Νύχτα τρανή.
Νύχτα τρανή, γεμάτη φως...
Ψηλά στον ουρανό,
βλέπω ένα αστέρι να σκορπά
τις μαγικές του αχτίδες.
Ψάλλε, ψυχή μου.
Τώρα πια θα πάψω να πονώ.
Γλυκές φυτρώνουν μέσα μου
κι ανθοβολούν οι ελπίδες.
Νύχτα τρανή,
ξανάνιωμα του παλιωμένου κόσμου!
Σαν φως και δύναμη ψυχής και νου,
σε νιώθω εντός μου.
Νύχτα τρανή... Ω θείο παιδί!
Στη βρεφική σου φάτνη
κόσμοι, φυλές, λαοί, γενιές,
για να σε προσκυνήσουν...
σκύβουν γεμάτοι από χαρά κι από παλμό γεμάτοι
κι από το φως που χάρισε στον κόσμο η γέννησή Σου.
stavroula
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε αγαπητέ Πάνο Μιχαλόπουλε πόσο με χαροποιεί το γεγονός ότι διακοσμείτε το μπλογκ σας εκτός από ωραίες εικόνες και με στίχους του αείμνηστου Αλέξανδρου Γκιάλα(Γεώργιου Βερίτη)!Του λυρικότατου και γεμάτου αγάπη για το Χριστό και την Ελλάδα ποιητή που έφυγε απ τη ζωή αυτή σε ηλικία μόλις 33 χρόνων!Σαν το Χριστο!Μπορεί ο αείμνηστος να έφυγε τόσο νέος μας άφησε όμως ένα απαράμιλλο ποιητικό έργο στο οποίο αξίζει να εντρυφήσουμε όλοι μας και ιδίως τα νέα τα παιδιά που τρέφονται με τα ποικίλα τηλεσκουπίδια,τηλεοπτικά και όχι μόνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις εγκάρδιες ευχαριστίες μας, τις ολόθερμες ευχές μας, και τις αδιάκοπες - ουρανομήκεις προσευχές μας, για το πρόσωπο αυτό («ΜΑΡ.»), που μας έστειλε με μέηλ χτες αυτό το ποίημα…
ΑπάντησηΔιαγραφή