Σε ποια Εκκλησία ανήκω; Γραμματέων και Φαρισαίων υποκριτών;

Είμαι πια στην τρίτη ηλικία, και ο προβληματισμός μου αυτός, προβληματισμός από την νεανική μου ηλικία, είναι περισσότερο έντονος πάρα ποτέ!

Θυμάμαι περιστατικά σχετικού προβληματισμού, αμέτρητα. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Θα κάνω μια προσπάθεια για να σας δώσω ένα μικρό μόνο δείγμα.

Νέος ήμουν, και η κίνηση του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη (αρχιμανδρίτη τότε στην Αθήνα), του μετέπειτα Επισκόπου Φλώρινας, με προόριζε για μέλος της, και μου είχε αναθέσει το βιβλιοπωλείο της αδελφότητας θεολόγων «ο Σταυρός» στην οδό Ζωοδόχου Πηγής 44, στα Εξάρχεια.

Τότε, ο μητροπολίτης Πειραιά, Ταβλαδωράκης ονόματι, είχε έρθει σε διαμάχη με τον π. Αυγουστίνο και είχε φτάσει σε σημείο να καταριέται ο μητροπολίτης τα πνευματικά παιδιά του Καντιώτη... Ξαφνικά όμως οι δυο τους τα βρήκαν, και ο π. Αυγουστίνος έγινε φίλος του, αφού του υποσχέθηκε ο Πειραιώς ότι θα τους έδινε (στην αδελφότητα) εκκλησίες της μητρόπολης για να κάνουν τα κατηχητικά τους οι άνθρωποι της οργάνωσης! Σκέφτηκα τότε ότι δεν υπάρχει ηθική, δεν υπάρχει ιδεολογία αλλά το μόνο που μετράει είναι η συναλλαγή με βάση το ατομικό συμφέρον…

Αμέτρητα περιστατικά ακολούθησαν.

Ας τα αφήσω, και ας αναφερθώ στο πιο πρόσφατο. Είναι η περίπτωση του κ. Οδυσσέα Τσολογιάννη.

Δεν τον γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο. Έχω ακουστά όμως για αυτόν, για τους αγώνες του εδώ και δεκαετίες. Πώς; Φρόντιζε ο ίδιος να με ενημερώνει σχετικά, στέλνοντας μου φωτοτυπίες με κείμενα του, τότε που γινόταν χαμός με έναν μητροπολίτη στη Λάρισα! Πού βρήκε τη διεύθυνση μου; Ή από ένα βιβλίο που είχα εκδώσει τότε, ή από τις επιστολές μου στις εφημερίδες που είχαν πλήρη τα στοιχεία μου.

Από τότε, χαθήκαμε για πολλά χρόνια…

Πριν από λίγα χρόνια, τον ανακάλυψα εγώ στο Ίντερνετ. Έγραφε σε ένα ελληνοαμερικανικό φόρουμ όπου ήταν μέλος. Έγραφε διάφορα άρθρα που προηγουμένως είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό του (την Ιερά Παρακαταθήκη) την οποία έτσι πρόβαλε κιόλας. Εγώ, ήμουν τότε στο φόρουμ του Παθφάιντερ, και πολλές φορές δημοσίευα εκεί πολλά από αυτά τα άρθρα του Τσολογιάννη, και γινόμουν στόχος επιθέσεων από πολλούς αντιθέτους με τον χριστιανισμό, οι οποίοι μάλιστα με ειρωνεύονταν κάνοντας λογοπαίγνια με το επώνυμο του φίλου μας. Τέλος, με διέγραψαν κιόλας.

Πέρασε καιρός, και παραμονές των περασμένων βουλευτικών εκλογών, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα ιστολόγιο, εκεί πάλι στον Παθφαηντερ, μια και δεν ήξερα και κανέναν άλλο χώρο… Ήταν στο ίδιο στυλ, με το ιστολόγιο αυτό. Δεν ξεχνούσα δε να δημοσιεύω τακτικότατα και κείμενα του κ. Οδυσσέα που τα έπαιρνα πάλι από εκείνο το κλαμπ που είπαμε. Κάποια στιγμή, το ανακάλυψε αυτό ο κ. Τσολογιάννης και επισκεπτόταν το μπλογκ, και μου έγραφε και σχόλια μάλιστα εκεί.

