Για τους καλούς και τους κακούς λαϊκούς, ή κληρικούς.
Με ρωτούν, και απαντώ:
ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
...Δεν είναι το ίδιο οι λαϊκοί και οι κληρικοί. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στο ότι υπάρχουν καλοί και κακοί λαϊκοί άρα αναπόφευκτα πρέπει σε ίδιο ποσοστό να υπάρχουν καλοί και κακοί κληρικοί. Άγιος μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, κληρικός όμως δεν γίνεται ο οποιαδήποτε. Υπάρχουν κανόνες, αλλά καταπατούνται και να το αποτέλεσμα. Δεν είναι επάγγελμα η ιεροσύνη ώστε να υπάρχουν διαβαθμίσεις αξιοσύνης. Ή είναι άξιος ή είναι ανάξιος. Και δεν είναι κατάλληλοι για ιεροσύνη όσοι έχουν ομοφυλοφιλικές ας πούμε τάσεις...
Συμφωνούμε λοιπόν!
...Οι δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν όρκο, οι γιατροί έχουν τον δικό τους όρκο, όλα τα επαγγέλματα αν εξασκούνται με ευσυνειδησία γίνονται λειτούργημα ακόμα και ιεραποστολή μπορεί να ασκηθεί μέσα από αυτά (π.χ. άγιοι Ανάργυροι), η ιεροσύνη όμως δεν είναι επάγγελμα, και είναι αδιανόητο να μιλάμε για καλό ή μέτριο ή άριστο «λειτουργό του Υψίστου», εφ΄ όσον εδώ ισχύει το «ή του ύψους ή του βάθους» δηλαδή ή με τον Θεό ή με τον Μαμωνά.
Και εδώ είναι το οξύμωρο: Για τον κακό έμπορο που μας κλέβει, διαμαρτυρόμαστε. Για τον κακό γιατρό που όχι μόνο μας κλέβει αλλά και μας στέλνει στον άλλο κόσμο με την αμέλεια ή την ασχετοσύνη του, διαμαρτυρόμαστε. Για τον κακό μηχανικό που στο βωμό του κέρδους θυσιάζει τόσο κόσμο που κινδυνεύει από μια κακή κατασκευή (π.χ. κτίριο) διαμαρτυρόμαστε... Για τον (ΚΑΚΟ) κληρικό όμως από τον οποίο δεν κινδυνεύει η τσέπη μας (αν θέλουμε δίνουμε) ούτε η ζωή μας όπως με τους προηγούμενους, αλλά κινδυνεύει (ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ) να χαθεί η κάθε ψυχή που σκανδαλίζεται, ψυχή για την οποία ο Χριστός θυσιάστηκε, ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ, διότι μας έχουν τρομοκρατήσει ότι ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!.. Ότι δεν πρέπει να ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ (διαμαρτυρόμενοι ως μέλη της Εκκλησίας) ΑΥΤΟΥΣ, ΤΗΝ... «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!
Βέβαια, υπάρχουν και οι εχθροί της Εκκλησίας, που με αυτήν την κατάσταση (για την διαμόρφωση της οποίας πιθανόν να έχουν βάλει και την ουρά τους με την συμμετοχή τους), με την οποία κατάσταση χαίρονται, διότι τους δίνεται η ευκαιρία να χλευάσουν... Υπάρχουν και οι αδιάφοροι ή άπιστοι που δεν τους καίγεται καρφάκι και είναι «οι καλύτεροι» για το σάπιο εκκλησιαστικό κατεστημένο διότι από αυτούς δεν έχουν καμία ενόχληση...
Κλείνοντας, θα σας πω και τούτο: Υπάρχει μια ταινία με τίτλο «η σιωπή των αμνών». Έτσι μας θέλουν ΕΜΑΣ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ένα σιωπηλό και άβουλο, μη λογικό ποίμνιο, κατάλληλο μόνο για άρμεγμα και σφαγή (και από τον θάνατο μας «τρώνε» τα όποια κοράκια) αν στο μεταξύ δεν μας έχει φάει ο λύκος των αιρέσεων ή των καταστροφικών λατρειών, ή της δήθεν πατριδολατρίας αλλά στην ουσία ειδωλολατρικής νεοεποχήτικης κίνησης...
ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, και ακολουθούν σχετικά δημοσιεύματα.
