"θλιβόμενοι αλλ΄ ου στενοχωρούμενοι"

...ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού.
Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του Θεού και μη εξ ημών,

εν παντί θλιβόμενοι αλλ΄ ου στενοχωρούμενοι,
απορούμενοι αλλ΄ ουκ εξαπορούμενοι,

διωκόμενοι αλλ΄ ουκ εγκαταλειπόμενοι,
καταβαλλόμενοι αλλ΄ ουκ απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή.

αεί γαρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα δια Ιησούν, ίνα και η ζωή του Ιησού φανερωθή εν τη θνητή σαρκί ημών. ώστε ο μεν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν.
έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διο ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διο και λαλούμεν, ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς δια Ιησού εγερεί και παραστήσει συν υμίν. τα γαρ πάντα δι΄ υμάς, ίνα η χάρις πλεονάσασα δια των πλειόνων την ευχαριστίαν περισσεύση εις την δόξαν του Θεού.

Β΄Κορινθίους δ΄6-15