Δευτέρα, 29 Σεπτέμβριος 2008
Έχω δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!
Έχω μια (εν Χριστώ) αδελφή, τη Σταυρούλα στην Αμερική…
Έχω και δυο ακόμα αδελφές ψυχές, τον Άγγελο και την Αναστασία (του παλαιού εορτολόγιου, αυτοί)…
Έχω (μέσα στην καρδιά μου και αυτός) τον Νίκο τον Φαρασά, το πληγωμένο μας το αηδόνι!
[Δεν έχω πιει ακόμα καφέ (πρωινό) και δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω και άλλους, τώρα!]
Να ζήσετε, αδέλφια μου! :-)
Τι καλά! Έχω λοιπόν κάποιους (λίγους και καλούς) δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!
Έχω και στον ουρανό:
Έχω τον πνευματικό μου πατέρα τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, που τόσο πολύ με αγαπούσε!
Έχω τον γέροντα Πορφύριο που για λίγα μόνο δευτερόλεπτα τον συνάντησα, και όμως μπόρεσε «σταυρώνοντας» με, και με μια πρόταση που μου είπε, μπόρεσε να ρίξει άπλετο φως στη ζωή μου.
Έχω τον Θεόδωρο τον Κοντοπίδη, το κατηχητόπουλο μου (1966) στο Αιγάλεω, και συνεργάτη κατηχητή στην Αργυρούπολη (1978), αρχιτέκτονα με μάστερ στην Αμερική, το καλό μας το παιδί που μας έφυγε τόσο νέος (πολύτεκνος, ήδη) για τον ουρανό!
Έχω την αδελφή μου την Κασσιανή (δεν θυμάμαι επώνυμο) κατηχήτρια εδώ στην Αργυρούπολη…
Έχω τον Αποστόλη, γνωστό μου από τη θητεία μας στο πολεμικό Ναυτικό, συνεργάτη μετά στην εσωτερική ιεραποστολή. Αιώνια η μνήμη σου «Αποστόλη αδελφέ μου»!
Έχω τον φίλο των νεανικών μου χρόνων, τον Γιάννη τον Ασλανίδη, τον «Άγιο της Αφρικής» γνωστό σαν πατέρα Κοσμά Γρηγοριάτη που έδωσε και τη ζωή του εκεί στην μαύρη ήπειρο, θυσία σε Εκείνον!...
Έχω τον άλλο μου τον αδελφό, τον Φώτη τον Στελάτο, τον συμμαθητή μου από τη Σιβιτανίδειο, αχώριστο φίλο μια ολόκληρη ζωή... Πολίτης, και, αυτός της άνω Ιερουσαλήμ (όπως ελπίζω), πια!
Έχω την μητέρα μου Διονυσία, και πολλούς άλλους συγγενείς μου…
Παναγιώτης
Υ.Γ.
«Στρατευόμενη» εκκλησία στη γη, και «θριαμβεύουσα» εκκλησία στον «ουρανό», είμαστε ένα μαζί με τον Κύριο, και είμαστε πολλοί, αναρίθμητοι! :-)
synestiΠοια πρόταση σου είπε ο γέροντας Πορφύριος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδομενεύς
Ήταν εκεί γύρω στο 1980 όταν τον επισκέφτηκα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν του είπε κανένας ότι είχα κάποιο πρόβλημα. Δεν με γνώριζε καθόλου. Πρώτη (και τελευταία) φόρα τον επισκεπτόμουν. Λένε, ότι είχε χάρισμα διορατικό, και δεν το καλοπίστευα!
Η πρόταση του μόλις με είδε ήταν: «Πήγαινε, παιδί μου, και το πρόβλημα σου θα λυθεί!». Αυτό, μόλις με είδε, δυο –τρία δευτερόλεπτα όλα και όλα, μόλις πρόλαβα και πάτησα το πόδι μου στο κελί του, και πριν προλάβω να του πω τίποτε. Δεν του μίλησα ποτέ.
Έφυγα αμέσως μόλις με σταύρωσε…
Έφυγα, και τα πρώτα δείγματα τής λύσης (του πραγματικά μεγάλου μου προβλήματος που είχα - πιο μεγάλο δεν γινόταν), άρχισαν να φαίνονται αμέσως, λίγα λεπτά μετά την αναχώρηση μου από τη σκήτη του, στη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής μου στην Αθήνα.
Γρήγορα δε (τελείως απρόσμενα - αναπάντεχα) ήρθε, και, η πλήρης λύση… Αυτή, που «μπόρεσε να ρίξει άπλετο φως στη ζωή μου»!
Τετάρτη, 1 Ιούλιος 2009, 8:32
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΧΑΗΛ ΙΔΟΜΕΝΕΥΣ idomenevs@yahoo.gr
Προς: panagiotis michalopoulos panag_michal@yahoo.gr
Ποτέ δεν μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο. Ποτέ δεν έχω δει θαύμα (με την υπερφυσική έννοια που εννοούμε εμείς οι άνθρωποι το θαύμα), ποτέ δεν έχω δει κάτι "παράξενο". Και το θέλω τόσο πολύ. Απ' την άλλη δεν το ζητάω και πολύ επίμονα, γιατί "φοβάμαι"... Θα το αντέξω;... Θα είναι για καλό μου;... το αξίζω κάτι τέτοιο;.... Οπότε το αφήνω στην κρίση του Κυρίου μας.
Καλημέρα Παναγιώτη και σε ευχαριστώ.
Τετάρτη, 1 Ιούλιος 2009, 10:55
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό: panagiotis michalopoulos panag_michal@yahoo.gr
Προς: ΜΙΧΑΗΛ ΙΔΟΜΕΝΕΥΣ idomenevs@yahoo.gr
Ζούμε αγαπητέ, μέσα σε ένα θαύμα! Όλη η φύση ένα θαύμα είναι, όλος ο κόσμος ένα ιερό μυστήριο είναι. Εγώ, δεν είπα με βεβαιότητα ότι μου συνέβη ένα θαύμα τότε. Μπορεί να ήταν και συμπτώσεις. Συμπτώσεις, όχι τύχη, εξελίξεις δηλαδή μέσα στο σχέδιο της Πρόνοιας του Θεού.
Διότι αν αγαπάμε τον Θεό, έχουμε αδιάκοπα την προστασία Του. Εγώ τότε, δεν ήμουν τόσο κοντά στο Θεό όσο θα έπρεπε, αλλά Εκείνος φαίνεται ότι δεν είχε πάρει το Πνεύμα του από εμένα, και εξακολουθούσε (περιμένοντας και πάλι την πλήρη επιστροφή μου), εξακολουθούσε να με βλέπει με την ίδια Του πάντα την αγάπη.
Έτσι, όλα κύλισαν ομαλά, έτσι ήρθε και η λύση του προβλήματος μου. Η Πίστη είναι αυτή, άλλωστε, που «μετακινεί και βουνά», όπως λέει και η Γραφή!
Καλή σου μέρα φίλε μου!
Παναγιώτης
"Έχω τον γέροντα Πορφύριο που για λίγα μόνο δευτερόλεπτα τον συνάντησα, και όμως μπόρεσε «σταυρώνοντας» με, και με μια πρόταση που μου είπε, μπόρεσε να ρίξει άπλετο φως στη ζωή μου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για την υπερβολή του λόγου! Μόνο ο Θεός «μπορεί» και κάνει θαύματα. Κάποια σύνεργα Του, κάποτε, γίνονται, και οι άνθρωποι, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν κιόλας! Γίνονται, και, άψυχες εικόνες, κλπ, κλπ...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://xairete.blogspot.com/2009/07/5.html