Σας χαιρετώ, με αγάπη Χριστού, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Α.Π.Ε. :
Αυστραλία. Εννέα κληρικούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας και κοινωνικούς λειτουργούς ηλικίας από 45-78 χρονών συνέλαβε η Αστυνομία σε εξορμήσεις που έκανε στη Νότια Αυστραλία. Ο αρχηγός του σώματος δίωξης παιδεραστών δήλωσε ότι η όλη επιχείρηση διεξήχθη κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες τους τελευταίους οκτώ μήνες, καθώς το σώμα είχε δεχθεί πάνω από 140 παράπονα και άρχισε τις ανακρίσεις ατόμων που ανήκαν ή ήταν προσκείμενα στην Αγγλικανική Εκκλησία. Σημειώνεται ότι οι πράξεις που βαρύνουν τους κληρικούς έλαβαν χώρα πριν το 1982.
«Κλίσεις, όχι αποκλίσεις
Εβδομάδα Ιερατικών Κλίσεων ονομάστηκε από την Ιερά Σύνοδο η εβδομάδα από την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως). Σωστή η επιλογή αφού είναι Σταυρός βαρύς η Ιεροσύνη.
Γράφτηκαν πολλά σχετικά με τις ιερές κλήσεις και στο περιοδικό «Εκκλησία» και σε άλλα έντυπα. Διοργανώθηκαν δε και ειδικές συνάξεις.
Όλοι επιθυμούν στη διακονία της Εκκλησίας «άντρες πλήρεις Πνεύματος χάριτος και δυνάμεως»; Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος, απευθυνόμενος προς ιεροσπουδαστές ζήτησε τρία πράγματα: καθαρότητα βίου, μόρφωση και καταρτισμό.
Μήπως όμως τελικά το πρόβλημα δεν το προκαλεί η έλλειψη ιερατικών κλίσεων, αλλά η επικράτηση ιερατικών αποκλίσεων; Και στις αποκλείσεις ευθύνονται όχι τόσο οι σπεύδοντες προς χειροτονία, αλλά οι χειροτονούντες ακαίρως και επιπολαίως.
Οι περισσότεροι παραθεωρούν πλέον τα κωλύματα της ιεροσύνης. Όχι απλώς καταφρονούν τα κελεύσματα των ι. Κανόνων, αλλά ούτε καν ρωτάνε σχετικά.
Ικανοποιούν τα ευτελή ελατήρια, που ωθούν πολλά νεαρά παιδιά προς ιεροσύνη (εύκολη τακτοποίηση, διορισμός, μισθός, τυχερά, επιδειξιμανία κ.λ.π.).
Αδιαφορούν πλήρως για εμφανέστατα σημάδια ιδιαιτερότητας! Δεν αφήνουν να ανδοποιηθούν και να μεστώσουν τα νεαρά παιδιά, που ρέποντας σε θηλυπρέπεια αποζητούν καταφύγιο στην άγαμη ιεροσύνη! Μοναδικό προσόν των τοιούτων «παίδων» είναι η ενασχόληση τους με τα πολύχρωμα άμφια και η κολακεία των δεσποτάδων.
Πολλοί «αρχιερείς» τα μόνα ερωτήματα, που απευθύνουν στον υποψήφιο νεαρό είναι: «Άμφια έχεις ετοιμάσει;», - «Σε ποια σχολή φοιτάς;», - «Κανόνισες σε ποιο κέντρο θα φάμε μετά τη χειροτονία σου;». Ναι, ναι! Καθόλου δεν υπερβάλουμε.
Αν δεν ήταν έτσι και αν μετά φόβου και τρόμου επιστρατεύονταν ενάρετοι και ώριμοι για την ιεροσύνη, δεν θα είχαμε τους νεαρούς «σπουδαρχίδες», που ποτέ τους δεν ενατένισαν το Σταυρό, αλλά είναι μονίμως θαμπωμένοι από την επισκοπική λάμψη.
Καυχώνται πολλοί «αρχιερείς» για τις πολλές χειροτονίες τους. Σεβάσμιος επίσκοπος, πριν από 40 χρόνια στο κρεβάτι του πόνου, μονολογούσε κλαίγοντας: «Για πια άραγε χειροτονία με τιμωρεί ο Κύριος;».
Ασφαλιστική δικλείδα για σωστή ιεροσύνη παραμένει ο λόγος του Παύλου: «Χείρας ταχέως μηδέν επιθέτει» (Α΄Τιμ., ε΄ 22).».
Με ρωτούν, και απαντώ:
ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
...Δεν είναι το ίδιο οι λαϊκοί και οι κληρικοί. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στο ότι υπάρχουν καλοί και κακοί λαϊκοί άρα αναπόφευκτα πρέπει σε ίδιο ποσοστό να υπάρχουν καλοί και κακοί κληρικοί. Άγιος μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, κληρικός όμως δεν γίνεται ο οποιαδήποτε. Υπάρχουν κανόνες, αλλά καταπατούνται και να το αποτέλεσμα. Δεν είναι επάγγελμα η ιεροσύνη ώστε να υπάρχουν διαβαθμίσεις αξιοσύνης. Ή είναι άξιος ή είναι ανάξιος. Και δεν είναι κατάλληλοι για ιεροσύνη όσοι έχουν ομοφυλοφιλικές ας πούμε τάσεις...
Συμφωνούμε λοιπόν!
...Οι δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν όρκο, οι γιατροί έχουν τον δικό τους όρκο, όλα τα επαγγέλματα αν εξασκούνται με ευσυνειδησία γίνονται λειτούργημα ακόμα και ιεραποστολή μπορεί να ασκηθεί μέσα από αυτά (π.χ. άγιοι Ανάργυροι), η ιεροσύνη όμως δεν είναι επάγγελμα, και είναι αδιανόητο να μιλάμε για καλό ή μέτριο ή άριστο «λειτουργό του Υψίστου», εφ΄ όσον εδώ ισχύει το «ή του ύψους ή του βάθους» δηλαδή ή με τον Θεό ή με τον Μαμωνά.
Και εδώ είναι το οξύμωρο: Για τον κακό έμπορο που μας κλέβει, διαμαρτυρόμαστε. Για τον κακό γιατρό που όχι μόνο μας κλέβει αλλά και μας στέλνει στον άλλο κόσμο με την αμέλεια ή την ασχετοσύνη του, διαμαρτυρόμαστε. Για τον κακό μηχανικό που στο βωμό του κέρδους θυσιάζει τόσο κόσμο που κινδυνεύει από μια κακή κατασκευή (π.χ. κτίριο) διαμαρτυρόμαστε... Για τον (ΚΑΚΟ) κληρικό όμως από τον οποίο δεν κινδυνεύει η τσέπη μας (αν θέλουμε δίνουμε) ούτε η ζωή μας όπως με τους προηγούμενους, αλλά κινδυνεύει (ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ) να χαθεί η κάθε ψυχή που σκανδαλίζεται, ψυχή για την οποία ο Χριστός θυσιάστηκε, ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ, διότι μας έχουν τρομοκρατήσει ότι ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!.. Ότι δεν πρέπει να ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ (διαμαρτυρόμενοι ως μέλη της Εκκλησίας) ΑΥΤΟΥΣ, ΤΗΝ... «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!
Βέβαια, υπάρχουν και οι εχθροί της Εκκλησίας, που με αυτήν την κατάσταση (για την διαμόρφωση της οποίας πιθανόν να έχουν βάλει και την ουρά τους με την συμμετοχή τους), με την οποία κατάσταση χαίρονται, διότι τους δίνεται η ευκαιρία να χλευάσουν... Υπάρχουν και οι αδιάφοροι ή άπιστοι που δεν τους καίγεται καρφάκι και είναι «οι καλύτεροι» για το σάπιο εκκλησιαστικό κατεστημένο διότι από αυτούς δεν έχουν καμία ενόχληση...
Κλείνοντας, θα σας πω και τούτο: Υπάρχει μια ταινία με τίτλο «η σιωπή των αμνών». Έτσι μας θέλουν ΕΜΑΣ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ένα σιωπηλό και άβουλο, μη λογικό ποίμνιο, κατάλληλο μόνο για άρμεγμα και σφαγή (και από τον θάνατο μας «τρώνε» τα όποια κοράκια) αν στο μεταξύ δεν μας έχει φάει ο λύκος των αιρέσεων ή των καταστροφικών λατρειών, ή της δήθεν πατριδολατρίας αλλά στην ουσία ειδωλολατρικής νεοεποχήτικης κίνησης...
ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, και ακολουθούν σχετικά δημοσιεύματα.
Σας χαιρετώ, με αγάπη Χριστού, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Α.Π.Ε. :
Αυστραλία. Εννέα κληρικούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας και κοινωνικούς λειτουργούς ηλικίας από 45-78 χρονών συνέλαβε η Αστυνομία σε εξορμήσεις που έκανε στη Νότια Αυστραλία. Ο αρχηγός του σώματος δίωξης παιδεραστών δήλωσε ότι η όλη επιχείρηση διεξήχθη κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες τους τελευταίους οκτώ μήνες, καθώς το σώμα είχε δεχθεί πάνω από 140 παράπονα και άρχισε τις ανακρίσεις ατόμων που ανήκαν ή ήταν προσκείμενα στην Αγγλικανική Εκκλησία. Σημειώνεται ότι οι πράξεις που βαρύνουν τους κληρικούς έλαβαν χώρα πριν το 1982.
«ΑΠΕ (ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ):
Αυστραλία. Τον καθολικό ιερέα Φρανκ Κλιπ, ο οποίος κατηγορείται για παιδεραστία, συνέλαβε χθες στο Αεροδρόμιο της Μελβούρνης η αυστραλιανή Αστυνομία.
Τον τελευταίο καιρό, πολλοί καθολικοί και αγγλικανοί ιερείς της Αυστραλίας έχουν κατηγορηθεί για παιδεραστία.».
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ:Αυστραλία. Τον καθολικό ιερέα Φρανκ Κλιπ, ο οποίος κατηγορείται για παιδεραστία, συνέλαβε χθες στο Αεροδρόμιο της Μελβούρνης η αυστραλιανή Αστυνομία.
Τον τελευταίο καιρό, πολλοί καθολικοί και αγγλικανοί ιερείς της Αυστραλίας έχουν κατηγορηθεί για παιδεραστία.».
«Κλίσεις, όχι αποκλίσεις
Εβδομάδα Ιερατικών Κλίσεων ονομάστηκε από την Ιερά Σύνοδο η εβδομάδα από την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως). Σωστή η επιλογή αφού είναι Σταυρός βαρύς η Ιεροσύνη.
Γράφτηκαν πολλά σχετικά με τις ιερές κλήσεις και στο περιοδικό «Εκκλησία» και σε άλλα έντυπα. Διοργανώθηκαν δε και ειδικές συνάξεις.
Όλοι επιθυμούν στη διακονία της Εκκλησίας «άντρες πλήρεις Πνεύματος χάριτος και δυνάμεως»; Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος, απευθυνόμενος προς ιεροσπουδαστές ζήτησε τρία πράγματα: καθαρότητα βίου, μόρφωση και καταρτισμό.
Μήπως όμως τελικά το πρόβλημα δεν το προκαλεί η έλλειψη ιερατικών κλίσεων, αλλά η επικράτηση ιερατικών αποκλίσεων; Και στις αποκλείσεις ευθύνονται όχι τόσο οι σπεύδοντες προς χειροτονία, αλλά οι χειροτονούντες ακαίρως και επιπολαίως.
Οι περισσότεροι παραθεωρούν πλέον τα κωλύματα της ιεροσύνης. Όχι απλώς καταφρονούν τα κελεύσματα των ι. Κανόνων, αλλά ούτε καν ρωτάνε σχετικά.
Ικανοποιούν τα ευτελή ελατήρια, που ωθούν πολλά νεαρά παιδιά προς ιεροσύνη (εύκολη τακτοποίηση, διορισμός, μισθός, τυχερά, επιδειξιμανία κ.λ.π.).
Αδιαφορούν πλήρως για εμφανέστατα σημάδια ιδιαιτερότητας! Δεν αφήνουν να ανδοποιηθούν και να μεστώσουν τα νεαρά παιδιά, που ρέποντας σε θηλυπρέπεια αποζητούν καταφύγιο στην άγαμη ιεροσύνη! Μοναδικό προσόν των τοιούτων «παίδων» είναι η ενασχόληση τους με τα πολύχρωμα άμφια και η κολακεία των δεσποτάδων.
Πολλοί «αρχιερείς» τα μόνα ερωτήματα, που απευθύνουν στον υποψήφιο νεαρό είναι: «Άμφια έχεις ετοιμάσει;», - «Σε ποια σχολή φοιτάς;», - «Κανόνισες σε ποιο κέντρο θα φάμε μετά τη χειροτονία σου;». Ναι, ναι! Καθόλου δεν υπερβάλουμε.
Αν δεν ήταν έτσι και αν μετά φόβου και τρόμου επιστρατεύονταν ενάρετοι και ώριμοι για την ιεροσύνη, δεν θα είχαμε τους νεαρούς «σπουδαρχίδες», που ποτέ τους δεν ενατένισαν το Σταυρό, αλλά είναι μονίμως θαμπωμένοι από την επισκοπική λάμψη.
Καυχώνται πολλοί «αρχιερείς» για τις πολλές χειροτονίες τους. Σεβάσμιος επίσκοπος, πριν από 40 χρόνια στο κρεβάτι του πόνου, μονολογούσε κλαίγοντας: «Για πια άραγε χειροτονία με τιμωρεί ο Κύριος;».
Ασφαλιστική δικλείδα για σωστή ιεροσύνη παραμένει ο λόγος του Παύλου: «Χείρας ταχέως μηδέν επιθέτει» (Α΄Τιμ., ε΄ 22).».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου