγάδα μου, αέρισα τα ρούχα... Και κυρίως, γενική καθαριότητα: Σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα, κλπ…
Μετά από όλα αυτά, μόνο για να μαγειρέψω δεν είχα όρεξη… Ήθελα και να πάρω μια ανάσα, να χαρώ και την ωραία μέρα με μια μικρή βόλτα, και ξεκίνησα για την ταβέρνα…
Βγαίνοντας από το σπίτι, βρήκα στο ταχυδρομικό κουτί ένα μεγάλο φάκελο με διάφορα έγραφα από τον κ. Μουστάκη (με είχε ειδοποιήσει ότι κάτι θα μου στείλει) και τον πήρα μαζί μου για τον ανοίξω στο εστιατόριο…
Φθάνοντας εκεί, και πριν προλάβω να παραγγείλω φαγητό, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο φίλος κ. Μουστάκης που είχε κάτι να μου πει. Σας έχω πει ότι δεν έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά έχει φαίνεται τηλεόραση, που εγώ δεν έχω… Κάτι είχε δει λοιπόν χτες το βράδυ στο ΣΚΑΪ, και ήθελε να το συζητήσουμε…
Μου ζήτησε λοιπόν ο κ. Μουστάκης να ρωτήσω (εκ μέρους του) μέσα από το μπλογκ μου τον ηγούμενο αν ξέρει ότι «ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα»… Κλείνοντας ο κ. Μουστάκης, μου ευχήθηκε καλή όρεξη, και μου είπε: «Παναγιώτη, ξέρεις τι μου θυμίζει αυτή η συνέντευξη; Μου θυμίζει την ταινία εκείνη του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που είχε τίτλο “αμάρτησα για το παιδί μου"!».
Ας είναι καλά ο κ. Μουστάκης για την καλή του την παρέα! Το πρωί, μου έδωσε κουράγιο να κάνω τόσες χρυσές δουλειές… Το μεσημέρι, με έκανε να φάω με περισσότερη όρεξη τους υπέροχους γίγαντες που μαγειρεύει η κ. Ευγενία! :-)
Μόλις τώρα, είχα νέο τηλεφώνημα (τρίτωσε το καλό) από τον κ. Μουστάκη. Με πέτυχε πάνω στον απογευματινό καφέ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου τηλεφώνησε, για να μου δώσει την είδηση (έχει πληροφόρηση από της Σύνοδο, λέει) ότι το σημερινό δικαστήριο που έγινε για τον Παντελεήμονα και είχε σαν πρόεδρο τον Ιερώνυμο ...
(σ.σ. που δεν ήθελε να προεδρεύσει αλλά που τον προέτρεψαν πιεστικά να το κάνει διότι διαφορετικά θα ήταν πρόεδρος ο μητροπολίτης Μετέωρων και… «φωτιά στα μπατζάκια τους»)
...έβγαλε απόφαση.
Και η απόφαση που έβγαλαν ήταν ότι επικυρώνουν την πρώτη απόφαση (για καθαίρεση) διότι δεν προσκομίστηκαν άλλα στοιχεία που να δικαιολογούν μια αθώωση του Παντελεήμονα.
Επικύρωσαν δηλαδή (και σε δεύτερο βαθμό)την καθαίρεση του…
Τώρα, τον τελευταίο λόγο (θέλει να) έχει ο Βαρθολομαίος!..
Επανέρχομαι στο θέμα της πιο πάνω ανάρτησης, για να πω ότι έχω μεγάλη προϋπηρεσία στο νοικοκυριό, αφού μέχρι τα 40 μου, που παντρεύτηκα (η μητέρα μου ήταν τότε 87 ετών), είχα σαν εργένης να ασχοληθώ με όλα στο σπίτι, από φασίνα μέχρι και μαγείρεμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη φασίνα, την έμαθα καλά και στο ναυτικό όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στη Ναυκρατούσα… Αν και ήμουν μηχανικός, είχα φασινάρει και βάψει όλο το πρωραίο κατάστρωμα του γιγαντιαίου αυτού πλοίου – του και ιστορικού - που είχε λάβει μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας…
Όταν μετά την εκπαίδευση μου στον Σκαραμαγκά εντάχτηκα στη δύναμη του πλοίου αυτού, οι συνάδελφοι εκεί (οι παλιοσειρές) με ενημέρωσαν ότι με έστειλαν στον χειρότερο τόπο, διότι ο Ύπαρχος ήταν λέει, ο πιο σκληρός αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού…
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν θα δεις έξοδο" μου είπαν, "γιατί κάνει αυστηρή επιθεώρηση και μας κλείνει όλους μέσα, με κάποια αφορμή που βρίσκει κάθε φορά"!..
Την επόμενη μέρα, πήρα την πρώτη γεύση αυτής της αυστηρότητας…
Έχετε δει την ταινία «η Αλίκη στο Ναυτικό» με τις αναφορές που δίνουν οι ναύτες στον Κωνσταντάρα; Κάτι τέτοιο μεταξύ αστείου και τραγικού συνέβαινε και εκεί…
Στις αναφορές εκείνη την ημέρα (την πρώτη μου μέρα στην Ναυκρατούσα) άκουγες συνέχεια τον Ύπαρχο να μοιράζει περιορισμούς εξόδου…
Όταν έφτασε και σε μένα, αναφέρθηκα κανονικά και βροντοφώνησα: «Ευπειθώς αναφέρω ναύτης μηχανικός, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος του Γεωργίου»! Στην εντολή δε για διπλή μεταβολή, χτύπησα διπλά και με όλη μου τη δύναμη την αρβύλα στο κατάστρωμα…
Ο Ύπαρχος, που είχε μανία με αυτούς που άφηναν μακριά νύχια θέλησε να δει και τα δικά μου νύχια που ήταν σύριζα κομμένα… Είδε και την όλη μου εμφάνιση, και τότε… διέταξε τον οπλονόμο να μου δώσει 10 μέρες τιμητική άδεια!..
Αυτή η πλώρη του πλοίου στο οποίο υπηρέτησα, έχει πολλές ιστορίες… Θα μπορούσα να γράψω ένα δεύτερο… «λόγια της πλώρης» σχετικά με διάφορα περιστατικά…
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αναφέρω ένα που το έζησα πιο έντονα από όλα τα άλλα.
Ήταν χειμώνας του 1967 - 1968, όταν το πλοίο μας το επισκέφτηκε, για ολιγοήμερη παραμονή, αυτή η μονάδα που είχε φτιάξει ο Παπαδόπουλος, αυτοί οι πεζοναύτες οι κομισάριοι του…
Αμέσως ο Α΄ Μηχανικός, ο κ. Ζέρβας, έδωσε εντολή να μετακομίσουμε στα κατώτερα υποφράγματα και να παραδώσουμε τις κουκέτες μας (που ήταν στα ανώτερα) στους… υψηλούς ξένους μας…
Έδωσε δε εντολή να κάνουμε και ένοπλες σκοπιές σε κάθε σημείο του πλοίου… Έτσι εγώ βρέθηκα στη νυχτερινή βάρδια, να φυλάω εκείνο το πρωραίο κατάστρωμα, που λέγαμε…
Ξέχασα να σας πω ότι υπήρχε κάποιος φθόνος εναντίον μου από τότε που όχι μόνο δεν τιμωρήθηκα αλλά έλαβα και τιμητική άδεια, υπήρχε και έντονη δυσφορία και για τα παράπονα μου σχετικά με τις βλαστήμιες των θείων (ακόμα και ο οπλονόμος βλαστήμαγε) και υπήρχαν λοιπόν κάποιοι που θα χαίρονταν να μου έβρισκαν και μένα ένα λάθος (και μάλιστα χοντρό) που θα επέφερε μια τιμωρία μου, μια γελοιοποίηση (κούρεμα – Ψυτάλλεια) για την οποία πολύ θα χαίρονταν…
Αυτοί οι κάποιοι, λοιπόν, νόμισαν ότι βρήκαν εκείνη τη μέρα (με τους ξένους) την ευκαιρία αυτή, μια ευκαιρία στημένη, μια πλάκα, που θα βάραινε πολύ σε βάρος μου με δεδομένη την ευαισθησία που είχε η διοίκηση μας (ο Κυβερνήτης - «διοικητής πλοίων αποβάσεων», και ο πρώτος μηχανικός), ευαισθησία από την παρουσία της ομάδας εκείνης των ανθρώπων του Παπαδόπουλου, «καπέλο» στο πλοίο μας …
Ήμουν λοιπόν στη σκοπιά, εκείνο το βράδυ στην πλώρη, και παρατήρησα ψηλά στη γέφυρα κάτι ύποπτες κινήσεις… Κάτι δικοί μας ναύτες να έχουν κάτι «ψου-ψου-ψου» με έναν από αυτούς του «κομάντο» ξένους…
Πονηρεύτηκα ότι κάτι ετοιμάζουν εις βάρος μου, και συγκεκριμένα ότι σχεδιάζουν να μου πάρουν το όπλο (με εθελοντή τον «κομάντο»), κάτι που το θεωρούσαν πολύ εύκολο σε μια τέτοια χαλαρή (όπως συνέβαινε με εμάς) επιφυλακή… Γιαυτό καλού – κακού, σήκωσα το όπλο από το «παρά πόδα», και το κράτησα γερά στα χέρια μου… Και μάλιστα το γέμισα κιόλας (το ντουφέκι το Μ1)!
Οι υποψίες μου δε, αποδείχτηκαν βάσιμες…
Πράγματι λοιπόν, αμέσως (μετά τα «ψου-ψου-ψου») ο ξένος αυτός άρχισε να κατεβαίνει σαν σπάιντερμαν τη σκάλα από ψηλά, από τη γέφυρα, προς το κατάστρωμα όπου ήμουν εγώ… Τότε, έκανα ότι έπρεπε να κάνω: Φώναξα δυνατά και επανειλημμένα τρεις φόρες το «αλτ, τις ει;»… Ο μυστήριος, είχε προλάβει να φτάσει μέχρι τα μισά, και σαν να του έβαλαν νέφτι βιάστηκε να επιστρέψει στη γέφυρα…
Έγινε πανικός! Άκουγα φωνές από άλλα πλοία που έλεγαν «τι γίνεται ρε συ απόψε στη Ναυκρατούσα;». Σε λίγο, προσπάθησαν να με πλησιάσουν κάτι δικά μας παιδιά, και πήγαν να με ψαρέψουν… «Τι έγινε ρε Μιχαλόπουλε; Έβαλες σφαίρες στο όπλο, ρε;». Τους απάντησα ότι δεν έχουν καμία δουλεία εκεί στη σκοπιά μου, και τους προέτρεψα να μείνουν μακριά και θα δουν (όταν χρειαστεί) αν έχω βάλει σφαίρες ή όχι…
Πράγματι, σε λίγο έγινε και δεύτερη απόπειρα από τον… «άνθρωπο αράχνη», που προσπαθούσε να κατέβει πιο γρήγορα και να με φτάσει… Επαναλήφθηκαν τα ιδία, και μάλιστα με το να τον σκοπεύω τη φορά αυτή… Οπότε έφυγε – χεσμένος - και δεν ξαναγύρισε…
Σε λίγο, ήρθε και ο συνάδελφος που με σκατζάρισε, και όλα τέλειωσαν εκεί!..
«Όχι» της Εκκλησίας στους ελιγμούς Παντελεήμονα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρίτη, 2 Μαρτίου 2010, 16:59
Απερρίφθη ως απαράδεκτη η έφεση του τέως μητροπολίτη Αττικής, Παντελεήμονα, να επανεξεταστεί η υπόθεσή του, επειδή η πρωτοβάθμια απόφαση, δεν υπόκειται σε έφεση αλλά και διότι «εάν ήθελε κριθεί ότι υπόκειται, αυτή ασκήθηκε εκπροθέσμως», όπως αποφάσισε το Συνοδικό Δικαστήριο μετά από πολύωρη συνεδρίαση.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο συνήλθε κατόπιν υποδείξεως του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να προχωρήσει στη συγκρότηση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, ώστε το ίδιο να μπορέσει να εκδικάσει την προς αυτόν προσφυγή του τέως μητροπολίτη.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=110068&cid=4