Άκου! Μη σκιάζεσαι!

Ψυχή!

Άκου! Μη σκιάζεσαι!
Έρχεται όπου νάναι άνοιξη.
Σαν το πούλι το αποδημητικό
πάλι θε να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.

Ψυχή!

Φτερούγιζες πολύ παλιά,
στις φυλλωσιές του παραδείσου.

Ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς
της αμαρτίας και του κακού.
Και σε ξεσπίτωσε.
Σε έφερε σε τούτη τη ζωή
της θλίψης και του τρόμου.

Σε όποιο κλαρί και αν πέταξες,
παντού σε βρήκε ο πόνος.

Άκου! Μη σκιάζεσαι!
Έρχεται όπου νάναι άνοιξη.
Σαν το πούλι το αποδημητικό
πάλι θε να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.

Είναι η φωλιά από όπου σε έβγαλε
το αγριοπούλι του κακού.

Στην αγκαλιά του Ιησού,
εκεί θα αποδημήσεις.
Με άγιες ψυχές μαζί, και συ
θα τραγουδήσεις, ωδή Αγαπητού.

Μην αποκάμεις στη ζωή.
Μα προ παντός, να μη το λησμονήσεις:
Ετοίμαζε τις φτερούγες σου, γιατί θα εκδημήσεις.

(π. Δανιήλ Αεράκης)