Ήταν η περίοδος που τέλειωνε ο Χριστόδουλος και ερχόταν ο Ιερώνυμος. Τότε έλεγξα για πρώτη φορά τον κ. Οδυσσέα, βλέποντας την μεταστροφή του, που από εχθρός του Ιερώνυμου άρχιζε ξαφνικά να το παίζει πρωτοπαλίκαρο του. Ήταν τότε που ο Ιερώνυμος τους είχε αφήσει να ελπίζουν ότι θα επαναφέρει στην μητρόπολη Αττικής έναν δικό τους άνθρωπο, τον Νικόδημο Γκατζιρούλη…

Το ιστολόγιο μου εκείνο («χαιρετίσματα» το έλεγαν) δεν το άφησαν να ζήσει πάνω από εννέα μήνες, και το απέκλεισαν, ο ΔΟΛ που δεχόταν την κριτική μου για τον Χριστόδουλο τόσο καιρό, αλλά όχι και την ίδια κριτική για τον Ιερώνυμο…
Έτσι, μέσα στο καλοκαίρι πέρσι, έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο (το «χαίρετε»), το οποίο όταν έγινε και αυτό γνωστό, δέχτηκε και την επίσκεψη του κ. Οδυσσέα που ερχόταν μόνο και μόνο για να καταθέσει τα κατεβατά του (δημοσιεύματα του περιοδικού του) έτσι στα τυφλά, στα σχόλια στο πρώτο θέμα (άσχετο βέβαια) που έβρισκε μπροστά του εδώ στην πρώτη σελίδα! Αυτά βέβαια, δεν μπορούσαν να δημοσιευτούν, αλλά εγώ τα λάμβανα υπόψη μου και τα χρησιμοποιούσα κατάλληλα όταν άνοιγα ένα νέο θέμα στο οποίο θα είχαν θέση. Ο κ. Οδυσσέας όμως, δεν έμενε ικανοποιημένος και μου τηλεφωνούσε για να μου παραπονεθεί που έχω «μετριασμό» στα σχόλια, να ελέγχονται πρώτα δηλαδή, να μου παραπονεθεί που δεν επιτρέπω χωρίς έλεγχο στον καθένα να γράφει ό,τι θέλει και όπου θέλει (υβριστικά και αισχρά, πολλές φορές για διάφορα εκκλησιαστικά πρόσωπα, εκ μέρους του κ. Τσολογιάννη)…

Πριν ένα μήνα λοιπόν, ο κ. Τσολογιάννης έφτιαξε ένα δικό του ιστολόγιο βοηθούμενος από τον Γιάννη και τη Ζωή που είχαν τους κωδικούς, και αναφέρομαι στους διαχειριστές του παλαιοημερολογίτικου σάητ «ορθοδοξία φορουμάπ».

Μέχρι εδώ όλα καλά. Ο νέος μπλόγκερ μάλιστα, έκανε μια δήλωση ότι θα επιτρέπει όλα τα σχόλια εκτός από εκείνα που θα βλαστημούσαν «τα θεία».

Κάποιο πειραχτήρι όμως, ο Αντώνιος (της ιστοσελίδας «η αγκαλιά της Παναγιάς») του καταρράκωσε τη «δημοκρατικότητα» του, όταν του άφησε πριν λίγες μέρες εκεί, ένα σκωπτικό για τον ίδιο τον κ. Οδυσσέα σχόλιο στο μπλογκ του. Ο κ. Οδυσσέας, το διέγραψε αμέσως (λες και «τα θεία» ήταν αυτός) και όλος οργή για τον αποστολέα, μου το έστειλε με μέηλ για να το χρησιμοποιήσω ανάλογα.

Και το χρησιμοποίησα, εδώ στο μπλογκ με τους πολλούς επισκέπτες (του κ. Οδυσσέα το μπλογκ είναι σχετικά άγνωστο ακόμα), ξεσκεπάζοντας τον υποκριτή Αντώνιο που έχει μια «αγιορείτικη» ιστοσελίδα αλλά φέρεται έτσι. Του άρεσε αυτό του κ. Οδυσσέα, και μου το είπε στο τηλέφωνο που με έπαιρνε τακτικά για να μου λέει πολλά και διάφορα, αλλά και για μου ζητάει (μέχρι και προχθές ακόμα) συμβουλές για την οργάνωση τού μπλογκ του. Το οποίο μπλογκ του μου ζητούσε να το διαφημίσω από εδώ (από το «χαίρετε») αλλά και να το επισκέπτομαι. Του έλεγα αστειευόμενος ότι δεν το διαφημίζω αφού ούτε εγώ το διαβάζω αφού σαν «μπάζα» (από πλευράς οργάνωσης), μου μοιάζει…

Τελικά, έκανα το λάθος και το επισκέφτηκα τις μέρες αυτές, γιατί μου είπαν ότι κάτι λέει για τον Μπεζενίτη. Ο Οδυσσέας είχε μάθει για την αθώωση του και είχε κάνει μια καυστική ανάρτηση. Μπήκα στα σχόλια και ζήτησα εξηγήσεις διότι αγνοούσα πλήρως το θέμα.
Τότε, ο κ. Οδυσσέας, έβαλε καπάκι και μια άλλη ανάρτηση στην oποiα ανακοίνωνε θριαμβευτικά ότι το θέμα της επόμενης μέρας θα ήταν η περίπτωση ενός ηρωικού παπά, που διέκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχη. Αυτό το θέμα έσπευσα να το προβάλω «διαφημίζοντας» για πρώτη φορά το ιστολόγιο του κ. Τσολογιάννη. Την επομένη μέρα δε, πρόβαλα και την σχετική του ανάρτηση με τη φωτογραφία και με τις θέσεις του ιερέα αυτού. Έγραψα εδώ, έγραψα και εκεί στα σχόλια…

Την επομένη μέρα όμως, όλα αυτά τα θεάρεστα είχαν εξαφανιστεί από το μπλόγκ του!.. Πάει η αναφορά στον Παντελεήμονα, πάει η αναφορά στον ιερέα, πάει και ο ίδιος ο ιερέας. Ψάξαμε για τα σχόλια, και τα βρήκαμε σε ένα άλλο θέμα! Διάφοροι σχολιαστές ενοχλημένοι από τη συμπεριφορά αυτή του κ. Οδυσσέα, τον έλεγξαν και άφησαν και υπονοούμενα για τη στάση του. Κάποια χιουμοριστικά σχόλια δε, άφησα και εγώ.

Την άλλη μέρα, ο κ. Τσολογιάννης μου τηλεφώνησε για να μου πει περιχαρής ότι δεν θα με ενοχλεί (για να του κάνω μαθήματα ιστολογίου) για ένα μήνα, διότι θα πάει στα Ιεροσόλυμα που τον κάλεσε επίσημα ο Πατριάρχης, και ότι το μπλογκ θα το έχουν ο Γιάννης με τη Ζωή. Έπεσα από τα σύννεφα, και συνδύασα τον «επίσημο» πια (πρώην κατήγορο των πάντων στην Εκκλησία) κ. Τσολογιάννη, με τις τρεις αναρτήσεις που είχαν εξαφανιστεί την προηγούμενη μέρα. Του το δήλωσα δε ευθαρσώς, στο τηλέφωνο.

Δεν συγκρατήθηκα όμως και τα ίδια πράγματα (τον προβληματισμό μου ότι θα δελεάστηκε ίσως και γι αυτό άλλαξε έτσι, αναιρώντας τον ίδιο τον εαυτό του μέσα σε 24 ώρες) τα κατέθεσα αμέσως στα σχόλια τα σχετικά, εκεί στο μπλογκ του. Το αποτέλεσμα ήταν η οργίλη αντίδραση του (λες και του βρίσανε «τα θεία» τάχα, πάλι, όπως ο Αντώνης). Τι έκανε ο κ. Οδυσσέας; Μου απάντησε εκεί στο μπλογκ του, λέγοντας μου ότι... λόγω απομόνωσης λέει από την οικογένεια έχω αποχαυνωθεί, ότι γέρασα και δεν ξέρω τι λέω, και ότι είμαι ανήμπορος να βγω από μια κάμαρα μέσα στην οποία είμαι λέει, 24 ώρες το 24ωρο και ότι έτσι έχω παραφρονήσει…

Βέβαια, από τις τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαμε (μόνο εκείνος τηλεφωνούσε) δεν είχε καμιά τέτοια πληροφορία διότι δεν ίσχυε τίποτε από αυτά. Ούτε απομονωμένος ήμουν πια από την οικογένεια με την οποία οι σχέσεις έχουν βελτιωθεί θεαματικά, ούτε κατάκοιτος είμαι, ούτε ήμουν ποτέ... Αυτά, τα είπα σε απαντητικό μου σχόλιο στον Οδυσσέα, προσθέτοντας αμυνόμενος και κάποια πράγματα που ο ίδιος μου είχε αναφέρει επανειλημμένα, τηλεφωνικά, πιπιλίζοντας μου κάθε τόσο το μυαλό με τα δικά του. Ανάφερα δηλαδή, ότι εκείνος είχε τα οικογενειακά προβλήματα (με τη σύζυγο του) προβλήματα που σχολίαζε στο μπλογκ του ότι τα έχω εγώ…

Αποτέλεσμα; Το σχόλιο μου διαγράφτηκε, διαγράφτηκε και το προηγούμενο εκείνο του προβληματισμού μου για τα Ιεροσόλυμα, και έμεινε μόνο το δικό του σχόλιο που με λέει προβληματικό οικογενειακά, αποχαυνωμένο, και παράφρονα!.. Που... τόλμησα λέει να τον ελέγξω (τον θεό) μέσα στο ίδιο του το μπλογκ!

Μετά, το σχόλιο μου αυτό, το δημοσίευσα εδώ, σαν θέμα…

Τότε ο κ. Τσολογιάννης έγινε έξω φρενών και άρχισε να με απειλεί με μηνύσεις και φυλακή, διότι τάχα τον συκοφάντησα. Του χάλασα δηλαδή την πλαστή εικόνα που ο ίδιος έφτιαχνε για τον εαυτό του, την ίδια ώρα που καταπατούσε την εικόνα του αδελφού του Παναγιώτη. Ο άνθρωπος ήθελε διάλογο, αλλά εγώ δεν του τον έδωσα…

Τότε άρχισε να τηλεφωνεί (χτες αυτά) στο σπίτι στη σύζυγο μου και να απειλεί ότι θα κάνει αγωγή και θα μας πάρει το σπίτι! Τηλεφωνούσε ξανά και ξανά για να τους σπάσει τα νεύρα σε όλους στο σπίτι, και να τους φέρει εναντίον μου! Το ίδιο έκανε και σήμερα τρομοκρατώντας σύζυγο και παιδιά που δεν είχαν καμιά ιδέα για τις διαφορές που έχουμε ο κ. Τσολογιάννης και εγώ…

Σήμερα δε, μου έστειλε και ένα αισχρόλογο ηλεκτρονικό μήνυμα, απειλή – τελεσίγραφο που λήγει λέει απόψε στις 10 η ώρα, με απαίτηση να διαγράψω από το ιστολόγιο μου το σχόλιο (σε ανάρτηση εδώ), που τον πείραξε, τη στιγμή μάλιστα που αυτός διατηρεί το αντίστοιχο δικό του στο οποίο εγώ αναγκάστηκα να απαντήσω… Και γράφει και άλλα παρόμοια (αποκαλώντας με παράφρονα) και σε άλλα θέματα του, εκεί. Μου ζητάει τελεσιγραφικά λοιπόν, να διαγράψω το σχόλιο αυτό, όλα όσα αναφέρονται σ’ αυτόν εδώ, και να ζητήσω και δημόσια συγγνώμη διότι τάχα είπα ψέματα και τον συκοφάντησα… Αλλιώς, σαν θεός απειλεί να με στείλει στη κόλαση… πίσω από τα σίδερα, για όλη μου τη ζωή, λέει!!!

Αυτόν τον κύριο, τον παραδίνω λοιπόν, στην κρίση σας αλλά και στου Θεού την Κρίση. Να πω και στην κρίση της Εκκλησίας; Ποιας όμως από αυτής που έχει μείνει; Της εκκλησίας των γραμματέων και των φαρισαίων, των υποκριτών; Ε;