Η Σταυρούλα, γράφει πώς πέρασε την πρωτοχρονιά στα Blue Ridge Mountains.

Αποφασίσαμε να υποδεχτούμε τον Νέο Χρόνο ταξιδεύοντας στον εθνικό Δρυμό και την ομώνυμη κοιλάδα «Shenandoah».

Όποια εποχή κι αν βρεθείς εκεί, η ομορφιά του σε μαγνητίζει!

Ο εθνικός Δρυμός, αποτελεί μέρος της οροσειράς των Blue Ridge Mountains, με άλλες γειτονικές βουνοκορφές, και όλα μαζί την ραχοκοκαλιά των Απαλλαχίων ορέων.

Τέλος Δεκεμβρίου, τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το γκρίζο – καστανό με κάποιες πινελιές από τα αειθαλή. Δραματική διαφορά, από άνοιξη – καλοκαίρι - φθινόπωρο, όπου τα φύλλα αλλάζουν σε μια πανδαισία χρωμάτων.

Ο Δρυμός, είναι γεμάτος από οροπέδια, όπου και η μεγαλύτερη και γνωστή κοιλάδα η οποία διασχίζεται από τον ομώνυμο ποταμό Shenandoah. Στολίδι και ζωοδότης της, τροφοδοτούμενος από χιλιάδες πηγές και παραποτάμους από τα γύρω βουνά. Άλλωστε, το όνομα του Δρυμού και η κοιλάδα είναι παρμένο από τον ποταμό. Το όνομα Shenandoah ανήκει στη γλώσσα των γηγενών (Native Americans) που ζούσαν κατά χιλιάδες στην γύρω περιοχή. Γηγενής, άποικοι, εξερευνητές, και οι μεγαλύτερες μάχες του εμφύλιου (Civil War) έχουν αφήσει τα χνάρια τους στην κοιλάδα…

Η περιοχή, είναι διάσπαρτη από φάρμες (η κύρια ασχολία των κατοίκων) και από μικρές πόλεις (old towns) που χάνονται μέσα στον χρόνο, κρατούν από τους πρώτους άποικους. Σε πολλά, η ζωή σε αυτές, δεν έχει αλλάξει. Δικαιολογημένη η έκφραση «Hillbillies».

Ο τόπος μας αυτός, είναι αρκετά γνωστός - περισσότερο από καλοκαιρινές εξορμήσεις σε καταυλισμούς (state parks).

Στην εξόρμηση μας τώρα:

Αν και το κρύο ήταν αρκετά τσουχτερό, τα χιόνια δεν έχουν έρθει ακόμα. Κυριαρχεί ένα Ήλιος με δόντια. Συνήθως, το πρώτο χιόνι πέφτει τέλος Οκτωβρίου που ειλικρινά μετατρέπει το τοπίο σε ζωγραφιά, αλλά κάνει δύσκολη την προσέλευση στον Δρυμό.

Η πόλη όπου διανυκτερεύσαμε, ήταν το Harissonburg. Μια ορεινή πόλη που σε φέρνει στην πραγματικότητα, διότι απλά δεν διαφέρει από κάθε άλλη σύγχρονη πόλη (όχι όμως Ν.Υ. ή άλλη μεγάλη μητρόπολη).

Πρωτοχρονιά… στο ξενοδοχείο. Με τις τηλεοράσεις στην διαπασών να περιμένουν όλοι τον καινούριο χρόνο από την Times Square, N.Y. ... Κάποια άλλα κανάλια είχαν ειδήσεις για τα γεγονότα στη Γάζα…

Τέλος, επιστροφή στη βάση μας. Αφήσαμε τα βουνά, κατηφορίσαμε στην κοιλάδα, και βρεθήκαμε στα πεδινά, επίπεδα, μέρη της περιοχής μας...

Σούρουπο… Και τα βουνά πίσω μας, φαίνονται αμυδρά μέσα σε ομίχλη. Αρχίζω να διηγούμαι στα υπόλοιπα μέλη, τις νεανικές μου περιηγήσεις… Κοιλάδα Αώου, Βίκος, Ζαγοροχώρια, Τέμπη, Χελμός, Διακοφτό, Φαράγγι Σαμαριάς…

Στο νου μου, έρχονται φράσεις όπως «όπου και να βρεθείς, η φύση είναι όμορφη», και «Θεέ μου, τα πάντα εν σοφία εποίησες»! Έρχεται και ένα τραγούδι που έμαθα μικρή, το «Τραγουδώντας την χαρά», που λέει: Το ποτάμι ξεκινάει απ’ τα ψηλά βουνά, κλπ, κλπ….

Γηγενής, άποικοι, εξερευνητές, και οι μεγαλύτερες μάχες του εμφύλιου (Civil War) έχουν αφήσει τα χνάρια τους στην κοιλάδα…

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Καλησπέρα Σταυρούλα! :-)