Διαπλοκή Εκκλησίας και πολιτικών
Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ
Εξεταστική ή προανακριτική για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου; Και οι δύο επιτροπές είναι απαραίτητες στην παρούσα φάση, διότι αυτή η υπόθεση μπορεί να πήρε τη μορφή σκανδάλου επί κυβερνήσεως της Ν.Δ., όμως οι ορέξεις του Εφραίμ και των ομοίων του άνοιξαν με ενέργειες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Ομως αυτό το δίλημμα είναι το ζητούμενο; Σαφώς και όχι. Το σκάνδαλο είναι βαθύτατα πολιτικό και δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε ένα πρόσκαιρο δίλημμα και ούτε λύνεται με δύο επιτροπές, σε όποιο αποτέλεσμα κι αν καταλήξουν, σε όποιους κι αν καταλογίσουν πολιτικές και ποινικές ευθύνες.
Πρόκειται για ένα σκάνδαλο, στο οποίο διαπλέκονται η πολιτική και οι πολιτικοί με την Εκκλησία, τα πολιτικά συμφέροντα με τα εκκλησιαστικά συμφέροντα στο όνομα του χρήματος, αλλά και της ψήφου των πολιτών, που καθοδηγούνται από την Εκκλησία. Μια σχέση διαπλοκής Εκκλησίας και κράτους, τόσο παλιά όσο και η ιστορία του ελληνικού κράτους. Αυτή η διαπλοκή, αυτή η αλληλεξάρτηση είναι το πρόβλημα για το οποίο λίγοι μιλάνε και κανείς δεν προσπαθεί να το λύσει.
Ασύδοτη η Εκκλησία διεκδικεί ρόλο στη διοίκηση κρατικών υποθέσεων (όπως γινόταν επί Χριστόδουλου) κι όταν δεν τα καταφέρνει κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα πνευματικά της παιδιά, δηλαδή τους... «ευλαβείς» πολιτικούς, που αναζητούν ψήφους στο πολυάριθμο χριστεπώνυμο πλήρωμα, το οποίο οι παπάδες καθοδηγούν κατά το δοκούν και με γνώμονα πάντα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Εκκλησίας. Πόσοι και πόσοι πολιτικοί δεν οφείλουν τη βουλευτική τους καριέρα στις ψήφους που τους εξασφαλίζει η Εκκλησία;
[...]
Η Εκκλησία σήμερα είναι κάτοχος μιας τεράστιας ακίνητης περιουσίας, που την εκμεταλλεύεται εμπορικά, κερδίζει τεράστια ποσά και το κράτος δεν διανοείται να την ελέγξει ή να τη φορολογήσει. Και να έλεγε κανείς ότι με αυτά τα έσοδά της βοηθάει τους φτωχούς, πάει στο καλό. Ομως ούτε αυτό κάνει. Ο,τι προσφέρει στους φτωχούς το προσφέρει από το κυριακάτικο παγκάρι. Οι πιστοί συνεισφέρουν και όχι η Εκκλησία.
Αυτή η διαπλοκή πολιτικής-ών με την Εκκλησία γέννησε το σκάνδαλο κι αν δεν κοπεί με το μαχαίρι, παρόμοια σκάνδαλα θα σκάσουν πολλά.
Οσο το κράτος και η Εκκλησία πάνε χέρι χέρι και δεν διαχωρίζονται, όσο η εκκλησιαστική περιουσία αυξάνεται ανεξέλεγκτα, όσο οι πολιτικοί προσκυνάνε το ράσο για λίγες ψήφους, τόσο θα μας απασχολούν τέτοια σκάνδαλα. Και, φυσικά, τη λύση δεν θα τη δώσει η Εκκλησία. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να την δώσει.
Ομως αυτό το δίλημμα είναι το ζητούμενο; Σαφώς και όχι. Το σκάνδαλο είναι βαθύτατα πολιτικό και δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε ένα πρόσκαιρο δίλημμα και ούτε λύνεται με δύο επιτροπές, σε όποιο αποτέλεσμα κι αν καταλήξουν, σε όποιους κι αν καταλογίσουν πολιτικές και ποινικές ευθύνες.
Πρόκειται για ένα σκάνδαλο, στο οποίο διαπλέκονται η πολιτική και οι πολιτικοί με την Εκκλησία, τα πολιτικά συμφέροντα με τα εκκλησιαστικά συμφέροντα στο όνομα του χρήματος, αλλά και της ψήφου των πολιτών, που καθοδηγούνται από την Εκκλησία. Μια σχέση διαπλοκής Εκκλησίας και κράτους, τόσο παλιά όσο και η ιστορία του ελληνικού κράτους. Αυτή η διαπλοκή, αυτή η αλληλεξάρτηση είναι το πρόβλημα για το οποίο λίγοι μιλάνε και κανείς δεν προσπαθεί να το λύσει.
Ασύδοτη η Εκκλησία διεκδικεί ρόλο στη διοίκηση κρατικών υποθέσεων (όπως γινόταν επί Χριστόδουλου) κι όταν δεν τα καταφέρνει κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα πνευματικά της παιδιά, δηλαδή τους... «ευλαβείς» πολιτικούς, που αναζητούν ψήφους στο πολυάριθμο χριστεπώνυμο πλήρωμα, το οποίο οι παπάδες καθοδηγούν κατά το δοκούν και με γνώμονα πάντα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Εκκλησίας. Πόσοι και πόσοι πολιτικοί δεν οφείλουν τη βουλευτική τους καριέρα στις ψήφους που τους εξασφαλίζει η Εκκλησία;
[...]
Η Εκκλησία σήμερα είναι κάτοχος μιας τεράστιας ακίνητης περιουσίας, που την εκμεταλλεύεται εμπορικά, κερδίζει τεράστια ποσά και το κράτος δεν διανοείται να την ελέγξει ή να τη φορολογήσει. Και να έλεγε κανείς ότι με αυτά τα έσοδά της βοηθάει τους φτωχούς, πάει στο καλό. Ομως ούτε αυτό κάνει. Ο,τι προσφέρει στους φτωχούς το προσφέρει από το κυριακάτικο παγκάρι. Οι πιστοί συνεισφέρουν και όχι η Εκκλησία.
Αυτή η διαπλοκή πολιτικής-ών με την Εκκλησία γέννησε το σκάνδαλο κι αν δεν κοπεί με το μαχαίρι, παρόμοια σκάνδαλα θα σκάσουν πολλά.
Οσο το κράτος και η Εκκλησία πάνε χέρι χέρι και δεν διαχωρίζονται, όσο η εκκλησιαστική περιουσία αυξάνεται ανεξέλεγκτα, όσο οι πολιτικοί προσκυνάνε το ράσο για λίγες ψήφους, τόσο θα μας απασχολούν τέτοια σκάνδαλα. Και, φυσικά, τη λύση δεν θα τη δώσει η Εκκλησία. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να την δώσει.
sokos@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου