«Δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος»
Forums/Πολιτισμός & Κοινωνία/Φιλοσοφία.«Δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος»Θεματοθέτης: katia.1
Xandron:Δεν είχε ελπίδες για παράδεισους και έτσι δεν φοβήθηκε το θεό. Ήταν ελεύθερος. Ούτε πρόβατο σε κάποιο μαντρί, ούτε καλοκάγαθος με αντάλλαγμα ένα παράδεισο. Δεν σημαίνει όμως ότι ήταν και άθεος, που άθεους βγάζουν όποιους ενοχλούν τους ρασοφόρους εκμεταλλευτές.
Παναγιώτης:«Δεν είχε ελπίδες για παράδεισους και έτσι δεν φοβήθηκε το θεό.»
Για επίγειους παράδεισους είχε και παρά είχε ελπίδες, και πολλές μάλιστα! Ελπίδες για δόξα, αλλά κυρίως για χρήμα! Και ενώ χρόνια και χρόνια, αναστέναζε διότι «κανείς δε διάβαζε τα βιβλία του», όπως έλεγε, βρήκε κάποια μέρα το φως του! Πώς; Με την ένταξή του στο κόμμα, που και αυτό με τη σειρά του τον «προώθησε» καταλλήλως.«Ήταν ελεύθερος».Όσο «ελεύθερος» ήταν και ο Ιούδας, από το πάθος του για τα χρήματα (από τα τριάντα αργύρια, της προδοσίας)!
Όσο «ελεύθερος» (αδέσμευτος ερωτικά) ήταν, και όταν δεν είχε «μαζί του» τον ομοφυλόφιλο παπά, όταν δηλαδή ο τελευταίος έφυγε για Αμερική!«Ούτε πρόβατο σε κάποιο μαντρί»
Οι αθεόφοβοι, δεν είναι πρόβατα αλλά ή λύκοι ή κατσίκια!
Το αν ήταν ή όχι σε κάποιο μαντρί, το συζητάμε! Κατά πόσο δηλαδή ήταν μαντρί το κόμμα του. Ένα κόμμα, που πρόσφατα αρνήθηκε να κάνει χριστιανική κηδεία σε ένα μέλος του πρώην άθεο, τον Χαρίλαο Φλωράκη. Ο οποίος Χαρίλαος, τα τελευταία χρόνια ήταν ένας πιστός χριστιανός, που και το σταυρό του έκανε (και «δαιμονίζονταν» και «λύσσαγαν από το κακό τους» οι «σύντροφοι»!) και εξομολογιόταν (σε αγιορείτη, μάλιστα) και κοινωνούσε! Το μαντρί, όμως ήθελε «να τον γδάρει». Δεν ήθελε δηλαδή να χάσει το πολιτικό κέρδος από το σόου από την κηδεία του Χαρίλαου, και τον καταταλαιπώρησε γελοιοποιώντας τον ως νεκρό, περιφέροντάς τον σαν «άγιο» της αθεΐας, σαν κάτι σε μούμια του Βησσαρίωνα ένα πράγμα, να πούμε!!!«ούτε καλοκάγαθος με αντάλλαγμα ένα παράδεισο.»
Αφού δεν πίστευε σε Ουράνιο παράδεισο, γιατί να είναι καλοκάγαθος για να τον αποκτήσει; Και έτσι, αφού δεν μπορούσε να γίνει πραγματικά μεγάλος (μια μεγάλη ψυχή) κοντά στο Χριστό, σαν πιστός δηλαδή, τι έκανε; Προσπάθησε (και το «πέτυχε») να πλησιάσει αρνητικά τον Χριστό (βρίζοντάς Τον) και απέκτησε έτσι τη «δόξα» του μεγάλου αντίχριστου!!!«Δεν σημαίνει όμως ότι ήταν και άθεος»
Α, πα, πα! Πιπέρι στο στόμα σε οποίον πει κάτι τέτοιο!«που άθεους βγάζουν όποιους ενοχλούν τους ρασοφόρους εκμεταλλευτές».
Είχε άραγε ενοχλήσει πραγματικά τους κακούς ρασοφόρους (που σε τελική ανάλυση, σαν και αυτόν αθεόφοβοι εκμεταλλευτές ήταν);
Όχι, δεν τους ενόχλησε αυτούς! Με αποτέλεσμα, να τον τιμήσουν οι «τοιούτοι» ρασοφόροι, και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής (οικουμενικό Πατριαρχείο και Αρχιεπισκοπή Κρήτης) στο μεγάλο του ταξίδι «στον αγύριστο», κατά Κόλαση μεριά, προς την πατρίδα του δηλαδή, που (και αυτός, ο Καζαντζάκης!) ήξερε κατά πού («κατά διαβόλου») έπεφτε!!!..
Για επίγειους παράδεισους είχε και παρά είχε ελπίδες, και πολλές μάλιστα! Ελπίδες για δόξα, αλλά κυρίως για χρήμα! Και ενώ χρόνια και χρόνια, αναστέναζε διότι «κανείς δε διάβαζε τα βιβλία του», όπως έλεγε, βρήκε κάποια μέρα το φως του! Πώς; Με την ένταξή του στο κόμμα, που και αυτό με τη σειρά του τον «προώθησε» καταλλήλως.«Ήταν ελεύθερος».Όσο «ελεύθερος» ήταν και ο Ιούδας, από το πάθος του για τα χρήματα (από τα τριάντα αργύρια, της προδοσίας)!
Όσο «ελεύθερος» (αδέσμευτος ερωτικά) ήταν, και όταν δεν είχε «μαζί του» τον ομοφυλόφιλο παπά, όταν δηλαδή ο τελευταίος έφυγε για Αμερική!«Ούτε πρόβατο σε κάποιο μαντρί»
Οι αθεόφοβοι, δεν είναι πρόβατα αλλά ή λύκοι ή κατσίκια!
Το αν ήταν ή όχι σε κάποιο μαντρί, το συζητάμε! Κατά πόσο δηλαδή ήταν μαντρί το κόμμα του. Ένα κόμμα, που πρόσφατα αρνήθηκε να κάνει χριστιανική κηδεία σε ένα μέλος του πρώην άθεο, τον Χαρίλαο Φλωράκη. Ο οποίος Χαρίλαος, τα τελευταία χρόνια ήταν ένας πιστός χριστιανός, που και το σταυρό του έκανε (και «δαιμονίζονταν» και «λύσσαγαν από το κακό τους» οι «σύντροφοι»!) και εξομολογιόταν (σε αγιορείτη, μάλιστα) και κοινωνούσε! Το μαντρί, όμως ήθελε «να τον γδάρει». Δεν ήθελε δηλαδή να χάσει το πολιτικό κέρδος από το σόου από την κηδεία του Χαρίλαου, και τον καταταλαιπώρησε γελοιοποιώντας τον ως νεκρό, περιφέροντάς τον σαν «άγιο» της αθεΐας, σαν κάτι σε μούμια του Βησσαρίωνα ένα πράγμα, να πούμε!!!«ούτε καλοκάγαθος με αντάλλαγμα ένα παράδεισο.»
Αφού δεν πίστευε σε Ουράνιο παράδεισο, γιατί να είναι καλοκάγαθος για να τον αποκτήσει; Και έτσι, αφού δεν μπορούσε να γίνει πραγματικά μεγάλος (μια μεγάλη ψυχή) κοντά στο Χριστό, σαν πιστός δηλαδή, τι έκανε; Προσπάθησε (και το «πέτυχε») να πλησιάσει αρνητικά τον Χριστό (βρίζοντάς Τον) και απέκτησε έτσι τη «δόξα» του μεγάλου αντίχριστου!!!«Δεν σημαίνει όμως ότι ήταν και άθεος»
Α, πα, πα! Πιπέρι στο στόμα σε οποίον πει κάτι τέτοιο!«που άθεους βγάζουν όποιους ενοχλούν τους ρασοφόρους εκμεταλλευτές».
Είχε άραγε ενοχλήσει πραγματικά τους κακούς ρασοφόρους (που σε τελική ανάλυση, σαν και αυτόν αθεόφοβοι εκμεταλλευτές ήταν);Όχι, δεν τους ενόχλησε αυτούς! Με αποτέλεσμα, να τον τιμήσουν οι «τοιούτοι» ρασοφόροι, και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής (οικουμενικό Πατριαρχείο και Αρχιεπισκοπή Κρήτης) στο μεγάλο του ταξίδι «στον αγύριστο», κατά Κόλαση μεριά, προς την πατρίδα του δηλαδή, που (και αυτός, ο Καζαντζάκης!) ήξερε κατά πού («κατά διαβόλου») έπεφτε!!!..
Σχετικό θέμα:
Πολλοί λένε ότι ο Καζαντζάκης... πίστευε τελικά σε θεό!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου