Διαβάζεται ο κ. Νίκος Παπαχρήστος

Δευτέρα, 4 Αύγουστος 2008

Κρίμα, σε σας, κ. Νίκο Παπαχρήστο!..

Στην κατηγορία «Πολιτική», γράφει πάντα τα ρεπορτάζ του ο «εκκλησιαστικο»γράφος της Καθημερινής κ. Νίκος Παπαχρήστος.
Καθ' όλα δικαιολογημένο αυτό, διότι τα «εκκλησιαστικά» θέματα με τα οποία ασχολείται, μόνο με την Εκκλησία του Χριστού δεν έχουν να κάνουν. Είναι υποθέσεις πολιτικάντηδων ρασοφόρων, και μόνο!..
Σήμερα (8 Μαρτίου 2008), ο κ. δημοσιογράφος μας ενημερώνει για τα νέα καμώματα του Βαρθολομαίου, τα σχετικά με την επίσκεψή του στο Βατικανό και τα «ιδιαίτερά» του (εναγκαλισμοί κλπ) με τον πάπα των παπικών, με τις προδοτικές (εναντία στους ιερούς κανόνες) συμπροσευχές του με τον αιρεσιάρχη Βενέδικτο.
Βέβαια, ο κ. δημοσιογράφος δεν χρησιμοποιεί γλώσσα Ορθοδόξου Χριστιανού, αλλά εκείνη της οικουμενιστικής (αιρετικής) πολιτικής, και έτσι κάνει λόγο για.. «ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην προώθηση του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο βασικών κορμών του Χριστιανισμού, Ρωμαιοκαθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας.»!
Καταλάβατε; Για δυο «πλεμόνια» έκανε λόγο χτες ο Βαρθολομαίος (εξισώνοντας αίρεση και αλήθεια), για δυο κορμούς (της γνωστής αιρετικής «περί κλάδων» θεωρίας) κάνει λόγο ο «ορθόδοξος» δημοσιογράφος, σήμερα (για να φανεί αρεστός στον εργοδότη του, προφανώς)!..
Αλλά για ποιο διάλογο μιλάμε; Αυτόν (Θεέ μου συχώραμε!) που περιορίζεται στο να φιλιούνται με άκρατο πάθος μπροστά στο φωτογραφικό φακό, οι δυο «εκκλησιαστικοί άντρες»;
Για ποια ενότητα μιλάμε; Αυτήν που τόσο ξεδιάντροπα δείχνουν; Το μέχρι παρεξηγήσεως σφιχταγκάλιασμά τους; Αυτό των δυο «κορμιών», Βαρθολομαίου και Βενέδικτου;
Τι κορμοί; Κορμοί σάπιοι! Που φωσφορίζουν τη νύχτα στον βάλτο! Ούτε καν ξεροί κορμοί «κούτσουρα», χρήσιμα έστω και για τη σόμπα! Ούτε!!!..
Από μια τέτοια «λάμψη» (της πολιτικάντικης σαπίλας, και της αιρετικής κωλοφωτιάς) περιμένετε και εσείς να φωτιστείτε αγαπητέ νεαρέ κ. «εκκλησιαστικο»γράφε;

Κρίμα, σε σας...

Βαρθολομαίος και Βενέδικτος: Κοίτα πράματα!!!..

«Σαν κλεμμένο ξωκλήσι, έτσι με έχεις αφήσει,
και μου πήρες εικόνες και τάματα, κοίτα κάτι πράματα!
Σαν κλεμμένο ξωκλήσι, έτσι με έχεις αφήσει,
και μου πήρες σταυρούς και μαλάματα, κοίτα πράματα!

Και φυσάει ένας αγέρας στη ζωή μου,
παγωμένος και μου παίρνει την ψυχή μου!
Κι έρχονται συννεφιασμένα, τα χαράματα, κοίτα πράματα!»

(Δήμητρα Γαλάνη)