Eφόσον όλοι, κατά τας Γραφάς, είμαστε «εν Χριστώ αδελφοί», και επιπλέον «εν γένος εσμέν», και εφόσον αυτό είναι το πρώτο και το κύριο που πρέπει να διδάσκει ένας καθηγητής της Θεολογίας, χριστιανός βέβαια, τι σημασία έχει το ότι στην ίδια Σχολή, τη Θεολογική Αθηνών, τις καθηγητικές έδρες τις μοιράζεται μία οικογένεια συν μία άλλη με την οποία η πρώτη έχει συνάψει γάμους; Τι έπρεπε να πουν, λοιπόν, οι καθηγητές απαντώντας στις εις βάρος τους καταγγελίες; Οτι, απλούστατα, στην εν Χριστώ και υπό τον Χριστό ανώνυμη ισότητα, καμιά αξία δεν έχουν τα ονοματεπώνυμα, τα οικογενειακά δέντρα, τα κλαδιά και τα παρακλάδια, ούτε βέβαια οι τίτλοι και οι θώκοι. Κατά συνέπεια, και πάντοτε κατά τας Γραφάς, ο νεποτισμός είναι ανέφικτος διότι είναι εκτός νοήματος, άρα εκτός νοήματος, ανόητες δηλαδή, είναι και οι βολές εναντίον του νεποτισμού.
Οι καθηγητές μας, ωστόσο, αντί να αντλήσουν επιχειρήματα από τα οικεία τους ιερά κείμενα, επέλεξαν να αμυνθούν με κοσμικότατες μεθόδους, πιθανόν και με τη σκέψη ότι καλή κι άγια είναι η ουράνια βασιλεία, ώς τότε όμως έχουμε καιρό, έχουμε κυρίως να ζήσουμε μια ζωή, και καλό κι άγιο είναι να τη ζήσουμε με δόξες και τιμές και αξιώματα. Πώς εξήγησε ο πρώην πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας το γεγονός ότι ο γιος του, που δεν διαθέτει πτυχίο Θεολογίας ούτε μάστερ, είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη Σχολή Θεολογίας, με όχι λίγες πιθανότητες να έχει αυστηρό επιβλέποντα στο διδακτορικό του κάποιο από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας; Οχι, δεν είπε ότι διά της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει γνώστης και κήρυκας των θεολογικών πραγμάτων κι ένας ψαράς, όπως τω καιρώ εκείνω. Αντίθετα, προσγειωμένος και κάπως μνησίκακος (όσο μνησίκακος μπορεί να είναι όποιος διδάσκει χριστιανισμό), διευκρίνισε ότι αυτή η ούτως ειπείν «εισπήδηση» δεν τον βρίσκει σύμφωνο, όμως: «Αλλοι άνοιξαν αυτήν την πόρτα, όχι εγώ».
Ποια είναι αυτή η «πόρτα» άραγε και ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι «άλλοι»; Να μπούμε στον πειρασμό εδώ και να σκεφτούμε ότι ο κύριος καθηγητής στρέφει καταγγελτικά το δάχτυλό του προς τη σύζυγο του πρωθυπουργού, η οποία, όντας νηπιαγωγός από ανώτερη σχολή έκανε διδακτικό σε ανώτατη σχολή, την Ιατρική, που καμία σχέση δεν είχε με τις ώς τότε σπουδές της, και έγινε κατόπιν γιατρός; Αδύνατον. Ενας καθηγητής της Θεολογίας δεν μπορεί παρά να έχει στο μυαλό του, πιθανόν και στην ψυχή του, τον λόγο του Χριστού, «πώς δύνασαι λέγειν τω αδελφώ σου, αδελφέ, άφες εκβάλω το κάρφος το εκ του οφθαλμού σου, αυτός την εν τω οφθαλμώ σού δοκόν ου βλέπων;» Κι ύστερα, είναι μάθημα σωστό αυτό, να διδάσκεις τους μαθητές σου και τον κόσμο όλο, που σε ακούει με σέβας, καθότι καθηγητής και μάλιστα της Θεολογίας, ότι εφόσον έχουν ήδη αμαρτήσει κάποιοι άλλοι, δικαιούσαι κι εσύ την αμαρτιούλα σου; Δηλαδή όταν η αμαρτία μοιράζεται και διαχέεται, δεν βαραίνει πολύ στο μητρώο μας; Να το έχουμε υπόψη μας.
Παντελης Μπουκαλας
H KAΘHMEPINH
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου